لوکوربوزیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
لوکورْبوزیِه (۱۸۸۷ـ۱۹۶۵)(Le Corbusier)<br /> | لوکورْبوزیِه (۱۸۸۷ـ۱۹۶۵)(Le Corbusier)<br /> {{جعبه زندگینامه | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =لوکوربوزیه | |عنوان =لوکوربوزیه | ||
|نام =Le Corbusier | |نام =Le Corbusier | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}(نام اصلی: شارل ادوئار ژانره<ref>Charle Edouard Jeanneret | }}[[File:37117700.jpg|thumb|کلیسای رونشان، نوتردام فرانسه]](نام اصلی: شارل ادوئار ژانره<ref>Charle Edouard Jeanneret | ||
</ref>) معمار فرانسوی، زادۀ سوئیس. از نمایندگان پرنفوذ و تأثیرگذار جنبش مدرن<ref>Modern Movement | </ref>) معمار فرانسوی، زادۀ سوئیس. از نمایندگان پرنفوذ و تأثیرگذار جنبش مدرن<ref>Modern Movement | ||
</ref>، و از نوآورترین معماران قرن ۲۰ بود. شیوۀ کارکردگرایی<ref>Functionalism</ref> شاخصش نخستین‌بار در طراحی‌های شهری پیشنهادی‌اش در اوایل دهۀ ۱۹۲۰ تجلّی یافت؛ در این طراحی‌ها به دفاع از «باغْ‌شهرهای عمودی<ref> vertical garden cities </ref>» با منطقه‌بندی<ref>zoning </ref> نواحی زندگی و کار، و تفکیک مسیرهای عبور و مرور، به‌منزلۀ راه‌حل‌هایی برای توسعه و بی‌نظمی شهری پرداخت. از دهۀ ۱۹۴۰ شماری از طرح‌هایش برای ویلاهای چندطبقه اجرا شد؛ اونیته دَبیتاسیون<ref>Unité d’Habitation</ref>، مارسی<ref> Marseille </ref> (۱۹۴۷ـ۱۹۵۲)، از برجسته‌ترینِ آن‌هاست، که در آن از سیستم مُدولی<ref>modular system </ref> و واحدهایی با اندازه‌های استاندارد ـ متناسب با اندازه‌های بدن انسان ـ استفاده شده است. ویلاهای سفیدکاری‌شده‌اش را در دهۀ ۱۹۲۰، در شیوۀ کوبیسم<ref>cubism</ref>، و همچون «ماشین‌هایی برای زندگی‌کردن» طراحی کرد، و در آن‌ها با استفاده از پلان آزاد برای فضاهای داخلی، و بهره‌گیری از پیلوت<ref> pilotis </ref> (پایه‌هایی که ساختمان روی آن‌ها سوار بود) و باغچه‌های پشت بام، به حداکثر فضا و نور دست یافت. بعدها با استفاده از نماهای خارجیِ ناتمام و خشن، ازجمله در ساختمان وزارت آموزش<ref>Ministry of Education </ref> در ریو د ژانیرو<ref>Rio de Janeiro </ref> (۱۹۳۶ـ۱۹۴۵)، با همکاری لوسیو کوشتا<ref>Lucio Costa </ref> (۱۹۰۲ـ۱۹۹۸) و اسکار نیما‌یر<ref>Oscar Niemeyer </ref>، به شیوه‌ای گویاتر روآورد (که بشارتی بود بر ظهور بروتالیسم<ref>Brutalism</ref>). نظریه‌های شهرسازی لوکوربوزیه در دورۀ بازسازی پس از جنگ جهانی دوم، بسیار تأثیرگذار بودند. این نظریه‌ها از طریق کارهای شهرسازی سیام<ref> CIAM </ref> اشاعه یافت؛ اگرچه دیدگاه‌هایش در باب منطقه‌بندی شهری، فقط در طرح شبکه‌مانند شهر جدید چندیگر<ref>Chandigarh</ref>، هند (۱۹۵۱ـ۱۹۵۶)، کاملاً به اجرا درآمد. طراحی حجم‌وارش برای کلیسای نوتردام دو اوت دو رونشان<ref> Notre Dame du Haut de Ronchamp </ref> (۱۹۵۰ـ۱۹۵۴)، که بر روی پیش‌پا افتاده‌ترین جزئیات آن نیز کار کرد، نمونه‌ای عالی از کارکردگرایی زیباشناختی است. لوکوربوزیه نخست نقاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver </ref> بود، لیکن بعدها به مشکلات جوامع صنعتی معاصر توجه یافت. کتاب‌هایش با نام‌های ''رویکرد به معماری''<ref>''Vers une Architecture/ Towards a New Architecture''</ref> (۱۹۲۳)، و''لُو مدولار''<ref>''(Le Modulaire (Le Module''</ref>، در طراحی شهری و طراحی ساختمان در سراسر جهان تأثیرگذار بوده‌اند. | </ref>، و از نوآورترین معماران قرن ۲۰ بود. شیوۀ کارکردگرایی<ref>Functionalism</ref> شاخصش نخستین‌بار در طراحی‌های شهری پیشنهادی‌اش در اوایل دهۀ ۱۹۲۰ تجلّی یافت؛ در این طراحی‌ها به دفاع از «باغْ‌شهرهای عمودی<ref> vertical garden cities </ref>» با منطقه‌بندی<ref>zoning </ref> نواحی زندگی و کار، و تفکیک مسیرهای عبور و مرور، به‌منزلۀ راه‌حل‌هایی برای توسعه و بی‌نظمی شهری پرداخت. از دهۀ ۱۹۴۰ شماری از طرح‌هایش برای ویلاهای چندطبقه اجرا شد؛ اونیته دَبیتاسیون<ref>Unité d’Habitation</ref>، مارسی<ref> Marseille </ref> (۱۹۴۷ـ۱۹۵۲)، از برجسته‌ترینِ آن‌هاست، که در آن از سیستم مُدولی<ref>modular system </ref> و واحدهایی با اندازه‌های استاندارد ـ متناسب با اندازه‌های بدن انسان ـ استفاده شده است. ویلاهای سفیدکاری‌شده‌اش را در دهۀ ۱۹۲۰، در شیوۀ کوبیسم<ref>cubism</ref>، و همچون «ماشین‌هایی برای زندگی‌کردن» طراحی کرد، و در آن‌ها با استفاده از پلان آزاد برای فضاهای داخلی، و بهره‌گیری از پیلوت<ref> pilotis </ref> (پایه‌هایی که ساختمان روی آن‌ها سوار بود) و باغچه‌های پشت بام، به حداکثر فضا و نور دست یافت. بعدها با استفاده از نماهای خارجیِ ناتمام و خشن، ازجمله در ساختمان وزارت آموزش<ref>Ministry of Education </ref> در ریو د ژانیرو<ref>Rio de Janeiro </ref> (۱۹۳۶ـ۱۹۴۵)، با همکاری لوسیو کوشتا<ref>Lucio Costa </ref> (۱۹۰۲ـ۱۹۹۸) و اسکار نیما‌یر<ref>Oscar Niemeyer </ref>، به شیوه‌ای گویاتر روآورد (که بشارتی بود بر ظهور بروتالیسم<ref>Brutalism</ref>). نظریه‌های شهرسازی لوکوربوزیه در دورۀ بازسازی پس از جنگ جهانی دوم، بسیار تأثیرگذار بودند. این نظریه‌ها از طریق کارهای شهرسازی سیام<ref> CIAM </ref> اشاعه یافت؛ اگرچه دیدگاه‌هایش در باب منطقه‌بندی شهری، فقط در طرح شبکه‌مانند شهر جدید چندیگر<ref>Chandigarh</ref>، هند (۱۹۵۱ـ۱۹۵۶)، کاملاً به اجرا درآمد. طراحی حجم‌وارش برای کلیسای نوتردام دو اوت دو رونشان<ref> Notre Dame du Haut de Ronchamp </ref> (۱۹۵۰ـ۱۹۵۴)، که بر روی پیش‌پا افتاده‌ترین جزئیات آن نیز کار کرد، نمونه‌ای عالی از کارکردگرایی زیباشناختی است. لوکوربوزیه نخست نقاش و حکاک باسمه‌کار<ref>engraver </ref> بود، لیکن بعدها به مشکلات جوامع صنعتی معاصر توجه یافت. کتاب‌هایش با نام‌های ''رویکرد به معماری''<ref>''Vers une Architecture/ Towards a New Architecture''</ref> (۱۹۲۳)، و''لُو مدولار''<ref>''(Le Modulaire (Le Module''</ref>، در طراحی شهری و طراحی ساختمان در سراسر جهان تأثیرگذار بوده‌اند. | ||
نسخهٔ ۱۳ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸
لوکورْبوزیِه (۱۸۸۷ـ۱۹۶۵)(Le Corbusier)
| لوکوربوزیه Le Corbusier | |
|---|---|
| زادروز |
سوییس ۱۸۸۷م |
| درگذشت | ۱۹۶۵م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| شغل و تخصص های دیگر | نقاش و حکاک باسمه کار |
| آثار | کلیسای نوتردام دو اوت دو رونشان (۱۹۵۰ـ۱۹۵۴) |
| گروه مقاله | معماری |
(نام اصلی: شارل ادوئار ژانره[۱]) معمار فرانسوی، زادۀ سوئیس. از نمایندگان پرنفوذ و تأثیرگذار جنبش مدرن[۲]، و از نوآورترین معماران قرن ۲۰ بود. شیوۀ کارکردگرایی[۳] شاخصش نخستین‌بار در طراحی‌های شهری پیشنهادی‌اش در اوایل دهۀ ۱۹۲۰ تجلّی یافت؛ در این طراحی‌ها به دفاع از «باغْ‌شهرهای عمودی[۴]» با منطقه‌بندی[۵] نواحی زندگی و کار، و تفکیک مسیرهای عبور و مرور، به‌منزلۀ راه‌حل‌هایی برای توسعه و بی‌نظمی شهری پرداخت. از دهۀ ۱۹۴۰ شماری از طرح‌هایش برای ویلاهای چندطبقه اجرا شد؛ اونیته دَبیتاسیون[۶]، مارسی[۷] (۱۹۴۷ـ۱۹۵۲)، از برجسته‌ترینِ آن‌هاست، که در آن از سیستم مُدولی[۸] و واحدهایی با اندازه‌های استاندارد ـ متناسب با اندازه‌های بدن انسان ـ استفاده شده است. ویلاهای سفیدکاری‌شده‌اش را در دهۀ ۱۹۲۰، در شیوۀ کوبیسم[۹]، و همچون «ماشین‌هایی برای زندگی‌کردن» طراحی کرد، و در آن‌ها با استفاده از پلان آزاد برای فضاهای داخلی، و بهره‌گیری از پیلوت[۱۰] (پایه‌هایی که ساختمان روی آن‌ها سوار بود) و باغچه‌های پشت بام، به حداکثر فضا و نور دست یافت. بعدها با استفاده از نماهای خارجیِ ناتمام و خشن، ازجمله در ساختمان وزارت آموزش[۱۱] در ریو د ژانیرو[۱۲] (۱۹۳۶ـ۱۹۴۵)، با همکاری لوسیو کوشتا[۱۳] (۱۹۰۲ـ۱۹۹۸) و اسکار نیما‌یر[۱۴]، به شیوه‌ای گویاتر روآورد (که بشارتی بود بر ظهور بروتالیسم[۱۵]). نظریه‌های شهرسازی لوکوربوزیه در دورۀ بازسازی پس از جنگ جهانی دوم، بسیار تأثیرگذار بودند. این نظریه‌ها از طریق کارهای شهرسازی سیام[۱۶] اشاعه یافت؛ اگرچه دیدگاه‌هایش در باب منطقه‌بندی شهری، فقط در طرح شبکه‌مانند شهر جدید چندیگر[۱۷]، هند (۱۹۵۱ـ۱۹۵۶)، کاملاً به اجرا درآمد. طراحی حجم‌وارش برای کلیسای نوتردام دو اوت دو رونشان[۱۸] (۱۹۵۰ـ۱۹۵۴)، که بر روی پیش‌پا افتاده‌ترین جزئیات آن نیز کار کرد، نمونه‌ای عالی از کارکردگرایی زیباشناختی است. لوکوربوزیه نخست نقاش و حکاک باسمه‌کار[۱۹] بود، لیکن بعدها به مشکلات جوامع صنعتی معاصر توجه یافت. کتاب‌هایش با نام‌های رویکرد به معماری[۲۰] (۱۹۲۳)، ولُو مدولار[۲۱]، در طراحی شهری و طراحی ساختمان در سراسر جهان تأثیرگذار بوده‌اند.
- ↑ Charle Edouard Jeanneret
- ↑ Modern Movement
- ↑ Functionalism
- ↑ vertical garden cities
- ↑ zoning
- ↑ Unité d’Habitation
- ↑ Marseille
- ↑ modular system
- ↑ cubism
- ↑ pilotis
- ↑ Ministry of Education
- ↑ Rio de Janeiro
- ↑ Lucio Costa
- ↑ Oscar Niemeyer
- ↑ Brutalism
- ↑ CIAM
- ↑ Chandigarh
- ↑ Notre Dame du Haut de Ronchamp
- ↑ engraver
- ↑ Vers une Architecture/ Towards a New Architecture
- ↑ (Le Modulaire (Le Module