داوری اردکانی، رضا: تفاوت میان نسخه‌ها

رضا داوری اردکانی;
زادروز	اردکان ۱۳۱۲ش;
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	دانشنامه دکتری فلسفه از دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی	فیلسوف، استاد دانشگاه
سمت	ریاست فرهنگستان علوم، ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران (۱۳۵۸ـ۱۳۶۰)، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۱)، عضویت در شورای انقلاب فرهنگی (از ۱۳۶۳ تاکنون)، رییس فرهنگستان علوم (از ۱۳۷۷)
آثار	مبانی نظری تمدن غربی (۱۳۵۵)، فلسفه کارل پوپر، فارابی فیلسوف فرهنگ (۱۳۸۲)
گروه مقاله	زبان شناسی و ترجمه، فلسفه ، منطق و کلام

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۹

داوری اردکانی، رضا (اردکان ۱۳۱۲ش)

فیلسوف، استاد دانشگاه و رئیس فرهنگستان علوم. تحصیلات مقدماتی را تا سوم متوسطه در اردکان به انجام رساند. در ۱۳۲۸ش وارد دانشسرای مقدماتی اصفهان گردید و پس از دریافت دیپلم وارد وزارت آموزش و پرورش شد و چندین سال در مدارس اردکان، اراک، قم و تهران تدریس کرد. در ۱۳۳۴ در رشتۀ فلسفۀ دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پذیرفته شد و در ۱۳۴۶ موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری فلسفه گردید. از استادان او در دوران تحصیل می‌توان به محمدکاظم عصار تهرانی، دکتر یحیی مهدوی و دکتر رضازاده شفق اشاره کرد. او از شاگردان نزدیک دکتر احمد فردید بود و از طریق او از فلسفه هایدگر متأثر است. وی پس از گرفتن دکتری از آموزش و پرورش به دانشکدۀ ادبیات منتقل شد و در ۱۳۶۲ به مرتبه استادی رسید. بعضی از عناوین اجرایی او عبارت‌اند از ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران (۱۳۵۸ـ۱۳۶۰)، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۱)، عضویت در شورای انقلاب فرهنگی (از ۱۳۶۳ تاکنون)، رئیس فرهنگستان علوم (از ۱۳۷۷) تاکنون. بیش از ۳۰ عنوان کتاب ترجمه و تألیف کرده که از آن جمله است: فارابی مؤسس فلسفۀ اسلامی (۱۳۵۶ش)؛ فلسفه چیست (۱۳۶۰ش)؛ فلسفه در بحران (۱۳۷۳ش)؛ انسان و فلسفۀ معاصر (۱۳۸۳ش)؛ دفاع از فلسفه (۱۳۶۶)؛ ناسیونالیسم و انقلاب (۱۳۶۵)؛ وضع کنونی تفکر در ایران (۱۳۵۷)؛ اوتوپی و عصر تجدد (۱۳۶۵)؛ مبانی نظری تمدن غربی (۱۳۵۵)؛ فلسفۀ کارل پوپر؛ فارابی فیلسوف فرهنگ (۱۳۸۲)؛ تفکر پست‌مدرن (۱۳۷۸)؛ دربارۀ علم (۱۳۸۰)؛ دربارۀ غرب (۱۳۷۹)؛ فلسفه در قرن بیستم، از ژان لاکوست (ترجمه، ۱۳۶۷)؛ چند نامه به دوست آلمانی، از آلبر کامو (ترجمه، ۱۳۴۷).

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-داوری اردکانی، رضا (اردکان ۱۳۱۲ش)<br>
-[[پرونده: 20053000.jpg | بندانگشتی|داوري اردکاني، رضا]]
 {{جعبه زندگینامه
 |عنوان =رضا داوری اردکانی
@@ خط ۲۹: / خط ۲۷: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}<p>فیلسوف، استاد دانشگاه و رئیس فرهنگستان علوم. تحصیلات مقدماتی را تا سوم متوسطه در اردکان به انجام رساند. در ۱۳۲۸ش وارد دانشسرای مقدماتی اصفهان گردید و پس از دریافت دیپلم وارد وزارت آموزش و پرورش شد و چندین سال در مدارس اردکان، اراک، قم و تهران تدریس کرد. در ۱۳۳۴ در رشتۀ فلسفۀ دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پذیرفته شد و در ۱۳۴۶ موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری فلسفه گردید. از استادان او در دوران تحصیل می‌توان به محمدکاظم عصار تهرانی، دکتر یحیی مهدوی و دکتر رضازاده شفق اشاره کرد. او از شاگردان نزدیک دکتر احمد فردید بود و از طریق او از فلسفه هایدگر متأثر است. وی پس از گرفتن دکتری از آموزش و پرورش به دانشکدۀ ادبیات منتقل شد و در ۱۳۶۲ به مرتبه استادی رسید. بعضی از عناوین اجرایی او عبارت‌اند از ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران (۱۳۵۸ـ۱۳۶۰)، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۱)، عضویت در شورای انقلاب فرهنگی (از ۱۳۶۳ تاکنون)، رئیس فرهنگستان علوم (از ۱۳۷۷) تاکنون. بیش از ۳۰ عنوان کتاب ترجمه و تألیف کرده که از آن جمله است: ''فارابی مؤسس فلسفۀ اسلامی'' (۱۳۵۶ش)؛ ''فلسفه چیست'' (۱۳۶۰ش)؛ ''فلسفه در بحران'' (۱۳۷۳ش)؛ ''انسان و فلسفۀ معاصر'' (۱۳۸۳ش)؛ ''دفاع از فلسفه'' (۱۳۶۶)؛ ''ناسیونالیسم و انقلاب'' (۱۳۶۵)؛ ''وضع کنونی تفکر در ایران'' (۱۳۵۷)؛ ''اوتوپی و عصر تجدد'' (۱۳۶۵)؛'' مبانی نظری تمدن غربی'' (۱۳۵۵)؛ ''فلسفۀ کارل پوپر''؛ ''فارابی فیلسوف فرهنگ'' (۱۳۸۲)؛ ''تفکر پست‌مدرن'' (۱۳۷۸)؛ ''دربارۀ علم'' (۱۳۸۰)؛ ''دربارۀ غرب'' (۱۳۷۹)؛ ''فلسفه در قرن بیستم''، از ژان لاکوست (ترجمه، ۱۳۶۷)؛ ''چند نامه به دوست آلمانی''، از آلبر کامو (ترجمه، ۱۳۴۷).</p>
+}}داوری اردکانی، رضا (اردکان ۱۳۱۲ش)<br>
+[[پرونده: 20053000.jpg | بندانگشتی|داوری اردکانی، رضا]]<p>فیلسوف، استاد دانشگاه و رئیس فرهنگستان علوم. تحصیلات مقدماتی را تا سوم متوسطه در اردکان به انجام رساند. در ۱۳۲۸ش وارد دانشسرای مقدماتی اصفهان گردید و پس از دریافت دیپلم وارد وزارت آموزش و پرورش شد و چندین سال در مدارس اردکان، اراک، قم و تهران تدریس کرد. در ۱۳۳۴ در رشتۀ فلسفۀ دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پذیرفته شد و در ۱۳۴۶ موفق به دریافت دانشنامۀ دکتری فلسفه گردید. از استادان او در دوران تحصیل می‌توان به محمدکاظم عصار تهرانی، دکتر یحیی مهدوی و دکتر رضازاده شفق اشاره کرد. او از شاگردان نزدیک دکتر احمد فردید بود و از طریق او از فلسفه هایدگر متأثر است. وی پس از گرفتن دکتری از آموزش و پرورش به دانشکدۀ ادبیات منتقل شد و در ۱۳۶۲ به مرتبه استادی رسید. بعضی از عناوین اجرایی او عبارت‌اند از ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران (۱۳۵۸ـ۱۳۶۰)، سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران (۱۳۵۹ـ۱۳۶۱)، عضویت در شورای انقلاب فرهنگی (از ۱۳۶۳ تاکنون)، رئیس فرهنگستان علوم (از ۱۳۷۷) تاکنون. بیش از ۳۰ عنوان کتاب ترجمه و تألیف کرده که از آن جمله است: ''فارابی مؤسس فلسفۀ اسلامی'' (۱۳۵۶ش)؛ ''فلسفه چیست'' (۱۳۶۰ش)؛ ''فلسفه در بحران'' (۱۳۷۳ش)؛ ''انسان و فلسفۀ معاصر'' (۱۳۸۳ش)؛ ''دفاع از فلسفه'' (۱۳۶۶)؛ ''ناسیونالیسم و انقلاب'' (۱۳۶۵)؛ ''وضع کنونی تفکر در ایران'' (۱۳۵۷)؛ ''اوتوپی و عصر تجدد'' (۱۳۶۵)؛'' مبانی نظری تمدن غربی'' (۱۳۵۵)؛ ''فلسفۀ کارل پوپر''؛ ''فارابی فیلسوف فرهنگ'' (۱۳۸۲)؛ ''تفکر پست‌مدرن'' (۱۳۷۸)؛ ''دربارۀ علم'' (۱۳۸۰)؛ ''دربارۀ غرب'' (۱۳۷۹)؛ ''فلسفه در قرن بیستم''، از ژان لاکوست (ترجمه، ۱۳۶۷)؛ ''چند نامه به دوست آلمانی''، از آلبر کامو (ترجمه، ۱۳۴۷).</p>
 <br><!--20053000-->
 [[رده:زبان شناسی و ترجمه]]