محمد طغانیان دهکردی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
نوازنده‌ی ایرانی کمانچه و خنیاگر آواهای بختیاری. از کودکی نزد استاد نایب‌علی (شوهر خواهرش)، کمانچه‌نواز مطرح دوران خود، به فراگیری این ساز و ردیف‌های موسیقی دستگاهی پرداخت. در 13 سالگی به تهران آمد و به مدت 9 سال نزد [[ابوالحسن صبا]] به یادگیری موسیقی و آموزش نواختن کمانچه پرداخت. در همین دوره او با رادیو ارتش و پس از بازگشت به شهرکرد، با رادیو اصفهان همکاری داشته است. | |||
نوازنده‌ی ایرانی [[کمانچه]] و خنیاگر آواهای بختیاری. از کودکی نزد استاد نایب‌علی (شوهر خواهرش)، کمانچه‌نواز مطرح دوران خود، به فراگیری این ساز و ردیف‌های موسیقی دستگاهی پرداخت. در 13 سالگی به تهران آمد و به مدت 9 سال نزد [[ابوالحسن صبا]] به یادگیری موسیقی و آموزش نواختن کمانچه پرداخت. در همین دوره او با رادیو ارتش و پس از بازگشت به [[شهرکرد، شهر|شهرکرد]]، با رادیو اصفهان همکاری داشته است. | |||
با این که طغانیان کنسرت‌های متعددی را در ایران و خارج از کشور اجرا کرده، اما از آثارش جز ضبط‌های خصوصی و یک آلبوم که شامل سه عدد نوار کاست می‌شود، چیزی در دست نیست. این آلبوم در سال ۱۳۷۲ به کوشش [[محمدعلی کیانی نژاد|محمدعلی کیانی‌نژاد]] (آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی نی) ضبط و منتشر شده است. او در این مجموعه علاوه بر کمانچه‌نوازی دستگاهی، تعدادی از شاخص‌ترین نغمات محلی شهرکرد و بختیاری را نواخته است. نکته جالب توجه در نواخته‌های دستگاهی او، ردپای سبک ویلن‌نوازی [[اسدالله ملک]] و [[پرویز یاحقی]] است. | با این که طغانیان کنسرت‌های متعددی را در ایران و خارج از کشور اجرا کرده، اما از آثارش جز ضبط‌های خصوصی و یک آلبوم که شامل سه عدد نوار کاست می‌شود، چیزی در دست نیست. این آلبوم در سال ۱۳۷۲ به کوشش [[محمدعلی کیانی نژاد|محمدعلی کیانی‌نژاد]] (آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی نی) ضبط و منتشر شده است. او در این مجموعه علاوه بر کمانچه‌نوازی دستگاهی، تعدادی از شاخص‌ترین نغمات محلی شهرکرد و بختیاری را نواخته است. نکته جالب توجه در نواخته‌های دستگاهی او، ردپای سبک ویلن‌نوازی [[اسدالله ملک]] و [[پرویز یاحقی]] است. | ||
طغانیان نخستین کسی بود که نغمات اصیل موسیقی بختیاری را در مقیاسی گسترده با ساز کمانچه اجرا کرد. او با الگوبرداری از نوازندگان کرنای بختیاری، موفق شد صدادهی جدیدی را با کمانچه ارائه بدهد. وی در سال ۱۳۶۹ به همراه [[علی اصغر بهاری (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۷۶ش)|علی‌اصغر بهاری]] و تعداد دیگری از هنرمندان موسیقی محلی ایران به فرانسه رفت و در فستیوال آوینیون تنها ایرانی بود که در بخش کمانچه‌نوازی موفق به دریافت جایزه شد. | طغانیان نخستین کسی بود که نغمات اصیل موسیقی بختیاری را در مقیاسی گسترده با ساز کمانچه اجرا کرد. او با الگوبرداری از نوازندگان کرنای بختیاری، موفق شد صدادهی جدیدی را با کمانچه ارائه بدهد. وی در سال ۱۳۶۹ به همراه [[علی اصغر بهاری (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۷۶ش)|علی‌اصغر بهاری]] و تعداد دیگری از هنرمندان موسیقی محلی ایران به [[فرانسه]] رفت و در فستیوال آوینیون تنها ایرانی بود که در بخش کمانچه‌نوازی موفق به دریافت جایزه شد. | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۱
| محمد طغانیان دهکردی | |
|---|---|
| زادروز |
شهرکرد 17 شهریور 1299ش |
| درگذشت | شهرکرد ۲۹ فروردین ۱۳۸۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده‌ی کمانچه و خنیاگر آواهای بختیاری |
| سبک | محلی |
| گروه مقاله | موسیقی |
محمد طغانیان دهکردی (شهرکرد 17 شهریور 1299ش- شهرکرد ۲۹ فروردین ۱۳۸۶ش)
نوازنده‌ی ایرانی کمانچه و خنیاگر آواهای بختیاری. از کودکی نزد استاد نایب‌علی (شوهر خواهرش)، کمانچه‌نواز مطرح دوران خود، به فراگیری این ساز و ردیف‌های موسیقی دستگاهی پرداخت. در 13 سالگی به تهران آمد و به مدت 9 سال نزد ابوالحسن صبا به یادگیری موسیقی و آموزش نواختن کمانچه پرداخت. در همین دوره او با رادیو ارتش و پس از بازگشت به شهرکرد، با رادیو اصفهان همکاری داشته است.
با این که طغانیان کنسرت‌های متعددی را در ایران و خارج از کشور اجرا کرده، اما از آثارش جز ضبط‌های خصوصی و یک آلبوم که شامل سه عدد نوار کاست می‌شود، چیزی در دست نیست. این آلبوم در سال ۱۳۷۲ به کوشش محمدعلی کیانی‌نژاد (آهنگ‌ساز و نوازنده‌ی نی) ضبط و منتشر شده است. او در این مجموعه علاوه بر کمانچه‌نوازی دستگاهی، تعدادی از شاخص‌ترین نغمات محلی شهرکرد و بختیاری را نواخته است. نکته جالب توجه در نواخته‌های دستگاهی او، ردپای سبک ویلن‌نوازی اسدالله ملک و پرویز یاحقی است.
طغانیان نخستین کسی بود که نغمات اصیل موسیقی بختیاری را در مقیاسی گسترده با ساز کمانچه اجرا کرد. او با الگوبرداری از نوازندگان کرنای بختیاری، موفق شد صدادهی جدیدی را با کمانچه ارائه بدهد. وی در سال ۱۳۶۹ به همراه علی‌اصغر بهاری و تعداد دیگری از هنرمندان موسیقی محلی ایران به فرانسه رفت و در فستیوال آوینیون تنها ایرانی بود که در بخش کمانچه‌نوازی موفق به دریافت جایزه شد.