اصالت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
اصالَت (موسیقی)(authenticity) | اصالَت (موسیقی)(authenticity) | ||
در | در [[موسیقی|موسیقی]]، گرایشی که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در [[اتریش|اتریش]] و [[هلند]] آغاز شد و هدفش بازسازیِ شرایط اصیل و اولیۀ اجرا و سازبندی<ref>instrumentation | ||
</ref> موسیقی قدیم برای دست‌یابی به ملاک‌های اصیل زیبایی‌شناختی بود. پیش‌گامان این حرکت اجراکنندگانی همچون نیکُلاوس هارنن‌کورت<ref>Nikolaus Harnoncourt | </ref> موسیقی قدیم برای دست‌یابی به ملاک‌های اصیل زیبایی‌شناختی بود. پیش‌گامان این حرکت اجراکنندگانی همچون نیکُلاوس هارنن‌کورت<ref>Nikolaus Harnoncourt | ||
</ref> و گوستاو لئونهارت<ref>Gustav Leonhardt </ref> بودند. اصالت موجب شد که پژوهش‌های عملی مهمی در ویرایش و ترانویسی دست‌نوشته‌ها، ساختنِ سازها، اجرای رقص‌‌ها، آکوستیک از لحاظ معماری، و تکنیک‌های آوازی صورت پذیرد و زمینه را جهت اجرای آثار آوازی به‌زبان اصلی فراهم آورد. این جریان با استقبال وسیعی روبه‌رو شده است و هم‌اکنون چندین گروه هم‌نوازیِ «اصیل<ref>authentic </ref>» برجسته در امریکا و تقریباً در تمامی کشورهای مهم اروپای غربی و نیز در برخی کشورهای اروپای مرکزی با موفقیت به‌کار خود ادامه می‌دهند. متخصصان برجستۀ این حرکت عبارت‌‌اند از رهبران ارکستر کریستوفر هاگ‌وود<ref>Christopher Hogwood </ref>، راجر نورینگتون<ref>Roger Norrington </ref>، [[گاردینر، جان الیوت (۱۹۴۳)|جان الیوت گاردینر]]<ref>John Eliot Gardiner </ref>، تِرِوِر پیناک<ref>Trevor Pinnock </ref>، و نوازندگانی همچون تون کوپمان<ref>Ton Koopman </ref>، دیوید مانرو<ref>David Munrow </ref> (بادی چوبی<ref>woodwind </ref>)، آنتونی رولی<ref>Anthony Rooley</ref> ([[لوت]]<ref> lute </ref>)، یاپ شرودر<ref>Jaap Schröder </ref> ([[ویولن|ویولن]])، اِما کِرکبی<ref>Emma Kirkby </ref> ([[سوپرانو]])، و فرانتس بروگِن<ref>Frans Brüggen</ref> ([[فلوت|فلوت]]). | |||
</ref> و گوستاو لئونهارت<ref>Gustav Leonhardt </ref> بودند. اصالت موجب شد که پژوهش‌های عملی مهمی در ویرایش و ترانویسی دست‌نوشته‌ها، ساختنِ سازها، اجرای رقص‌‌ها، آکوستیک از لحاظ معماری، و تکنیک‌های آوازی صورت پذیرد و زمینه را جهت اجرای آثار آوازی به‌زبان اصلی فراهم آورد. این جریان با استقبال وسیعی روبه‌رو شده است و هم‌اکنون چندین گروه هم‌نوازیِ «اصیل<ref>authentic </ref>» برجسته در امریکا و تقریباً در تمامی کشورهای مهم اروپای غربی و نیز در برخی کشورهای اروپای مرکزی با موفقیت به‌کار خود ادامه می‌دهند. متخصصان برجستۀ این حرکت عبارت‌‌اند از رهبران ارکستر کریستوفر هاگ‌وود<ref>Christopher Hogwood </ref>، راجر نورینگتون<ref>Roger Norrington </ref>، جان الیوت گاردینر<ref>John Eliot Gardiner </ref>، تِرِوِر پیناک<ref>Trevor Pinnock </ref>، و نوازندگانی همچون تون کوپمان<ref>Ton Koopman </ref>، دیوید مانرو<ref>David Munrow </ref> (بادی چوبی<ref>woodwind </ref>)، آنتونی رولی<ref>Anthony Rooley</ref> (لوت<ref> lute </ref>)، یاپ شرودر<ref>Jaap Schröder </ref> (ویولن)، اِما کِرکبی<ref>Emma Kirkby </ref> (سوپرانو)، و فرانتس بروگِن<ref>Frans Brüggen</ref> (فلوت). | |||
| | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۰: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:اصطلاحات، تجهیزات و رویدادها]] | [[Category:موسیقی]] | ||
[[Category:اصطلاحات، تجهیزات و رویدادها]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۱۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۵
اصالَت (موسیقی)(authenticity)
در موسیقی، گرایشی که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در اتریش و هلند آغاز شد و هدفش بازسازیِ شرایط اصیل و اولیۀ اجرا و سازبندی[۱] موسیقی قدیم برای دست‌یابی به ملاک‌های اصیل زیبایی‌شناختی بود. پیش‌گامان این حرکت اجراکنندگانی همچون نیکُلاوس هارنن‌کورت[۲] و گوستاو لئونهارت[۳] بودند. اصالت موجب شد که پژوهش‌های عملی مهمی در ویرایش و ترانویسی دست‌نوشته‌ها، ساختنِ سازها، اجرای رقص‌‌ها، آکوستیک از لحاظ معماری، و تکنیک‌های آوازی صورت پذیرد و زمینه را جهت اجرای آثار آوازی به‌زبان اصلی فراهم آورد. این جریان با استقبال وسیعی روبه‌رو شده است و هم‌اکنون چندین گروه هم‌نوازیِ «اصیل[۴]» برجسته در امریکا و تقریباً در تمامی کشورهای مهم اروپای غربی و نیز در برخی کشورهای اروپای مرکزی با موفقیت به‌کار خود ادامه می‌دهند. متخصصان برجستۀ این حرکت عبارت‌‌اند از رهبران ارکستر کریستوفر هاگ‌وود[۵]، راجر نورینگتون[۶]، جان الیوت گاردینر[۷]، تِرِوِر پیناک[۸]، و نوازندگانی همچون تون کوپمان[۹]، دیوید مانرو[۱۰] (بادی چوبی[۱۱])، آنتونی رولی[۱۲] (لوت[۱۳])، یاپ شرودر[۱۴] (ویولن)، اِما کِرکبی[۱۵] (سوپرانو)، و فرانتس بروگِن[۱۶] (فلوت).