بیلی، هارولد (۱۸۹۹ـ۱۹۹۶): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


بِیْلی، هارولد (۱۸۹۹ـ۱۹۹۶)(Baily, Harold)<br>
بِیْلی، هارولد (۱۸۹۹ - ۱۹۹۶) (Baily, Harold)<br>
<p>خاورشناس و ایران‌شناس انگلیسی. در دانشگاه پرت در استرالیا درس خواند و در رشتۀ فلسفه از دانشگاه آکسفورد دانشنامۀ دکتری گرفت. وی دانشیار مطالعات ایرانی در دانشگاه لندن (۱۹۲۹ـ۱۹۳۶)، استاد زبان سانسکریت در دانشگاه کیمبریج (۱۹۳۶ـ۱۹۶۷)، و رئیس انجمن شاهی آسیایی (۱۹۶۴ـ۱۹۶۷) بود. بیلی در شناخت زبان‌های ایرانی و فرهنگ ایران باستان، به‌ویژه شناسایی زبان‌های ایرانی در تبت و فرارود، نقش بسزایی داشته است. از آثارش: ''دست‌نویس‌های کهن خُتَنی'' (کپنهاگ، ۱۹۳۸)؛ ''مسائل زردشتی در کتاب‌های سدۀ نهم'' (آکسفورد، ۱۹۴۳)؛ ''مطالعات هندو سکایی، متون ختنی''، ویرایش جلدهای اول تا ششم (کیمبریج، ۱۹۴۵ـ۱۹۶۷)؛ ''فرهنگ واژگان ختنی سکایی'' (کیمبریج، ۱۹۷۹)؛ ''بندهشن'' (آوانویسی، ترجمه، یادداشت‌ها). ''مجموعۀ مقالات''، به انگلیسی که در شیراز به‌چاپ رسیده است.</p>
<p>خاورشناس و ایران‌شناس انگلیسی. در دانشگاه پرت در استرالیا درس خواند و در رشتۀ فلسفه از [[دانشگاه آکسفورد]] دانشنامۀ دکتری گرفت. وی دانشیار مطالعات ایرانی در [[دانشگاه لندن]] (۱۹۲۹ - ۱۹۳۶)، استاد زبان [[سانسکریت]] در [[دانشگاه کیمبریج]] (۱۹۳۶ - ۱۹۶۷)، و رئیس انجمن شاهی آسیایی (۱۹۶۴ - ۱۹۶۷) بود. بیلی در شناخت زبان‌های ایرانی و فرهنگ ایران باستان، به‌ویژه شناسایی زبان‌های ایرانی در تبت و فرارود، نقش بسزایی داشته است. </p>
<p></p>
<p>'''برخی از آثار'''</p>
<p>''دست‌نویس‌های کهن خُتَنی'' (کپنهاگ، ۱۹۳۸)؛ ''مسائل زردشتی در کتاب‌های سدۀ نهم'' (آکسفورد، ۱۹۴۳)؛ ''مطالعات هندو سکایی، متون ختنی''، ویرایش جلدهای اول تا ششم (کیمبریج، ۱۹۴۵ـ۱۹۶۷)؛ ''فرهنگ واژگان ختنی سکایی'' (کیمبریج، ۱۹۷۹)؛ ''بندهشن'' (آوانویسی، ترجمه، یادداشت‌ها)؛ و ''مجموعۀ مقالات''، به انگلیسی، که در شیراز به‌چاپ رسیده است.</p>
<br><!--12476900-->
<br><!--12476900-->
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:خاورشناسی]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۶

بِیْلی، هارولد (۱۸۹۹ - ۱۹۹۶) (Baily, Harold)

خاورشناس و ایران‌شناس انگلیسی. در دانشگاه پرت در استرالیا درس خواند و در رشتۀ فلسفه از دانشگاه آکسفورد دانشنامۀ دکتری گرفت. وی دانشیار مطالعات ایرانی در دانشگاه لندن (۱۹۲۹ - ۱۹۳۶)، استاد زبان سانسکریت در دانشگاه کیمبریج (۱۹۳۶ - ۱۹۶۷)، و رئیس انجمن شاهی آسیایی (۱۹۶۴ - ۱۹۶۷) بود. بیلی در شناخت زبان‌های ایرانی و فرهنگ ایران باستان، به‌ویژه شناسایی زبان‌های ایرانی در تبت و فرارود، نقش بسزایی داشته است.

برخی از آثار

دست‌نویس‌های کهن خُتَنی (کپنهاگ، ۱۹۳۸)؛ مسائل زردشتی در کتاب‌های سدۀ نهم (آکسفورد، ۱۹۴۳)؛ مطالعات هندو سکایی، متون ختنی، ویرایش جلدهای اول تا ششم (کیمبریج، ۱۹۴۵ـ۱۹۶۷)؛ فرهنگ واژگان ختنی سکایی (کیمبریج، ۱۹۷۹)؛ بندهشن (آوانویسی، ترجمه، یادداشت‌ها)؛ و مجموعۀ مقالات، به انگلیسی، که در شیراز به‌چاپ رسیده است.