بینا، محسن (همدان ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۸۴ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
محسن بینا (همدان | محسن بینا (همدان ۱۲۹۰ - تهران ۱۳۸۴ش)<br> | ||
[[پرونده: 12488500.jpg | بندانگشتی|محسن بینا|جایگزین=|277x277پیکسل]]مترجم، نویسنده و شاعر ایرانی. در ۵سالگی پدر را ازدست داد و به سرپرستی مادر بزرگ شد. در ۱۳۲۰ش از دانشگاه تهران در رشتۀ معقول مدرک لیسانس گرفت. علاوه بر تحصیلات دانشگاهی از محضر استادان بنام فلسفه و عرفان، ازجمله کاظم عصار، [[الهی قمشه ای، مهدی (قمشه ۱۲۷۹ ـ تهران ۱۳۵۲ش)|الهی قمشه‌ای]]، [[سید علی همدانی|سیدعلی همدانی]]، و حاج ملا آقاجان ابهری بهره برد. پس از آن به همدان بازگشت و به کارهای آزاد مشغول شد و از خدمت در مشاغل اداری سرباز زد؛ فقط یک سال به تدریس در دبیرستان پرداخت. سرانجام به خاطر ضرر مالی و ورشکستگی، کار بازار را رها کرد و مجدداً به فرهنگ روی آورد و به‌عنوان دبیر حدود ۲۰ سال در همدان و ۱۰ سال در تهران خدمت کرد و در ۱۳۵۳ش بازنشسته شد. | [[پرونده: 12488500.jpg | بندانگشتی|محسن بینا|جایگزین=|277x277پیکسل]]مترجم، نویسنده و شاعر ایرانی. در ۵سالگی پدر را ازدست داد و به سرپرستی مادر بزرگ شد. در ۱۳۲۰ش از دانشگاه تهران در رشتۀ معقول مدرک لیسانس گرفت. علاوه بر تحصیلات دانشگاهی از محضر استادان بنام فلسفه و عرفان، ازجمله کاظم عصار، [[الهی قمشه ای، مهدی (قمشه ۱۲۷۹ ـ تهران ۱۳۵۲ش)|الهی قمشه‌ای]]، [[سید علی همدانی|سیدعلی همدانی]]، و حاج ملا آقاجان ابهری بهره برد. پس از آن به همدان بازگشت و به کارهای آزاد مشغول شد و از خدمت در مشاغل اداری سرباز زد؛ فقط یک سال به تدریس در دبیرستان پرداخت. سرانجام به خاطر ضرر مالی و ورشکستگی، کار بازار را رها کرد و مجدداً به فرهنگ روی آورد و به‌عنوان دبیر حدود ۲۰ سال در همدان و ۱۰ سال در تهران خدمت کرد و در ۱۳۵۳ش بازنشسته شد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۰
محسن بینا (همدان ۱۲۹۰ - تهران ۱۳۸۴ش)
مترجم، نویسنده و شاعر ایرانی. در ۵سالگی پدر را ازدست داد و به سرپرستی مادر بزرگ شد. در ۱۳۲۰ش از دانشگاه تهران در رشتۀ معقول مدرک لیسانس گرفت. علاوه بر تحصیلات دانشگاهی از محضر استادان بنام فلسفه و عرفان، ازجمله کاظم عصار، الهی قمشه‌ای، سیدعلی همدانی، و حاج ملا آقاجان ابهری بهره برد. پس از آن به همدان بازگشت و به کارهای آزاد مشغول شد و از خدمت در مشاغل اداری سرباز زد؛ فقط یک سال به تدریس در دبیرستان پرداخت. سرانجام به خاطر ضرر مالی و ورشکستگی، کار بازار را رها کرد و مجدداً به فرهنگ روی آورد و به‌عنوان دبیر حدود ۲۰ سال در همدان و ۱۰ سال در تهران خدمت کرد و در ۱۳۵۳ش بازنشسته شد.
وی معلم انگلیسی برخی از شخصیت‌های برجستۀ انقلاب، همچون شهید بهشتی و هاشمی رفسنجانی بود.
از آثار اوست: ترجمۀ مرد شرق از پروفسور آربری به مناسبت هزارۀ تولد ابن‌سینا (۱۳۳۳)؛ مجموعۀ گل (۱۳۳۹) اولین اثر عرفانی وی دربارۀ حافظ؛ مقامات معنوی؛ ترجمه و تفسیر منازل‌السائرین خواجه عبدالله انصاری (۴ جلد، چاپ دوم: ۱۳۵۴ش)؛ موسی از دیدگاه قرآن (۱۳۶۰)؛ ارشادالمعلمین (ترجمه و تألیف، ۱۳۶۲)؛ شمع جمع: در شرح و تفسیر هشت غزل عرفانی از امام خمینی (۱۳۷۱)؛ سراج‌الصّعود لمعاریج‌الشّهود که تعلیقیه‌ای است بر رسالۀ حق‌الیقین محمود شبستری (۱۳۷۱)؛ عیسی از دیدگاه قرآن (۱۳۷۳)؛ البدایة و النهایة (۱۳۷۶)؛ زبان وحی در آموزش صرف و نحو عربی (۱۳۸۱). غزل‌ها و مثنوی‌هایی عرفانی نیز از وی به‌جا مانده است.