آذری طوسی، حمزه (اسفراین ۷۸۴ـ۸۶۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}


(یا: شیخ آذری) شاعر، عارف، و نویسندۀ ایرانی. از جوانی مداح شاهرخ گورکانی بود و ملک‌الشعرای دربار وی شد. در میانسالی به عرفان روی آورد و دست ارادت به شیخ محی‌الدین طوسی غزالی و سپس شاه نعمت‌الله ولی داد. در ۸۳۲ق به دربار احمدشاه بهمنی (‌۸۲۵ـ ۸۳۸‌ق)، پادشاه گلبرگه و دکن، راه یافت و ملک‌الشعرای دربار وی شد و به‌فرمان او به سرودن منظومه‌ای به ‌نام ''بهمن‌نامۀ آذری/دکنی'' در تاریخ آن خاندان پرداخت. قصاید وی بیشتر در مدح خاندان رسول اکرم (ص) است و غزلیاتش رنگ و بوی عرفانی دارد. از دیگر آثارش:''جواهرالاسرار؛'' ''طغرای همایون''؛ ''مرآت/ عجایب‌الدنیا و عجایب الاعلا''؛ ''سعی‌الصفا''.
(یا: شیخ آذری) شاعر، عارف، و نویسندۀ ایرانی. از جوانی مداح شاهرخ گورکانی بود و ملک‌الشعرای دربار وی شد. در میانسالی به [[عرفان]] روی آورد و دست ارادت به شیخ محی‌الدین طوسی غزالی و سپس [[شاه نعمت الله ولی|شاه نعمت‌الله ولی]] داد. در ۸۳۲ق به دربار احمدشاه بهمنی (‌۸۲۵ـ ۸۳۸‌ق)، پادشاه گلبرگه و دکن، راه یافت و ملک‌الشعرای دربار وی شد و به‌فرمان او به سرودن منظومه‌ای به ‌نام ''بهمن‌نامۀ آذری/دکنی'' در تاریخ آن خاندان پرداخت. قصاید وی بیشتر در مدح خاندان رسول اکرم (ص) است و غزلیاتش رنگ و بوی عرفانی دارد. از دیگر آثارش:''جواهرالاسرار؛'' ''طغرای همایون''؛ ''مرآت/ عجایب‌الدنیا و عجایب الاعلا''؛ ''سعی‌الصفا''.


 
 


[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] [[Category:عرفان]] [[Category:اشخاص و فرقه ها]]
[[Category:ادبیات فارسی]] [[Category:ادبیات قدیم – اشخاص]] [[Category:عرفان]] [[Category:اشخاص و فرقه ها]]

نسخهٔ ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۱

آذَریِ طوسی، حمزه‌ (اسفراین ۷۸۴ـ۸۶۶ق)

حمزه آذری طوسی
زادروز اسفراین ۷۸۴ق
درگذشت ۸۶۶ق
ملیت ایرانی
نام‌های دیگر شیخ آذری
شغل و تخصص اصلی شاعر و نویسنده
شغل و تخصص های دیگر عارف
آثار بهمن نامه آذری/دکنی (منظومه تاریخی)؛ جواهرالاسرار؛ طغرای همایون
گروه مقاله ادبیات فارسی

(یا: شیخ آذری) شاعر، عارف، و نویسندۀ ایرانی. از جوانی مداح شاهرخ گورکانی بود و ملک‌الشعرای دربار وی شد. در میانسالی به عرفان روی آورد و دست ارادت به شیخ محی‌الدین طوسی غزالی و سپس شاه نعمت‌الله ولی داد. در ۸۳۲ق به دربار احمدشاه بهمنی (‌۸۲۵ـ ۸۳۸‌ق)، پادشاه گلبرگه و دکن، راه یافت و ملک‌الشعرای دربار وی شد و به‌فرمان او به سرودن منظومه‌ای به ‌نام بهمن‌نامۀ آذری/دکنی در تاریخ آن خاندان پرداخت. قصاید وی بیشتر در مدح خاندان رسول اکرم (ص) است و غزلیاتش رنگ و بوی عرفانی دارد. از دیگر آثارش:جواهرالاسرار؛ طغرای همایون؛ مرآت/ عجایب‌الدنیا و عجایب الاعلا؛ سعی‌الصفا.