فریدون احتشامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده: | [[پرونده:احتشامى.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|فریدون احتشامى]] | ||
فریدون احتشامى (تهران 1341ش- ) | فریدون احتشامى (تهران 1341ش- ) | ||
نوازنده‌ی ایرانی تار. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، در آغاز در دانشسرای هنر مشغول یادگیری موسیقی شد و سپس به [[هنرستان موسیقی ملی]] و بعد از آن به [[هنرستان عالی موسیقی]] رفت و تحصیلاتش را در آن‌جا به پایان رساند. احتشامى جز نوازندگی تار در هنر آهنگ‌سازى هم تجربه‌هایی داشته و تا به حال چندین اثر در زمینه‌های موسیقى محلى، موسیقى سنتى، موسیقى فیلم و تئاتر ساخته است. وی در مسیر | نوازنده‌ی ایرانی تار. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، در آغاز در دانشسرای هنر مشغول یادگیری موسیقی شد و سپس به [[هنرستان موسیقی ملی]] و بعد از آن به [[هنرستان عالی موسیقی]] رفت و تحصیلاتش را در آن‌جا به پایان رساند. احتشامى جز نوازندگی تار در هنر آهنگ‌سازى هم تجربه‌هایی داشته و تا به حال چندین اثر در زمینه‌های موسیقى محلى، موسیقى سنتى، موسیقى فیلم و تئاتر ساخته است. وی در مسیر کار خود از مکتب [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|على‌اکبر شهنازى]]، [[صالحی، حبیب الله (شاهرود ۱۲۹۴ـ تهران ۱۳۵۸ش)|حبیباللَّه صالحى]] و [[هوشنگ ظریف]] بهره‌ی فراوان برده است و در کار آهنگ‌سازى خود را مدیون [[فریدون ناصری|فریدون ناصرى]] و [[پرویز منصوری|پرویز منصورى]] مى‌داند. | ||
از | از کارهاى ضبط شده‌ی فریدون احتشامى (به طور خصوصى) باید متجاوز از بیست ساعت نوار، همراه با [[ویولن]] دکتر [[جهانشاه برومند]]، تنبک [[جهانگیر ملک]]، هوشنگ مهرورزان؛ آواز [[ایرج (کاشان ۱۳۱۲ش)|ایرج]]، [[گل نراقی، حسن (تهران ۱۳۰۵ـ ۱۳۷۳ش)|حسن گل‌نراقى]]، مهدى بهزادپور؛ بداههنوازى همراه ویولن جهانشاه برومند، سنتور [[توکل، فضل الله (۱۳۲۱ش)|فضلاللَّه توکل]]، تنبک [[ملک، جهانگیر (تهران ۱۳۱۱ـ همان جا ۱۳۸۱ش)|جهانگیر ملک]] و هوشنگ مهرورزان و تعدادى نوارهاى دیگر را نام برد. او همچنین با هنرمندان بسیاری کنسرت‌های متعدد داشته است. از جمله می‌توان به اجراهای او با هنرمندان برجسته‌ای چون [[موسوی، محمد (اهواز ۱۳۲۵ش )|محمد موسوی]] (نوازنده‌ی نی)، [[رام، عمادالدین (ساری ۱۳۰۹ـ امریکا ۱۳۸۲ش)|عماد رام]] (خواننده)، [[محمدرضا شجریان]] (خواننده)، [[حسن ناهید]] (نوازنده‌ی نی)، [[محمد اسماعیلی]] (نوازنده تنبک) و [[همایون شجریان]] اشاره کرد. | ||
تعدادی از آلبوم‌ها: ''سنگ صبور'' (ایرج)؛ ''نیاز'' (ایرج)؛ ''همنوازی بداهه'' (همنوازی با ویولن جهانشاه برومند و تنبک رضا ترشیزی). | تعدادی از آلبوم‌ها: ''سنگ صبور'' (ایرج)؛ ''نیاز'' (ایرج)؛ ''همنوازی بداهه'' (همنوازی با ویولن جهانشاه برومند و تنبک رضا ترشیزی). | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۴
| فریدون احتشامی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1341ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانش‌آموخته‌ی موسیقی- هنرستان عالی موسیقی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده‌ی تار |
| سبک | سنتی |
| آثار | سنگ صبور (ایرج)؛ نیاز (ایرج)؛ همنوازی بداهه (همنوازی با ویولن جهانشاه برومند و تنبک رضا ترشیزی) |
| گروه مقاله | موسیقی |
فریدون احتشامى (تهران 1341ش- )
نوازنده‌ی ایرانی تار. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، در آغاز در دانشسرای هنر مشغول یادگیری موسیقی شد و سپس به هنرستان موسیقی ملی و بعد از آن به هنرستان عالی موسیقی رفت و تحصیلاتش را در آن‌جا به پایان رساند. احتشامى جز نوازندگی تار در هنر آهنگ‌سازى هم تجربه‌هایی داشته و تا به حال چندین اثر در زمینه‌های موسیقى محلى، موسیقى سنتى، موسیقى فیلم و تئاتر ساخته است. وی در مسیر کار خود از مکتب على‌اکبر شهنازى، حبیباللَّه صالحى و هوشنگ ظریف بهره‌ی فراوان برده است و در کار آهنگ‌سازى خود را مدیون فریدون ناصرى و پرویز منصورى مى‌داند.
از کارهاى ضبط شده‌ی فریدون احتشامى (به طور خصوصى) باید متجاوز از بیست ساعت نوار، همراه با ویولن دکتر جهانشاه برومند، تنبک جهانگیر ملک، هوشنگ مهرورزان؛ آواز ایرج، حسن گل‌نراقى، مهدى بهزادپور؛ بداههنوازى همراه ویولن جهانشاه برومند، سنتور فضلاللَّه توکل، تنبک جهانگیر ملک و هوشنگ مهرورزان و تعدادى نوارهاى دیگر را نام برد. او همچنین با هنرمندان بسیاری کنسرت‌های متعدد داشته است. از جمله می‌توان به اجراهای او با هنرمندان برجسته‌ای چون محمد موسوی (نوازنده‌ی نی)، عماد رام (خواننده)، محمدرضا شجریان (خواننده)، حسن ناهید (نوازنده‌ی نی)، محمد اسماعیلی (نوازنده تنبک) و همایون شجریان اشاره کرد.
تعدادی از آلبوم‌ها: سنگ صبور (ایرج)؛ نیاز (ایرج)؛ همنوازی بداهه (همنوازی با ویولن جهانشاه برومند و تنبک رضا ترشیزی).