فرانسوا پریه

فرانسوا پریه

فرانسوا پریه (پاریس 10 نوامبر 1919- 28 ژوئن 2002م) (François Périer)

(نام اصلی: فرانسوا پیلو) بازیگر فرانسوی تئاتر، سینما و تلویزیون. از سال 1938 تا واپسین سال‌ فعالیتش (1996) در بیش‌تر از صد فیلم سینمایی، 20 فیلم و مجموعۀ تلویزیونی و بیش از 30 نمایش صحنه‌ای در نقش‌های اصلی یا دوم حضور داشت. پریه در زمان اوج بازیگری‌اش (سال‌های پس از جنگ جهانی دوم) از ممتازترین بازیگران فرانسه و اروپا بود. او در سال 1957 برای بازی در فیلم ژروز برندۀ بهترین بازیگر مرد بفتا شد.

پریه در آموزشگاه کورس سیمون (پاریس) دورۀ بازیگری را گذراند و سپس در «دانشکدۀ ملی هنرهای دراماتیک» تحصیل کرد. همزمان در سال 1938 با بازی در نمایشی از کلود آندره پوژه و فیلمی از ژان بوایه (گرمای سینه) فعالیت حرفه‌ای را آغاز کرد. حضور بعدی‌اش در سینما در نقش اول فیلم هتل دو نو (ساختۀ مارسل کارنه) بود. پریه از ابتدای دهۀ 1950 چنان شهرتی به هم زده بود که مورد توجه کارگردانان شاخص ایتالیایی نیز قرار گرفت. فرانسوا پریه براثر حملۀ قلبی درگذشت.

برخی از آثار سینمایی

• پیوند عشق (آنری دوکوآ - 1942)
• زندگی گلگون (ژان فور - 1948)
• بازگشت به زندگی (آنری-ژرژ کلوزو - 1949)
• اورفه (ژان کوکتو - 1950)
• در پارک اتفاق افتاد (ویتوریو دسیکا و جانی فرانچولینی - 1953)
• مردی که هرگز نبود (رونالد نیم - 1956)
• ژرزو (رنه کلمنت - 1957)
• شب‌های کابیریا (فدریکو فلینی - 1957)
• وصیتنامۀ اورفه (ژان کوکتو - 1960)
• عشق و زن فرانسوی (گروه کارگردانان - 1960)
• شیرین و ترش (ژاک باراتیه - 1963)
• سامورایی (ژان پیر ملویل - 1967)
• زد (کوستا گاوراس - 1969)
• دایرۀ سرخ (ژان پیر ملویل - 1970)
• استاویسکی (آلن رنه - 1974)
• نبرد پلیس‌ها (رابین دیویس - 1979)
• ضارب (آلن دلون - 1983)
• حق خود را بگیر (ژان- لوک گدار - 1987)
• مادام بوواری (کلود شابرول - 1991)

---