آل یاسین، محمدحسن (نجف ۱۹۳۱ـ۲۰۰۶): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
آل یاسین، محمدحسن (نجف ۱۹۳۱ـ۲۰۰۶)  Al-e Yasin, Mohammad Hassan
آل یاسین، محمدحسن (نجف ۱۹۳۱ـم۲۰۰۶)  Al-e Yasin, Mohammad Hassan


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
خط ۱۳: خط ۱۳:
|ملیت=عراقی
|ملیت=عراقی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=درجه اجتهاد (۱۹۵۳)
|تحصیلات و محل تحصیل=درجه اجتهاد (۱۹۵۳م)
| شغل و تخصص اصلی =فقیه
| شغل و تخصص اصلی =فقیه
|شغل و تخصص های دیگر=ادیب، مورخ، زبان شناس، شاعر و محقق
|شغل و تخصص های دیگر=ادیب، مورخ، زبان شناس، شاعر و محقق
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =عضو مجمع العلمی (فرهنگستان علوم) عراق (۱۹۸۰)، عضو مجمع اللغهالعربیه (فرهنگستان زبان عربی)
|سمت =عضو مجمع العلمی (فرهنگستان علوم) عراق (۱۹۸۰م)، عضو مجمع اللغهالعربیه (فرهنگستان زبان عربی)
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =اسلام و سیاست؛ اسلام و نظام طبقاتی
|آثار =اسلام و سیاست، روش تفسیری شیخ طوسی، تاریخ حکومت آل بویه، اسلام و نظام طبقاتی، و اسلام و بردگی
|خویشاوندان سرشناس =محمدرضا آل یاسین (پدر)
|خویشاوندان سرشناس =محمدرضا آل یاسین (پدر)
|گروه مقاله =دین اسلام
|گروه مقاله =دین اسلام
خط ۳۰: خط ۳۰:
}}
}}


فقیه، ادیب، مورخ، زبان‌شناس، شاعر، و محقق عراقی. پدرش، محمدرضا آل یاسین، از مراجع بزرگ شیعه در عراق بود. محمدحسن در طول تحصیل علوم دینی در حوزۀ نجف اشرف از عالمان بزرگی چون محمدطاهر شیخ راضی، [[جزایری، عبدالکریم (نجف ۱۲۸۹ـ همان جا ۱۳۸۲ق)|شیخ عبدالکریم جزایری]]، شیخ عباس رُمَیثی و [[خویی، سید ابوالقاسم (خوی ۱۲۷۸ـ بغداد ۱۳۷۱ش)|سید ابوالقاسم خویی]] بهره‌های فراوان برد. در ۱۹۵۳، در ۳۲سالگی، به درجۀ اجتهاد رسید. در ۱۹۸۰ عضو مجمع‌العلمی (فرهنگستان علوم) عراق و همچنین عضو پیوستۀ مجمع اللغةالعربیه (فرهنگستان زبان عربی) شد. در ۱۹۹۴ به عضویت باشگاه پیش‌گامان و سرآمدان ابداع ادبی عراق درآمد. در ۱۹۹۵ به‌سبب سر برتافتن از حضور در جلسه‌ای با حضور [[صدام حسین|صدام ‌حسین]]، به دستور وی، عضویتش در فرهنگستان علوم عراق به تعلیق درآمد.  
فقیه، ادیب، مورخ، زبان‌شناس، شاعر، و محقق عراقی. پدرش، محمدرضا آل یاسین، از مراجع بزرگ شیعه در [[عراق]] بود. محمدحسن در طول تحصیل علوم دینی در حوزۀ [[نجف]] اشرف از عالمان بزرگی چون محمدطاهر شیخ راضی، [[جزایری، عبدالکریم (نجف ۱۲۸۹ـ همان جا ۱۳۸۲ق)|شیخ عبدالکریم جزایری]]، شیخ عباس رُمَیثی و [[خویی، سید ابوالقاسم (خوی ۱۲۷۸ـ بغداد ۱۳۷۱ش)|سید ابوالقاسم خویی]] بهره‌های فراوان برد. در ۱۹۵۳م، در ۳۲سالگی، به درجۀ اجتهاد رسید. در ۱۹۸۰م عضو مجمع‌العلمی (فرهنگستان علوم) عراق و همچنین عضو پیوستۀ مجمع ''اللغةالعربیه'' (فرهنگستان زبان عربی) شد. در ۱۹۹۴م به عضویت باشگاه پیش‌گامان و سرآمدان ابداع ادبی عراق درآمد. در ۱۹۹۵م به‌سبب سر برتافتن از حضور در جلسه‌ای با حضور [[صدام حسین|صدام ‌حسین]]، به دستور وی، عضویتش در فرهنگستان علوم عراق به تعلیق درآمد.  


بیش از بیست جلد کتاب از وی منتشر شده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از ''اسلام و سیاست''، ''روش تفسیری شیخ طوسی''، ''تاریخ حکومت آل بویه''، ''اسلام و نظام طبقاتی''، و ''اسلام و بردگی''.
بیش از بیست جلد کتاب از وی منتشر شده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از ''اسلام و سیاست''، ''روش تفسیری شیخ طوسی''، ''تاریخ حکومت آل بویه''، ''اسلام و نظام طبقاتی''، و ''اسلام و بردگی''.

نسخهٔ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۵

آل یاسین، محمدحسن (نجف ۱۹۳۱ـم۲۰۰۶) Al-e Yasin, Mohammad Hassan

محمدحسن آل یاسین
زادروز نجف ۱۹۳۱م
درگذشت ۲۰۰۶م
ملیت عراقی
تحصیلات و محل تحصیل درجه اجتهاد (۱۹۵۳م)
شغل و تخصص اصلی فقیه
شغل و تخصص های دیگر ادیب، مورخ، زبان شناس، شاعر و محقق
آثار اسلام و سیاست، روش تفسیری شیخ طوسی، تاریخ حکومت آل بویه، اسلام و نظام طبقاتی، و اسلام و بردگی
گروه مقاله دین اسلام
خویشاوندان سرشناس محمدرضا آل یاسین (پدر)

فقیه، ادیب، مورخ، زبان‌شناس، شاعر، و محقق عراقی. پدرش، محمدرضا آل یاسین، از مراجع بزرگ شیعه در عراق بود. محمدحسن در طول تحصیل علوم دینی در حوزۀ نجف اشرف از عالمان بزرگی چون محمدطاهر شیخ راضی، شیخ عبدالکریم جزایری، شیخ عباس رُمَیثی و سید ابوالقاسم خویی بهره‌های فراوان برد. در ۱۹۵۳م، در ۳۲سالگی، به درجۀ اجتهاد رسید. در ۱۹۸۰م عضو مجمع‌العلمی (فرهنگستان علوم) عراق و همچنین عضو پیوستۀ مجمع اللغةالعربیه (فرهنگستان زبان عربی) شد. در ۱۹۹۴م به عضویت باشگاه پیش‌گامان و سرآمدان ابداع ادبی عراق درآمد. در ۱۹۹۵م به‌سبب سر برتافتن از حضور در جلسه‌ای با حضور صدام ‌حسین، به دستور وی، عضویتش در فرهنگستان علوم عراق به تعلیق درآمد.

بیش از بیست جلد کتاب از وی منتشر شده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از اسلام و سیاست، روش تفسیری شیخ طوسی، تاریخ حکومت آل بویه، اسلام و نظام طبقاتی، و اسلام و بردگی.