آتش، احمد (۱۹۱۷ـ۱۹۶۶): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:10034600.jpg|بندانگشتی|احمد آتش به همراه همسر و فرزندانش]] | [[پرونده:10034600.jpg|بندانگشتی|احمد آتش به همراه همسر و فرزندانش]] | ||
مصحح، مترجم، ادیب و ایران‌شناس ترکیه. در ۱۹۳۵ وارد مدرسۀ عالی استانبول شد و در همان زمان در گروه آموزشی زبان و ادبیات ترکی دانشکدۀ ادبیات استانبول تحصیل کرد و فقه‌اللغۀ عربی، فارسی و فرانسه را آموخت. در ۱۹۴۳ از رسالۀ خود با نام ''زندگی و آثار نابغۀ ذبیانی'' زیر نظر هلموت ریتر دفاع کرد و دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۹ پس از بازگشت ریتر به آلمان، مسئولیت آموزشی کرسی ادبیات عربی و فارسی و نیز مسئولیت پژوهشگاه خاورشناسی در دانشگاه استانبول را برعهده گرفت و تا پایان عمر در این مسئولیت خدمت کرد. در ۱۹۵۶ نخستین شمارۀ مجلۀ پژوهشگاه خاورشناسی را با نام ''مجموعه‌های شرقی'' منتشر کرد. در ۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م دولت ایران نشان لیاقت «سپاس» به وی اهدا کرد. مدتی سرپرست بخش اسلامی کتابخانۀ دانشگاه استانبول بود. بنیادگذار و عضو کمیتۀ اداری انجمن جهانی پژوهش‌های خاورشناسی و عضو بنیاد تحقیقات فرهنگی ترکیه بود. مدیر هیئت تحریریۀ ''دایرة‌المعارف اسلام'' (''اسلام انسیکلوپدسی'') بود. | مصحح، مترجم، ادیب و ایران‌شناس [[ترکیه]]. در ۱۹۳۵ وارد مدرسۀ عالی [[استانبول]] شد و در همان زمان در گروه آموزشی زبان و ادبیات ترکی دانشکدۀ ادبیات استانبول تحصیل کرد و فقه‌اللغۀ عربی، فارسی و فرانسه را آموخت. در ۱۹۴۳ از رسالۀ خود با نام ''زندگی و آثار نابغۀ ذبیانی'' زیر نظر [[ریتر، هلموت|هلموت ریتر]] دفاع کرد و دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۹ پس از بازگشت ریتر به آلمان، مسئولیت آموزشی کرسی ادبیات عربی و فارسی و نیز مسئولیت پژوهشگاه خاورشناسی در دانشگاه استانبول را برعهده گرفت و تا پایان عمر در این مسئولیت خدمت کرد. در ۱۹۵۶ نخستین شمارۀ مجلۀ پژوهشگاه خاورشناسی را با نام ''مجموعه‌های شرقی'' منتشر کرد. در ۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م دولت ایران نشان لیاقت «سپاس» به وی اهدا کرد. مدتی سرپرست بخش اسلامی کتابخانۀ دانشگاه استانبول بود. بنیادگذار و عضو کمیتۀ اداری انجمن جهانی پژوهش‌های خاورشناسی و عضو بنیاد تحقیقات فرهنگی ترکیه بود. مدیر هیئت تحریریۀ ''دایرة‌المعارف اسلام'' (''اسلام انسیکلوپدسی'') بود. | ||
از آثارش: ''دستور زبان فارسی'' (با همکاری) (استانبول، | از آثارش: ''دستور زبان فارسی'' (با همکاری) (استانبول، ۱۹۴۵م)؛ تصحیح و نشر ''ترجمان‌البلاغۀ'' رادویانی (استانبول، ۱۹۴۹م)؛ تصحیح و ترجمۀ ترکیه ''رسالة فی ماهیة‌العشق ''[[ابن سینا، حسین بن عبدالله (خرمیثن ۳۷۰ـ همدان ۴۲۸)|ابن سینا]] (استانبول، ۱۹۵۳م)؛ تصحیح ''جامع‌التواریخ'' [[رشیدالدین فضل الله (همدان ح ۶۴۵ـ۷۱۸ق)|رشیدالدین فضل‌الله]] ([[آنکارا]]، ۱۹۵۷و ۱۹۶۰م)؛ ترجمۀ ''احصاء‌العلوم'' فارابی به ترکی (استانبول، ۱۹۵۵)؛ ترجمۀ ''راحة‌الصدور'' [[راوندی، قطب الدین ( ـ قم ۵۷۳ق)|راوندی]] به ترکی (جلد اول، آنکارا، ۱۹۷۵م؛ جلد دوم، آنکارا، ۱۹۶۷م)؛ ''فقه‌اللغۀ'' عربی و فارسی، ترجمۀ منظومۀ ''حیدربابایه سلام'' شهریار (۱۹۴۶)، تصحیح انتقادی متون و ''سندبادنامه'' محمد بن علی سمرقندی (با ترجمه ترکی). | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۲
آتش، احمد (۱۹۱۷ـ۱۹۶۶) Atash, Ahmed
| احمد آتش | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۷م |
| درگذشت | ۱۹۶۶م |
| ملیت | ترکیه ای |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشکده ادبیات استانبول (از ۱۹۳۵م)، دکتری (۱۹۴۳م) |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| شغل و تخصص های دیگر | مصحح و مترجم |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
| جوایز و افتخارات | نشان لیاقت (سپاس) از دولت ایران (۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م) |
مصحح، مترجم، ادیب و ایران‌شناس ترکیه. در ۱۹۳۵ وارد مدرسۀ عالی استانبول شد و در همان زمان در گروه آموزشی زبان و ادبیات ترکی دانشکدۀ ادبیات استانبول تحصیل کرد و فقه‌اللغۀ عربی، فارسی و فرانسه را آموخت. در ۱۹۴۳ از رسالۀ خود با نام زندگی و آثار نابغۀ ذبیانی زیر نظر هلموت ریتر دفاع کرد و دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۹ پس از بازگشت ریتر به آلمان، مسئولیت آموزشی کرسی ادبیات عربی و فارسی و نیز مسئولیت پژوهشگاه خاورشناسی در دانشگاه استانبول را برعهده گرفت و تا پایان عمر در این مسئولیت خدمت کرد. در ۱۹۵۶ نخستین شمارۀ مجلۀ پژوهشگاه خاورشناسی را با نام مجموعه‌های شرقی منتشر کرد. در ۱۳۶۶ش/۱۹۵۷م دولت ایران نشان لیاقت «سپاس» به وی اهدا کرد. مدتی سرپرست بخش اسلامی کتابخانۀ دانشگاه استانبول بود. بنیادگذار و عضو کمیتۀ اداری انجمن جهانی پژوهش‌های خاورشناسی و عضو بنیاد تحقیقات فرهنگی ترکیه بود. مدیر هیئت تحریریۀ دایرة‌المعارف اسلام (اسلام انسیکلوپدسی) بود.
از آثارش: دستور زبان فارسی (با همکاری) (استانبول، ۱۹۴۵م)؛ تصحیح و نشر ترجمان‌البلاغۀ رادویانی (استانبول، ۱۹۴۹م)؛ تصحیح و ترجمۀ ترکیه رسالة فی ماهیة‌العشق ابن سینا (استانبول، ۱۹۵۳م)؛ تصحیح جامع‌التواریخ رشیدالدین فضل‌الله (آنکارا، ۱۹۵۷و ۱۹۶۰م)؛ ترجمۀ احصاء‌العلوم فارابی به ترکی (استانبول، ۱۹۵۵)؛ ترجمۀ راحة‌الصدور راوندی به ترکی (جلد اول، آنکارا، ۱۹۷۵م؛ جلد دوم، آنکارا، ۱۹۶۷م)؛ فقه‌اللغۀ عربی و فارسی، ترجمۀ منظومۀ حیدربابایه سلام شهریار (۱۹۴۶)، تصحیح انتقادی متون و سندبادنامه محمد بن علی سمرقندی (با ترجمه ترکی).