سیناترا، فرانک (۱۹۱۵ـ۱۹۹۸): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
سیناترا، فرانک (۱۹۱۵ـ۱۹۹۸)(Sinatra, Frank) | |||
[[File:25361100.jpg|thumb|سيناتْرا، فرانْک]] | [[File:25361100.jpg|thumb|سيناتْرا، فرانْک]] | ||
خواننده و بازیگر امریکایی. شهرت‌اش مدیون جمله‌بندی<ref>phrasing</ref>های آوازی و شور و هیجانی است که حین خواندن به‌ویژه در اجرای بالادهای (ترانه‌های) عاشقانه‌اش به‌کار می‌برد؛ نام او خصوصاً با آواز My Way مرتبط است. ازجمله فیلم‌های اوست: ''از این‌جا تا ابدیت''<ref>''From Here to Eternity''</ref> (۱۹۵۳) که جایزۀ اُسکار را برایش به‌ارمغان آورد، ''بعضی‌ها دوان دوان آمدند''<ref>''Some Came Running''</ref> (۱۹۵۹)، و یک فیلمِ دلهره‌آور سیاسی با عنوان ''کاندیدای منچوری''<ref>''The Manchurian Candidate''</ref> (۱۹۶۳). سیناترا در دهۀ ۱۹۵۰ قراردادی با شرکت کاپیتول<ref>Capitol</ref> منعقد کرد و دوباره به عرصۀ ضبط و آواز روآورد و به‌اوجِ دورانِ فعالیتِ هنریِ خود رسید. همواره محبوبِ عامۀ شنوندگان خود بود. بسیاری از آوازهایش را نِلسون ریدل<ref>Nelson Riddle</ref> (۱۹۱۲ـ۱۹۸۵) ارکستراسیون می‌کرد. در سینما، سیناترا در فیلم‌های موزیکال پرفروشی ایفای نقش کرده است. با رسیدنِ دهۀ ۱۹۶۰ سیناترا گروهی از دوستان و نوازندگان و مجریانِ موسیقی را به دور خویش جمع کرد، این گروه بعدها به «رَت پَک<ref>rat pack</ref>» مشهور شدند. | |||
| | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:سینما]] [[Category:جهان - اشخاص]] [[Category:موسیقی]] [[Category:مدرن جهان]] | [[Category:سینما]] | ||
[[Category:جهان - اشخاص]] | |||
[[Category:موسیقی]] | |||
[[Category:مدرن جهان]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۷
| تامس تری Thomas Terry | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۱م |
| درگذشت | ۱۹۹۰م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | کمدین |
| آثار | من حالم خوبه جک (۱۹۵۹)، دنیای دیوانۀ دیوانۀ دیوانه (۱۹۶۳)، و چگونه می‌توان زن خود را کشت (۱۹۶۵) |
| گروه مقاله | سینما |
سیناترا، فرانک (۱۹۱۵ـ۱۹۹۸)(Sinatra, Frank)
خواننده و بازیگر امریکایی. شهرت‌اش مدیون جمله‌بندی[۱]های آوازی و شور و هیجانی است که حین خواندن به‌ویژه در اجرای بالادهای (ترانه‌های) عاشقانه‌اش به‌کار می‌برد؛ نام او خصوصاً با آواز My Way مرتبط است. ازجمله فیلم‌های اوست: از این‌جا تا ابدیت[۲] (۱۹۵۳) که جایزۀ اُسکار را برایش به‌ارمغان آورد، بعضی‌ها دوان دوان آمدند[۳] (۱۹۵۹)، و یک فیلمِ دلهره‌آور سیاسی با عنوان کاندیدای منچوری[۴] (۱۹۶۳). سیناترا در دهۀ ۱۹۵۰ قراردادی با شرکت کاپیتول[۵] منعقد کرد و دوباره به عرصۀ ضبط و آواز روآورد و به‌اوجِ دورانِ فعالیتِ هنریِ خود رسید. همواره محبوبِ عامۀ شنوندگان خود بود. بسیاری از آوازهایش را نِلسون ریدل[۶] (۱۹۱۲ـ۱۹۸۵) ارکستراسیون می‌کرد. در سینما، سیناترا در فیلم‌های موزیکال پرفروشی ایفای نقش کرده است. با رسیدنِ دهۀ ۱۹۶۰ سیناترا گروهی از دوستان و نوازندگان و مجریانِ موسیقی را به دور خویش جمع کرد، این گروه بعدها به «رَت پَک[۷]» مشهور شدند.