برگمان، اینگرید (۱۹۱۵ـ۱۹۸۲): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۸۲م | |تاریخ مرگ=۱۹۸۲م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت=امریکایی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل= | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۳
| اینگرید برگمان Ingrid Bergman | |
|---|---|
| زادروز |
سوئد ۱۹۱۵م |
| درگذشت | ۱۹۸۲م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | کازابلانکا (۱۹۴۲)؛ زنگ ها برای که به صدا درمی آید(۱۹۴۳)؛ قتل در قطار سریع السیر شرق (۱۹۷۴) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | برنده دو جایزه اسکار |
برگمان، اینگرید (۱۹۱۵ـ۱۹۸۲)(Bergman, Ingrid)
بازیگر امریکایی، زادۀ سوئد. در ۱۹۳۹ به امریکا آمد تا در نسخۀ دوبارهسازی فیلم اینترمتسو (میانپرده)[۱] (۱۹۳۹) به تهیهکنندگی دیوید اُسلزنیک[۲] بازی کند؛ او پیشتر با بازی در نسخۀ سوئدی این فیلم ۱۹۳۶، به کارگردانی گوستاف مولاندر بهشهرت رسیده بود. سپس در برخی از فیلمهای کلاسیک هالیوود همچون کازابلانکا[۳](۱۹۴۲)، زنگها برای که به صدا درمیآید[۴] (۱۹۴۳)، چراغ گاز[۵] (۱۹۴۴، برای بازی در این فیلم برندۀ جایزۀ اسکار شد)، و بدنام[۶] (۱۹۴۶) بازی کرد. حضور برگمان بر پردۀ سینما ترکیبی از طراوت و شادابی، زیبایی معصومانه، و بردباری بود. هنگامیکه شوهرش را ترک کرد و از روبرتو روسّلّینی[۷] کارگردان باردار شد، در واقع رسم هالیوود را شکست و بههمین علت او را سالها از سینما طرد کردند. در دورۀ تبعید در اروپا فیلم بازی میکرد، ازجمله در استرومبولی[۸] (۱۹۴۹) به کارگردانی روسّلّینی. برگمان، پس از بازگشت به امریکا، در فیلمهای آناستازیا[۹] (۱۹۵۶) و قتل در قطار سریعالسیر شرق[۱۰] (۱۹۷۴) بازی کرد و برای بازی در این دو فیلم برندۀ دو جایزۀ اسکار شد.