بوتیمار، عبدالله (باکو ۱۳۱۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =سیروس ابراهیم زاده
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=اردبیل ۱۳۱۶ش
|تاریخ مرگ=
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تیاتر در مدرسه هنرهای دراماتیک و موسیقی بیرمنگام (انگلستان، ۱۳۵۸)، زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =نمایش فرنگی و شبی خون (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)؛ نمایش رادیویی آن سوی پرده ها؛ فیلم کمال الملک (۱۳۶۲)
|خویشاوندان سرشناس =ناهید کبیری (همسر)
|گروه مقاله =تیاتر
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:12363600- 2.jpg|جایگزین=عبدالله بوتیمار|بندانگشتی|عبدالله بوتیمار]]
[[پرونده:12363600- 2.jpg|جایگزین=عبدالله بوتیمار|بندانگشتی|عبدالله بوتیمار]]
عبدالله بوتیمار (باکو ۱۳۱۲ش- تهران ۱۳۹۰ش)
عبدالله بوتیمار (باکو ۱۳۱۲ش- تهران ۱۳۹۰ش)

نسخهٔ ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۲

سیروس ابراهیم زاده
زادروز اردبیل ۱۳۱۶ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل تیاتر در مدرسه هنرهای دراماتیک و موسیقی بیرمنگام (انگلستان، ۱۳۵۸)، زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران
شغل و تخصص اصلی بازیگر
آثار نمایش فرنگی و شبی خون (هر دو نوشته و به کارگردانی خودش)؛ نمایش رادیویی آن سوی پرده ها؛ فیلم کمال الملک (۱۳۶۲)
گروه مقاله تیاتر
خویشاوندان سرشناس ناهید کبیری (همسر)
عبدالله بوتیمار
عبدالله بوتیمار

عبدالله بوتیمار (باکو ۱۳۱۲ش- تهران ۱۳۹۰ش)

بازیگر سینمای ایران. دارای‌ مدرک‌ تحصیلی‌ دیپلم است. از ۱۳۳۰ فعالیتش‌ را در تئاتر با بازی‌ در نمایش‌ جزای‌ روزگار آغاز کرد، و در گروه تئاتر آناهیتا و دوبلۀ‌ فیلم‌ (۱۳۳۵ تا ۱۳۴۲) به فعالیت پرداخت. با بازی در فیلم‌ یک‌ قدم‌ تا مرگ‌ (ساموئل‌ خاچیکیان‌، ۱۳۴۰) فعالیتش را در سینما آغاز کرد و جزو فعال‌ترین بازیگران سینما بود که بیشترین همکاری را با خاچیکیان داشت. از فیلم‌های دیگر اوست: دلهره‌ (ساموئل‌ خاچیکیان‌، ۱۳۴۱)، جادۀ‌ مرگ‌ (اسماعیل‌ ریاحی‌، ۱۳۴۲)، دنیای‌ پول‌ (قدرت‌الله‌ احسانی‌، ۱۳۴۴)، عصیان‌ (ساموئل‌ خاچیکیان‌، ۱۳۴۵)، دزد سیاه‌پوش‌ (امیر شروان‌، ۱۳۴۷)، موسرخه‌ (عبدالله‌ غیابی‌، ۱۳۵۳)، و واسطه‌ها (حسن‌ محمدزاده‌، ۱۳۵۶).