خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:مهدی خالدی.jpg|بندانگشتی|مهدی خالدی]] | |||
خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)<br> | خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)<br> | ||
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۲
خالدی، مهدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)
| مهدی خالدی | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۹۸ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۶۹ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | ویولن نواز |
| آثار | آهنگ ترانه های آمد نوبهار، ای خسرو خوبان (با کلام نواب صفا) |
| گروه مقاله | موسیقی |
نوازندۀ ایرانی ویولن و نواساز. نوازندگی را از ابوالحسن صبا فراگرفت و در بیست سالگی نوازندۀ رادیو تهران شد. اولین صفحات گرامافون از نواخته‌ها و ساخته‌های او که با آواز سید جواد بدیع‌زاده و تنبک علی زاهدی در هندوستان ضبط شد، شهرتش را در پی داشت. شهرتی که با ساختن مجموعه آهنگ ترانه‌هایی با ملودی‌های قوی و اجراهای دلنشین در سال‌های ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۳ به اوج رسید. شیوۀ نوازندگی و نواسازی خالدی، در موسیقی ایرانی رادیو تهران (۱۳۳۰ـ۱۳۵۰) رایج شد. خالدی مدتی نسبتاً طولانی از موسیقی کناره گرفت و به کارهای دیگر پرداخت؛ و پس از بازگشت مجدد نتوانست دورۀ اوج خود را تکرار کند. از آثار اوست: آهنگ‌ترانه‌های آمد نوبهار؛ باکلام نواب صفا، ای خسرو خوبان؛ از مهدی خالدی، به کنارم بنشین با کلام رهی معیری و سه صفحه گرام ۳۳ دور تک‌نوازی ویولن (۱۳۳۷).