بوریات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بورْیات (Buryat)<br/> (یا: بوریاتیه؛ نام سابق: جمهوری خودمختار شوروی سوسیالیستی بوریات ـ مغولستان<ref>Buryat -Mongol Autonomous Souiet Socilist Republic </ref> از ۱۹۲۳ تا ۱۹۵۸). از جمهوری‌های واقع در شرق [[سیبری]]<ref>Siberia</ref> در فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation </ref>، با ۳۵۱,۳۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۰۵۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۷۰ درصد از جمعیت آن روس و ۲۴ درصد | بورْیات (Buryat)<br/> (یا: بوریاتیه؛ نام سابق: جمهوری خودمختار شوروی سوسیالیستی بوریات ـ مغولستان<ref>Buryat -Mongol Autonomous Souiet Socilist Republic </ref> از ۱۹۲۳ تا ۱۹۵۸). از جمهوری‌های واقع در شرق [[سیبری]]<ref>Siberia</ref> در فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation </ref>، با ۳۵۱,۳۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۰۵۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۷۰ درصد از جمعیت آن روس و ۲۴ درصد [[بوریات ها|بوریات]] اند. شهرهای اصلی آن عبارت‌اند از اولان ـ اوده<ref>Ulan-Ude </ref> (مرکز)، کیاختا<ref>Kyakhta </ref>، گوسینوزرسک<ref>Gusinoozersk | ||
</ref>. بویات از جنوب به مغولستان محدود می‌شود و سواحل شرقی و شمالی دریاچۀ بایکال<ref>Lake Baikal </ref> را اشغال کرده است. این ناحیه کوهستانی و پوشیده از جنگل‌های کاج و بلوط است. کوه‌های سایان<ref>Sayan Mountains </ref> در منتهی‌الیه غرب آن قرار دارند. منابع کانی آن شامل فلزات کمیاب (تنگستن<ref>tungsten </ref>، مولیبدن<ref>molybdenum </ref>، طلا)، لیگنیت<ref>lignite </ref> (زغال قهوه‌ای)، سنگ آهن، و سرب سیاه (گرافیت<ref>graphite </ref>) است. صنایع مهم آن عبارت‌اند از مهندسی هوا فضا، استخراج معادن، فرآوری مواد غذایی، ماهی‌گیری، تولید الوار و چوب، پرورش گوسفند و دام. راه‌آهن سراسری سیبری<ref>Trans-Siberian Railway</ref> از این جمهوری می‌گذرد. بوریات‌ها ـ چوپان‌های صحرانشین و ماهی‌گیران ـ در اواخر قرون وسطا زیر نفوذ فرهنگ مغول قرار گرفتند و طی قرون ۱۷ و ۱۸ به‌سختی دربرابر استعمارگری روسیه ایستادگی کردند. بوریات‌ها به‌‌تدریج مجبور شدند براساس پیمان‌های بین روسیه و چین در ۱۶۸۹ و ۱۷۲۷ سرزمین‌های قبیله‌ای خود را واگذار کنند و تا ۱۹۱۷ از جمعیت آنان به میزان زیادی کاسته شد. درخلال جنگ داخلی روسیه<ref>Russian Civil War </ref>، این ناحیه به اشغال نیروهای ژاپنی و امریکایی در آمد. در ۱۹۲۰ دو ناحیۀ خودمختار بوریات تشکیل شدند، که در ۱۹۲۲ در منطقۀ بایکال<ref>Baikal </ref> ادغام شدند و جمهوری خودمختار مجزایی را با مرکزیت ورخنئودینسک<ref>Verkhneudinsk | </ref>. بویات از جنوب به مغولستان محدود می‌شود و سواحل شرقی و شمالی دریاچۀ بایکال<ref>Lake Baikal </ref> را اشغال کرده است. این ناحیه کوهستانی و پوشیده از جنگل‌های کاج و بلوط است. کوه‌های سایان<ref>Sayan Mountains </ref> در منتهی‌الیه غرب آن قرار دارند. منابع کانی آن شامل فلزات کمیاب (تنگستن<ref>tungsten </ref>، مولیبدن<ref>molybdenum </ref>، طلا)، لیگنیت<ref>lignite </ref> (زغال قهوه‌ای)، سنگ آهن، و سرب سیاه (گرافیت<ref>graphite </ref>) است. صنایع مهم آن عبارت‌اند از مهندسی هوا فضا، استخراج معادن، فرآوری مواد غذایی، ماهی‌گیری، تولید الوار و چوب، پرورش گوسفند و دام. راه‌آهن سراسری سیبری<ref>Trans-Siberian Railway</ref> از این جمهوری می‌گذرد. بوریات‌ها ـ چوپان‌های صحرانشین و ماهی‌گیران ـ در اواخر قرون وسطا زیر نفوذ فرهنگ مغول قرار گرفتند و طی قرون ۱۷ و ۱۸ به‌سختی دربرابر استعمارگری روسیه ایستادگی کردند. بوریات‌ها به‌‌تدریج مجبور شدند براساس پیمان‌های بین روسیه و چین در ۱۶۸۹ و ۱۷۲۷ سرزمین‌های قبیله‌ای خود را واگذار کنند و تا ۱۹۱۷ از جمعیت آنان به میزان زیادی کاسته شد. درخلال جنگ داخلی روسیه<ref>Russian Civil War </ref>، این ناحیه به اشغال نیروهای ژاپنی و امریکایی در آمد. در ۱۹۲۰ دو ناحیۀ خودمختار بوریات تشکیل شدند، که در ۱۹۲۲ در منطقۀ بایکال<ref>Baikal </ref> ادغام شدند و جمهوری خودمختار مجزایی را با مرکزیت ورخنئودینسک<ref>Verkhneudinsk | ||
</ref> ( اولان اوده کنونی) تشکیل دادند. در نظام شوروی، شیوۀ زندگی صحرانشینیِ ساکنان جای خود را به جامعۀ صنعتی داد. پس از فروپاشی اتحاد شوروی در ۱۹۹۱، ناحیۀ مزبور به جمهوری خودمختار فدراسیون روسیه تبدیل شد.<br/> <!--12379500--> | </ref> ( اولان اوده کنونی) تشکیل دادند. در نظام شوروی، شیوۀ زندگی صحرانشینیِ ساکنان جای خود را به جامعۀ صنعتی داد. پس از فروپاشی اتحاد شوروی در ۱۹۹۱، ناحیۀ مزبور به جمهوری خودمختار فدراسیون روسیه تبدیل شد.<br/> <!--12379500--> | ||
[[Category:تاریخ جهان]] [[Category:روسیه و شوروی]] [[Category:جغرافیای اروپا]] [[Category:جغرافیای انسانی روسیه]] | [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:روسیه و شوروی]] [[Category:جغرافیای اروپا]] [[Category:جغرافیای انسانی روسیه]] | ||
نسخهٔ ۱ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۲
بورْیات (Buryat)
(یا: بوریاتیه؛ نام سابق: جمهوری خودمختار شوروی سوسیالیستی بوریات ـ مغولستان[۱] از ۱۹۲۳ تا ۱۹۵۸). از جمهوری‌های واقع در شرق سیبری[۲] در فدراسیون روسیه[۳]، با ۳۵۱,۳۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۰۵۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). ۷۰ درصد از جمعیت آن روس و ۲۴ درصد بوریات اند. شهرهای اصلی آن عبارت‌اند از اولان ـ اوده[۴] (مرکز)، کیاختا[۵]، گوسینوزرسک[۶]. بویات از جنوب به مغولستان محدود می‌شود و سواحل شرقی و شمالی دریاچۀ بایکال[۷] را اشغال کرده است. این ناحیه کوهستانی و پوشیده از جنگل‌های کاج و بلوط است. کوه‌های سایان[۸] در منتهی‌الیه غرب آن قرار دارند. منابع کانی آن شامل فلزات کمیاب (تنگستن[۹]، مولیبدن[۱۰]، طلا)، لیگنیت[۱۱] (زغال قهوه‌ای)، سنگ آهن، و سرب سیاه (گرافیت[۱۲]) است. صنایع مهم آن عبارت‌اند از مهندسی هوا فضا، استخراج معادن، فرآوری مواد غذایی، ماهی‌گیری، تولید الوار و چوب، پرورش گوسفند و دام. راه‌آهن سراسری سیبری[۱۳] از این جمهوری می‌گذرد. بوریات‌ها ـ چوپان‌های صحرانشین و ماهی‌گیران ـ در اواخر قرون وسطا زیر نفوذ فرهنگ مغول قرار گرفتند و طی قرون ۱۷ و ۱۸ به‌سختی دربرابر استعمارگری روسیه ایستادگی کردند. بوریات‌ها به‌‌تدریج مجبور شدند براساس پیمان‌های بین روسیه و چین در ۱۶۸۹ و ۱۷۲۷ سرزمین‌های قبیله‌ای خود را واگذار کنند و تا ۱۹۱۷ از جمعیت آنان به میزان زیادی کاسته شد. درخلال جنگ داخلی روسیه[۱۴]، این ناحیه به اشغال نیروهای ژاپنی و امریکایی در آمد. در ۱۹۲۰ دو ناحیۀ خودمختار بوریات تشکیل شدند، که در ۱۹۲۲ در منطقۀ بایکال[۱۵] ادغام شدند و جمهوری خودمختار مجزایی را با مرکزیت ورخنئودینسک[۱۶] ( اولان اوده کنونی) تشکیل دادند. در نظام شوروی، شیوۀ زندگی صحرانشینیِ ساکنان جای خود را به جامعۀ صنعتی داد. پس از فروپاشی اتحاد شوروی در ۱۹۹۱، ناحیۀ مزبور به جمهوری خودمختار فدراسیون روسیه تبدیل شد.