برلوسکونی، سیلویو (۱۹۳۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} سیلویو برلوسکونی (۱۹۳۶) (Silvio Berlusconi)<br/> [[File:12202200.jpg|thumb|بِرلوسْکوني، سيلويو]] | ||
کارآفرین و سیاستمدار راست میانه‌رو ایتالیایی، از | کارآفرین و سیاستمدار راست میانه‌رو ایتالیایی، نخست‌وزیر ایتالیا در چهار دولت از سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵، ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱م. | ||
پس از ایجاد یک امپراتوری فوق‌العاده سودآور تجاری به نام فین‌اینوست<ref>Fininvest</ref>، گروه فشار خود را در میلان، به نام فورتسا ایتالیا<ref>Forza Italia </ref>، به حزبی سیاسی تبدیل کرد و در مبارزات انتخاباتی سراسری مارس ۱۹۹۴ به میدان آمد و در مقام رهبر ائتلافی دست راستی به پیروزی رسید. اما خیلی زود، پس از طرح ادعاهایی مبنی بر وجود فساد در معاملات تجاری‌اش، از مقام خود کناره گرفت و در دسامبر ۱۹۹۵ به جرم رشوه‌خواری به شانزده ماه زندان محکوم شد. در ۲۰۰۱، بار دیگر رهبری ائتلافی دست راستی را عهده‌دار شد و در هر دو مجلس سفلا و علیای پارلمان اکثریت کرسی‌ها را به‌دست آورد. برلوسکونی وعده داد که برای احیای اقتصاد از مالیات‌ها بکاهد. او طی مدتی اندک موقعیت خود را در مقام یکی از کارآفرینان بزرگ ایتالیا تثبیت کرد و فعالیت خود را از ساختمان‌سازی به عرصۀ رادیو و تلویزیون، فیلم و سینما گسترش داد. در ۱۹۹۴ و نیز در ۲۰۰۱، با اتحاد با مجمع شمالی<ref>Northern League </ref>، که خواهان جدایی شمال ثروتمند ایتالیا از جنوب فقیر بود، و اتحاد ملی<ref>National Alliance </ref>، که جانشین حزب فاشیست بنیتو موسولینی<ref>Benito Mussolini | |||
</ref> بود، در انتخابات به پیروزی رسید. برلوسکونی در ۱۹۸۶ یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایتالیا به نام آ ث میلان<ref>AC Milan </ref> و در ۱۹۸۸، لا استاندا<ref>La Standa | </ref> بود، در انتخابات به پیروزی رسید. برلوسکونی در ۱۹۸۶ یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایتالیا به نام آ ث میلان<ref>AC Milan </ref> و در ۱۹۸۸، لا استاندا<ref>La Standa | ||
</ref>، بزرگ‌ترین فروشگاه آن کشور، را خرید. در آوریل ۱۹۹۶، ائتلاف دست راستی قطب آزادی<ref>Freedom Pole</ref> را در انتخابات سراسری رهبری کرد که موفقیتی در‌پی نداشت. در فوریۀ ۱۹۹۸، از اتهام فرار از پرداخت مالیات و در ژوئن ۲۰۰۰، از اتهام رشوه دادن به قضات در ۱۹۸۵ برای تأیید فروش یک گروه دولتی تولید مواد غذایی تبرئه شد. | </ref>، بزرگ‌ترین فروشگاه آن کشور، را خرید. در آوریل ۱۹۹۶، ائتلاف دست راستی قطب آزادی<ref>Freedom Pole</ref> را در انتخابات سراسری رهبری کرد که موفقیتی در‌پی نداشت. در فوریۀ ۱۹۹۸، از اتهام فرار از پرداخت مالیات و در ژوئن ۲۰۰۰، از اتهام رشوه دادن به قضات در ۱۹۸۵ برای تأیید فروش یک گروه دولتی تولید مواد غذایی تبرئه شد. | ||
برلوسکنی در سال ۲۰۱۳م به کلاهبرداری متهم شد اما حکم حبس او به دلیل کهولت سن به خدمت اجتماعی تنزل یافت. در آوریل ۲۰۲۳ به دلیل ابتلا به سرطان خون تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت. پس از یک دوره شیمی‌درمانی، مجدداً در ۹ ژوئن ۲۰۲۳ در بیمارستان بستری شد و پس از تحمل یک دوره بیماری در بیمارستان سن رافائله<ref>San Raffaele</ref> میلان درگذشت. | |||
---- | ---- | ||
[[Category:اقتصاد]] [[Category:(اقتصاد)اشخاص و آثار]] [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:ایتالیا]] | [[Category:اقتصاد]] [[Category:(اقتصاد)اشخاص و آثار]] [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:ایتالیا]] | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۰۹
| سیلویو برلوسکونی Silvio Berlusconi | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۶ م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سیلویو برلوسکونی (۱۹۳۶) (Silvio Berlusconi)
کارآفرین و سیاستمدار راست میانه‌رو ایتالیایی، نخست‌وزیر ایتالیا در چهار دولت از سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵، ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱م.
پس از ایجاد یک امپراتوری فوق‌العاده سودآور تجاری به نام فین‌اینوست[۱]، گروه فشار خود را در میلان، به نام فورتسا ایتالیا[۲]، به حزبی سیاسی تبدیل کرد و در مبارزات انتخاباتی سراسری مارس ۱۹۹۴ به میدان آمد و در مقام رهبر ائتلافی دست راستی به پیروزی رسید. اما خیلی زود، پس از طرح ادعاهایی مبنی بر وجود فساد در معاملات تجاری‌اش، از مقام خود کناره گرفت و در دسامبر ۱۹۹۵ به جرم رشوه‌خواری به شانزده ماه زندان محکوم شد. در ۲۰۰۱، بار دیگر رهبری ائتلافی دست راستی را عهده‌دار شد و در هر دو مجلس سفلا و علیای پارلمان اکثریت کرسی‌ها را به‌دست آورد. برلوسکونی وعده داد که برای احیای اقتصاد از مالیات‌ها بکاهد. او طی مدتی اندک موقعیت خود را در مقام یکی از کارآفرینان بزرگ ایتالیا تثبیت کرد و فعالیت خود را از ساختمان‌سازی به عرصۀ رادیو و تلویزیون، فیلم و سینما گسترش داد. در ۱۹۹۴ و نیز در ۲۰۰۱، با اتحاد با مجمع شمالی[۳]، که خواهان جدایی شمال ثروتمند ایتالیا از جنوب فقیر بود، و اتحاد ملی[۴]، که جانشین حزب فاشیست بنیتو موسولینی[۵] بود، در انتخابات به پیروزی رسید. برلوسکونی در ۱۹۸۶ یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال ایتالیا به نام آ ث میلان[۶] و در ۱۹۸۸، لا استاندا[۷]، بزرگ‌ترین فروشگاه آن کشور، را خرید. در آوریل ۱۹۹۶، ائتلاف دست راستی قطب آزادی[۸] را در انتخابات سراسری رهبری کرد که موفقیتی در‌پی نداشت. در فوریۀ ۱۹۹۸، از اتهام فرار از پرداخت مالیات و در ژوئن ۲۰۰۰، از اتهام رشوه دادن به قضات در ۱۹۸۵ برای تأیید فروش یک گروه دولتی تولید مواد غذایی تبرئه شد.
برلوسکنی در سال ۲۰۱۳م به کلاهبرداری متهم شد اما حکم حبس او به دلیل کهولت سن به خدمت اجتماعی تنزل یافت. در آوریل ۲۰۲۳ به دلیل ابتلا به سرطان خون تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت. پس از یک دوره شیمی‌درمانی، مجدداً در ۹ ژوئن ۲۰۲۳ در بیمارستان بستری شد و پس از تحمل یک دوره بیماری در بیمارستان سن رافائله[۹] میلان درگذشت.