اسدالله حجازی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز= تهران، 1320ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=تهران، 11 فروردین 1393ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:2042150795.jpg|جایگزین=شخص نشسته در تصویر|بندانگشتی|شخص نشسته در تصویر]] | [[پرونده:2042150795.jpg|جایگزین=شخص نشسته در تصویر|بندانگشتی|شخص نشسته در تصویر]] | ||
اسداللَّه حجازى (تهران 1320ش- | اسداللَّه حجازى (تهران 1320ش- تهران، 11 فروردین 1393ش) | ||
موسیقی‌دان و گیاه‌شناس ایرانی. پدرش (شکرالله حجازی) از شاگردان [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)| | موسیقی‌دان و گیاه‌شناس ایرانی. پدرش (شکرالله حجازی) از شاگردان [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علىاکبر شهنازى]] بود. اسدالله در محله‌ی سرچشمه‌ی تهران در خانواده‌ای که همه از اهالی موسیقی و ادبیات بودند متولد شد. ضمن تحصیلات عمومی، در سال 1334 براى یادگیرى تنبک نزد [[حسین تهرانی|حسین تهرانى]] رفت. از یک سال بعد از این برای تکمیل مهارت خود در نوازندگی تار (که از پدرش آموخته بود) نزد استاد شهنازى آموزش دید. حجازی نت را در کلاس [[موسی معروفی|موسى معروفى]] و مباحثی چون تئورى موسیقى، ریتم‌شناسی و سلفژ را نزد اساتیدی مثل [[ابراهیم صفایی|ابراهیم صفایى]]، [[رادمرد، حسن (تهران ۱۲۸۵ـ۱۳۵۷ش)|رادمرد]] و [[پیرنیا، داود (تهران ۱۲۷۹ـ همان جا ۱۳۵۰ش)|پیرنیا]] یاد گرفته است. او همچنین از سال 1337 ویولن را نزد یکى از شاگردان [[ابوالحسن صبا]] دوره دیده. وی در سال 1339 موفق به دریافت گواهینامه و جایزه‌ی اول نوازندگی تار در بین جوانان ایران شد. او بعد از اتمام تحصیلات دبیرستان، برای ادامه‌ی تحصیل عازم کشور آلمان غربى و پس از 13سال موفق به دریافت مدرک دکترا در رشته‌ی ژنتیک گیاهى شد. | ||
حجازی هنگام تحصیل در اروپا، در | حجازی هنگام تحصیل در اروپا، در دانشکده‌ی موزیک دانشگاه یوس توس لیبیگ، شهر [[گیسن]]، بعضى از سازهاى ایرانى را (نظیر: تنبک، سنتور و تار) تدریس کرد و همزمان به یادگیرى سازهایی چون گیتار کلاسیک و پیانو پرداخت. [[رحمت الله حجازی|رحمت‌الله حجازی]] برادرش و [[رهی معیری (تهران ۱۲۸۸ـ ۱۳۴۷ش)|رهى معیرى]] پسردایى پدرش بوده است. حجازى جز کارهای هنرى و تدریس تار و سهتار، در [[دانشگاه تهران]] نیز به عنوان استاد رشته‌ی ژنتیک گیاهی تدریس می‌کرده. | ||
کتاب‌شناسی: آموزش تار و سهتار (دوره‌ی اول و دوم- 1361)؛ آموزش تار (دوره‌ی سوم- 1362)؛ | کتاب‌شناسی: آموزش تار و سهتار (دوره‌ی اول و دوم - 1361)؛ آموزش تار (دوره‌ی سوم- 1362)؛ تکنیک‌هاى مضرابى (1362)، دو و سهنوازى با حفظ فرمهاى: فوک، پاساکالیا، آزاد، روندو؛ و همکاری در تالیف کتاب‌های آموزش مقدماتی سنتور ([[منوچهر جهانبگلو]]) و ریتم‌های ورزشی: زورخانه‌ای (فرامرز تهرانى). | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۴
| اسدالله حجازی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران، 1320ش |
| درگذشت | تهران، 11 فروردین 1393ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای ژنتیک گیاهی- آلمان |
| شغل و تخصص اصلی | موسیقی‌دان |
| شغل و تخصص های دیگر | گیاه‌شناس |
| سبک | سنتی |
| آثار | کتاب‌های آموزش تار و سهتار (دوره‌ی اول و دوم-1361)؛ آموزش تار (دوره‌ی سوم- 1362)؛ تكنیك‌هاى مضرابى (1362) |
| گروه مقاله | موسیقی |
اسداللَّه حجازى (تهران 1320ش- تهران، 11 فروردین 1393ش)
موسیقی‌دان و گیاه‌شناس ایرانی. پدرش (شکرالله حجازی) از شاگردان علىاکبر شهنازى بود. اسدالله در محله‌ی سرچشمه‌ی تهران در خانواده‌ای که همه از اهالی موسیقی و ادبیات بودند متولد شد. ضمن تحصیلات عمومی، در سال 1334 براى یادگیرى تنبک نزد حسین تهرانى رفت. از یک سال بعد از این برای تکمیل مهارت خود در نوازندگی تار (که از پدرش آموخته بود) نزد استاد شهنازى آموزش دید. حجازی نت را در کلاس موسى معروفى و مباحثی چون تئورى موسیقى، ریتم‌شناسی و سلفژ را نزد اساتیدی مثل ابراهیم صفایى، رادمرد و پیرنیا یاد گرفته است. او همچنین از سال 1337 ویولن را نزد یکى از شاگردان ابوالحسن صبا دوره دیده. وی در سال 1339 موفق به دریافت گواهینامه و جایزه‌ی اول نوازندگی تار در بین جوانان ایران شد. او بعد از اتمام تحصیلات دبیرستان، برای ادامه‌ی تحصیل عازم کشور آلمان غربى و پس از 13سال موفق به دریافت مدرک دکترا در رشته‌ی ژنتیک گیاهى شد.
حجازی هنگام تحصیل در اروپا، در دانشکده‌ی موزیک دانشگاه یوس توس لیبیگ، شهر گیسن، بعضى از سازهاى ایرانى را (نظیر: تنبک، سنتور و تار) تدریس کرد و همزمان به یادگیرى سازهایی چون گیتار کلاسیک و پیانو پرداخت. رحمت‌الله حجازی برادرش و رهى معیرى پسردایى پدرش بوده است. حجازى جز کارهای هنرى و تدریس تار و سهتار، در دانشگاه تهران نیز به عنوان استاد رشته‌ی ژنتیک گیاهی تدریس می‌کرده.
کتاب‌شناسی: آموزش تار و سهتار (دوره‌ی اول و دوم - 1361)؛ آموزش تار (دوره‌ی سوم- 1362)؛ تکنیک‌هاى مضرابى (1362)، دو و سهنوازى با حفظ فرمهاى: فوک، پاساکالیا، آزاد، روندو؛ و همکاری در تالیف کتاب‌های آموزش مقدماتی سنتور (منوچهر جهانبگلو) و ریتم‌های ورزشی: زورخانه‌ای (فرامرز تهرانى).