ایگلتون، تری: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ ایگلتون، تری (۱۹۴۳) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به ایگلتون، تری منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ایگِلْتون، تِری ( | ایگِلْتون، تِری (۱۹۴۳م - )(Eagleton, Terry) | ||
منتقد ادبی و فیلسوف انگلیسی. شاگرد ریموند ویلیامز<ref>Raymond Williams</ref>، منتقد ادبی مارکسیست، بود. کار خود را با مطالعۀ ادبیات قرون ۱۹ و ۲۰ آغاز کرد و سپس پیرو نظریۀ ادبی مارکسیستی ویلیامز شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به گروه کاتولیک چپگرای اسلَنت<ref>Slant </ref> پیوست. از روانکاوی نیز تأثیر پذیرفت و مبلّغ کار اسلاووی ژیژک<ref>Slavoj žižek</ref> در بریتانیا شد. پرآوازهترین کتاب ایگلتون، ''درآمدی بر نظریۀ ادبی<ref>Literary Theory: An Introduction</ref>'' (۱۹۸۳) است که تاریخ مطالعه دربارۀ متن را از رمانتیکهای قرن ۱۹ تا پستمدرنیستهای چند دهۀ اخیر دربر میگیرد. او در اثری به نام ''بعد از نظریه<ref>After Theory</ref>'' (۲۰۰۳) نظریۀ فرهنگی و ادبی معاصر را که معتقد است از مسیر اصلی خود منحرف شده، به محاکمه کشیده است. او انکار قطعیت را برنمیتابد و بهوجود آن اعتقاد دارد. هر کس در بدنی میزید که نه میتواند مالکش شود، چون برای داشتنش کاری نکرده است، و نه میتواند نابودش کند، مگر با خودکشی؛ پس بدن ما و مرگ آن قطعیتی است که انسان میتواند اعمال خود را حول آن متمرکز کند. از دیگر آثار اوست: ''به سوی خداشناسی چپ نو<ref>Towards a New Left Theology</ref>''؛ ''زبان بدن<ref>The Body as Language</ref>'' (۱۹۷۰)؛ ''مارکسیسم و نقد ادبی<ref>Marxism and Criticism </ref>'' (۱۹۷۶)؛ ''کارکرد نقد<ref>The Function of Criticism </ref>'' (۱۹۸۴)؛''اوهام پستمدرنیسم<ref>The Illusions of Postmodernism</ref>'' (۱۹۹۶)؛ ''مفهوم فرهنگ<ref>The Idea of Culture</ref>'' (۲۰۰۰). | منتقد ادبی و فیلسوف انگلیسی. شاگرد ریموند ویلیامز<ref>Raymond Williams</ref>، منتقد ادبی مارکسیست، بود. کار خود را با مطالعۀ ادبیات قرون ۱۹ و ۲۰ آغاز کرد و سپس پیرو نظریۀ ادبی مارکسیستی ویلیامز شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به گروه کاتولیک چپگرای اسلَنت<ref>Slant </ref> پیوست. از روانکاوی نیز تأثیر پذیرفت و مبلّغ کار اسلاووی ژیژک<ref>Slavoj žižek</ref> در بریتانیا شد. پرآوازهترین کتاب ایگلتون، ''درآمدی بر نظریۀ ادبی<ref>Literary Theory: An Introduction</ref>'' (۱۹۸۳) است که تاریخ مطالعه دربارۀ متن را از رمانتیکهای قرن ۱۹ تا پستمدرنیستهای چند دهۀ اخیر دربر میگیرد. او در اثری به نام ''بعد از نظریه<ref>After Theory</ref>'' (۲۰۰۳) نظریۀ فرهنگی و ادبی معاصر را که معتقد است از مسیر اصلی خود منحرف شده، به محاکمه کشیده است. او انکار قطعیت را برنمیتابد و بهوجود آن اعتقاد دارد. هر کس در بدنی میزید که نه میتواند مالکش شود، چون برای داشتنش کاری نکرده است، و نه میتواند نابودش کند، مگر با خودکشی؛ پس بدن ما و مرگ آن قطعیتی است که انسان میتواند اعمال خود را حول آن متمرکز کند. از دیگر آثار اوست: ''به سوی خداشناسی چپ نو<ref>Towards a New Left Theology</ref>''؛ ''زبان بدن<ref>The Body as Language</ref>'' (۱۹۷۰)؛ ''مارکسیسم و نقد ادبی<ref>Marxism and Criticism </ref>'' (۱۹۷۶)؛ ''کارکرد نقد<ref>The Function of Criticism </ref>'' (۱۹۸۴)؛''اوهام پستمدرنیسم<ref>The Illusions of Postmodernism</ref>'' (۱۹۹۶)؛ ''مفهوم فرهنگ<ref>The Idea of Culture</ref>'' (۲۰۰۰). | ||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۰
ایگِلْتون، تِری (۱۹۴۳م - )(Eagleton, Terry)
منتقد ادبی و فیلسوف انگلیسی. شاگرد ریموند ویلیامز[۱]، منتقد ادبی مارکسیست، بود. کار خود را با مطالعۀ ادبیات قرون ۱۹ و ۲۰ آغاز کرد و سپس پیرو نظریۀ ادبی مارکسیستی ویلیامز شد. در دهۀ ۱۹۶۰ به گروه کاتولیک چپگرای اسلَنت[۲] پیوست. از روانکاوی نیز تأثیر پذیرفت و مبلّغ کار اسلاووی ژیژک[۳] در بریتانیا شد. پرآوازهترین کتاب ایگلتون، درآمدی بر نظریۀ ادبی[۴] (۱۹۸۳) است که تاریخ مطالعه دربارۀ متن را از رمانتیکهای قرن ۱۹ تا پستمدرنیستهای چند دهۀ اخیر دربر میگیرد. او در اثری به نام بعد از نظریه[۵] (۲۰۰۳) نظریۀ فرهنگی و ادبی معاصر را که معتقد است از مسیر اصلی خود منحرف شده، به محاکمه کشیده است. او انکار قطعیت را برنمیتابد و بهوجود آن اعتقاد دارد. هر کس در بدنی میزید که نه میتواند مالکش شود، چون برای داشتنش کاری نکرده است، و نه میتواند نابودش کند، مگر با خودکشی؛ پس بدن ما و مرگ آن قطعیتی است که انسان میتواند اعمال خود را حول آن متمرکز کند. از دیگر آثار اوست: به سوی خداشناسی چپ نو[۶]؛ زبان بدن[۷] (۱۹۷۰)؛ مارکسیسم و نقد ادبی[۸] (۱۹۷۶)؛ کارکرد نقد[۹] (۱۹۸۴)؛اوهام پستمدرنیسم[۱۰] (۱۹۹۶)؛ مفهوم فرهنگ[۱۱] (۲۰۰۰).