اقبال آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =کورنل وایلد | |||
|نام =Cornel Wilde | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=امریکایی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت‌های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
اِقبال‌آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)<br><p>خوانندۀ ایرانی معروف به اقبال‌السّلطان. آواز را از جناب قزوینی (حاجی ملا کریم) آموخت و در جوانی به سلک خوانندگان مخصوص دربار محمدعلی‌شاه قاجار درآمد. خوانندۀ مجلسی و نیز مجالس تعزیه بود، و به ردیف آوازی اِشراف و آگاهی کامل داشت. در زمان جنبش مشروطه، به آزادی‌خواهان پیوست و همراه با موسیقی‌دانان انقلابی آن زمان، نظیر [[درویش خان|درویش‌خان]] و [[عارف قزوینی، ابوالقاسم (قزوین ۱۲۶۱ـ همدان ۱۳۱۲ش)|عارف قزوینی]]، در تهران و تبریز کنسرت‌های بسیاری برگزار کرد. از صدای او دو دوره صفحۀ گرامافون و یک دوره نوارهای خصوصی، طی هفتادوچند سال، ضبط شده است که نوازندگان بزرگی همچون [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]]، [[شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)|عبدالحسین شهنازی]]، درویش‌خان، باقرخان، و غلامحسین بیگجه‌خانی، آواز او را همراهی کرده‌اند. اقبال آذر با مشاغل اداری در تبریز معیشت می‌کرد و جز در مقطعی بسیار کوتاه، در اواخر دهۀ ۱۳۳۰ که سمت ریاست (یا عضویت) شورای موسیقی رادیو تهران را داشت، شغل رسمی در زمینۀ موسیقی نداشت. پس از ۸۰سالگی نیز با مقاومت علنی در مقابل دستور حزب دموکرات آذربایجان، مبنی‌بر منع خوانندگی با اشعار فارسی و تأکید بر استفاده از زبان آذری، فعالیت خود را ادامه داد. برخی از خوانندگانی که از درس‌های او بهره‌مند شدند، عبارت‌اند از [[ظلی، رضاقلی میرزا (۱۲۸۵ـ تهران ۱۳۲۴ش)|رضاقلی میرزا ظلی]]، [[بوذری طالقانی، ابراهیم (طالقان ۱۲۷۵ـ تهران ۱۳۶۵ش)|ابراهیم بوذری]]، اکبر هریسچی و [[کریم صالح عظیمی]]. برگزیدۀ آثار او در چهار لوح فشرده، منتشر شده است.</p> | اِقبال‌آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)<br><p>خوانندۀ ایرانی معروف به اقبال‌السّلطان. آواز را از جناب قزوینی (حاجی ملا کریم) آموخت و در جوانی به سلک خوانندگان مخصوص دربار محمدعلی‌شاه قاجار درآمد. خوانندۀ مجلسی و نیز مجالس تعزیه بود، و به ردیف آوازی اِشراف و آگاهی کامل داشت. در زمان جنبش مشروطه، به آزادی‌خواهان پیوست و همراه با موسیقی‌دانان انقلابی آن زمان، نظیر [[درویش خان|درویش‌خان]] و [[عارف قزوینی، ابوالقاسم (قزوین ۱۲۶۱ـ همدان ۱۳۱۲ش)|عارف قزوینی]]، در تهران و تبریز کنسرت‌های بسیاری برگزار کرد. از صدای او دو دوره صفحۀ گرامافون و یک دوره نوارهای خصوصی، طی هفتادوچند سال، ضبط شده است که نوازندگان بزرگی همچون [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علی‌اکبر شهنازی]]، [[شهنازی، عبدالحسین (تهران ۱۲۸۴ـ ۱۳۲۷ش)|عبدالحسین شهنازی]]، درویش‌خان، باقرخان، و غلامحسین بیگجه‌خانی، آواز او را همراهی کرده‌اند. اقبال آذر با مشاغل اداری در تبریز معیشت می‌کرد و جز در مقطعی بسیار کوتاه، در اواخر دهۀ ۱۳۳۰ که سمت ریاست (یا عضویت) شورای موسیقی رادیو تهران را داشت، شغل رسمی در زمینۀ موسیقی نداشت. پس از ۸۰سالگی نیز با مقاومت علنی در مقابل دستور حزب دموکرات آذربایجان، مبنی‌بر منع خوانندگی با اشعار فارسی و تأکید بر استفاده از زبان آذری، فعالیت خود را ادامه داد. برخی از خوانندگانی که از درس‌های او بهره‌مند شدند، عبارت‌اند از [[ظلی، رضاقلی میرزا (۱۲۸۵ـ تهران ۱۳۲۴ش)|رضاقلی میرزا ظلی]]، [[بوذری طالقانی، ابراهیم (طالقان ۱۲۷۵ـ تهران ۱۳۶۵ش)|ابراهیم بوذری]]، اکبر هریسچی و [[کریم صالح عظیمی]]. برگزیدۀ آثار او در چهار لوح فشرده، منتشر شده است.</p> | ||
<br><!--11414900--> | <br><!--11414900--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۶
| کورنل وایلد Cornel Wilde | |
|---|---|
| زادروز |
نیویورک ۱۹۱۵م |
| درگذشت | ۱۹۸۹م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
| آثار | طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰) |
| گروه مقاله | سینما |
اِقبال‌آذر، ابوالحسن (قزوین ۱۲۴۷ـ تبریز ۱۳۵۰ش)
خوانندۀ ایرانی معروف به اقبال‌السّلطان. آواز را از جناب قزوینی (حاجی ملا کریم) آموخت و در جوانی به سلک خوانندگان مخصوص دربار محمدعلی‌شاه قاجار درآمد. خوانندۀ مجلسی و نیز مجالس تعزیه بود، و به ردیف آوازی اِشراف و آگاهی کامل داشت. در زمان جنبش مشروطه، به آزادی‌خواهان پیوست و همراه با موسیقی‌دانان انقلابی آن زمان، نظیر درویش‌خان و عارف قزوینی، در تهران و تبریز کنسرت‌های بسیاری برگزار کرد. از صدای او دو دوره صفحۀ گرامافون و یک دوره نوارهای خصوصی، طی هفتادوچند سال، ضبط شده است که نوازندگان بزرگی همچون علی‌اکبر شهنازی، عبدالحسین شهنازی، درویش‌خان، باقرخان، و غلامحسین بیگجه‌خانی، آواز او را همراهی کرده‌اند. اقبال آذر با مشاغل اداری در تبریز معیشت می‌کرد و جز در مقطعی بسیار کوتاه، در اواخر دهۀ ۱۳۳۰ که سمت ریاست (یا عضویت) شورای موسیقی رادیو تهران را داشت، شغل رسمی در زمینۀ موسیقی نداشت. پس از ۸۰سالگی نیز با مقاومت علنی در مقابل دستور حزب دموکرات آذربایجان، مبنی‌بر منع خوانندگی با اشعار فارسی و تأکید بر استفاده از زبان آذری، فعالیت خود را ادامه داد. برخی از خوانندگانی که از درس‌های او بهره‌مند شدند، عبارت‌اند از رضاقلی میرزا ظلی، ابراهیم بوذری، اکبر هریسچی و کریم صالح عظیمی. برگزیدۀ آثار او در چهار لوح فشرده، منتشر شده است.