برگمان، اینگمار (۱۹۱۸ـ۲۰۰۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[File:Ingmar.jpg|thumb|left|اینگمار برگمان]]برگمان، اینگمار (۱۹۱۸ـ۲۰۰۷)(Bergman, Ingmar)<br /> [[File:12199800.jpg|thumb| | }}[[File:Ingmar.jpg|thumb|left|اینگمار برگمان]]برگمان، اینگمار (۱۹۱۸ـ۲۰۰۷)(Bergman, Ingmar)<br /> [[File:12199800.jpg|thumb| اينگمار برگمان]] کارگردان سوئدی سینما و تئاتر. بسیاری او را کارگردان ـ مؤلفی بی‌نظیر و از استادان سینمای مدرن می‌دانند. در آثارش، که غالباً بسیار بدبینانه‌اند، به پیچیدگی‌های اخلاقی، روان‌شناختی، و مابعدالطبیعی می‌پردازد. با دو فیلم ''مُهر هفتم''<ref>Det sjunde inseglet/The Seventh Seal </ref> و توت‌فرنگی‌های وحشی<ref>Smultronstället/Wild Strawberries</ref> (هر دو ۱۹۵۷) به‌شهرت جهانی رسید. از دیگر آثار اوست: ''چشمۀ باکره''<ref>Jungfrukällan/The Virgin Spring</ref> (۱۹۵۹)، ''سکوت''<ref>Tystnaden/The Silence </ref> (۱۹۶۳)، ''پرسونا''<ref>Persona </ref> (۱۹۶۶)، ''فریادها و نجواها''<ref>Viskningar och rop/Cries and Whispers </ref> (۱۹۷۲)، و ''فانی و الکساندر''<ref>Fanny och Alexander/ Fanny and Alexander | ||
</ref> (۱۹۸۲). شناخت برگمان در تصویرکردن زنان در کارهای آغازینش، ازجمله در ''لبخندهای یک شب تابستان''<ref>Sommarnattens Leende/Smiles of a Summer Night </ref> (۱۹۵۵)، مشهود است. آنچه روزبه‌روز بیان نظرگیرتری در آثارش یافته، همانا جست‌وجوی رنج‌آور او در پی حقیقت معنوی است. آثارش بر بسیاری از فیلم‌سازان پس از خود، به‌ویژه [[آلن، وودی (۱۹۳۵)|وودی آلن]]<ref>Woody Allen</ref>، تأثیر عمیق داشته است.<br /> | </ref> (۱۹۸۲). شناخت برگمان در تصویرکردن زنان در کارهای آغازینش، ازجمله در ''لبخندهای یک شب تابستان''<ref>Sommarnattens Leende/Smiles of a Summer Night </ref> (۱۹۵۵)، مشهود است. آنچه روزبه‌روز بیان نظرگیرتری در آثارش یافته، همانا جست‌وجوی رنج‌آور او در پی حقیقت معنوی است. آثارش بر بسیاری از فیلم‌سازان پس از خود، به‌ویژه [[آلن، وودی (۱۹۳۵)|وودی آلن]]<ref>Woody Allen</ref>، تأثیر عمیق داشته است.<br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۱
| اینگمار برگمان Ingmar Bergman | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۸م |
| درگذشت | ۲۰۰۷م |
| ملیت | سویدی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان سینما و تیاتر |
| آثار | مهر هفتم؛ توت فرنگی های وحشی (هر دو ۱۹۵۷)؛ مه باکره (۱۹۵۹) |
| گروه مقاله | سینما |
برگمان، اینگمار (۱۹۱۸ـ۲۰۰۷)(Bergman, Ingmar)
کارگردان سوئدی سینما و تئاتر. بسیاری او را کارگردان ـ مؤلفی بی‌نظیر و از استادان سینمای مدرن می‌دانند. در آثارش، که غالباً بسیار بدبینانه‌اند، به پیچیدگی‌های اخلاقی، روان‌شناختی، و مابعدالطبیعی می‌پردازد. با دو فیلم مُهر هفتم[۱] و توت‌فرنگی‌های وحشی[۲] (هر دو ۱۹۵۷) به‌شهرت جهانی رسید. از دیگر آثار اوست: چشمۀ باکره[۳] (۱۹۵۹)، سکوت[۴] (۱۹۶۳)، پرسونا[۵] (۱۹۶۶)، فریادها و نجواها[۶] (۱۹۷۲)، و فانی و الکساندر[۷] (۱۹۸۲). شناخت برگمان در تصویرکردن زنان در کارهای آغازینش، ازجمله در لبخندهای یک شب تابستان[۸] (۱۹۵۵)، مشهود است. آنچه روزبه‌روز بیان نظرگیرتری در آثارش یافته، همانا جست‌وجوی رنج‌آور او در پی حقیقت معنوی است. آثارش بر بسیاری از فیلم‌سازان پس از خود، به‌ویژه وودی آلن[۹]، تأثیر عمیق داشته است.