محمدعلی حیدرنیا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = محمدعلی حیدرنیا | |عنوان = محمدعلی حیدرنیا | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی=علی درخشان | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}محمدعلى حیدرنیا (تهران 1316ش- تهران 27 آبان 1389ش) | }} | ||
[[پرونده:محمدعلى حیدرنیا.jpg|بندانگشتی|محمدعلى حیدرنیا]] | |||
محمدعلى حیدرنیا (تهران 1316ش- تهران 27 آبان 1389ش) | |||
(نام اصلی: علی درخشان) آهنگ‌ساز ایرانی. پدربزرگ و پدرش اهل [[سنندج، شهر|سنندج]] بودند و با نواختن [[ویولن]] آشنایى داشتند. او هم از کودکی نزد پدرش شروع به یادگیری ویولن کرد. پس از سال اول دبیرستان به [[هنرستان موسیقی ملی|هنرستان موسیقى ملى]] رفت و مدت دو سال در این مرکز به تحصیل پرداخت و دوباره پس از این مدت به تحصیلات دبیرستانی‌اش ادامه داد. او در سال 1333 برای یادگیری سبک‌هاى مختلف نوازندگى، نزد نوازنده‌ای به نام مهاجر و پس از مدتى نیز به محضر [[ابوالحسن صبا]] رفت و مدت پنج سال نزد وی تمام ردیفها و گوشههاى موسیقى ایرانى را فراگرفت. در همین دوره به سازهاى کلاویهاى پیانو و [[آکوردیون|آکوردئون]] روى آورد و مدت دو سال نزد [[خاچاطوریان، آرام ایلیچ (۱۹۰۳ـ۱۹۷۸)|خاچاطوریان]] و سپس نزد یوسف یوسفزاده به یادگیری این سازها پرداخت. | |||
از | دوره‌ی پرکاری درخشان در کار آهنگ‌سازی از سال 1347 شروع شد. او از سال 1349 به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد و سرپرست ارکستر نوین این وزارتخانه شد. همکاران درخشان در این ارکستر عبارت بودند از [[میرزاده، سید مجتبی (کرمانشاه ۱۳۲۴ـ تهران ۱۳۸۴ش)|مجتبى میرزاده]]، هادى آزرم، همایون خواجه‌نورى، [[پازوکی، جهانبخش (شیراز ۱۳۱۶ش)|جهانبخش]]، رضاقلى ملکى و تعداد دیگری از هنرمندان معروف. او از همین سال هم همکاری‌اش را با رادیو و تلویزیون آغاز کرد و تعدادی آهنگ براى برنامههاى مختلف این مرکز ساخت. از سال 1357 به بعد سرپرستى ارکستر شماره‌ی یک سنتى به وى واگذار شد. درخشان در حاشیه‌ی کارهاى هنرى در تلویزیون، رادیو، [[تالار رودکی|تالار رودکى]] و [[وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی|وزارت ارشاد اسلامى]]، براى کودکان و نوجوانان موسیقى‌های بسیاری ساخت. | ||
درخشان بیش‌تر از 500 موسیقی و از جمله برای کودکان و نوجوانان، | از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به ساخت موسیقی سریالهاى مستند 13 قسمتى"''طبیعت ایران''" و چند فیلم سینمایى (از جمله "''پیرک''" و "''شیلات''") اشاره کرد. درخشان از سال‌ها پیش از انقلاب با [[ارکستر سمفونیک تهران]] همکارى داشت و این فعالیت بعد از سال 1357 بیش‌تر شد. وى علاوه بر تعلیم شاگرد در مراکز هنرى، به طور خصوصى هم آموزش می‌داد. او در سال 1367 بنابر ارزش‌یابى هنرى، موفق به دریافت درجه‌ی دوم هنرى (معادل فوق لیسانس) شد. | ||
درخشان بیش‌تر از 500 موسیقی و از جمله برای کودکان و نوجوانان، سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی ساخت. وی سازنده‌ی آهنگ مشهور "''جهاد''" در سال 1357 بوده و سرودهای انقلابی زيادی را در سال‌های دهه‌ی 1360 و 1370 ساخته که از آن جمله می‌توان به "''شهر آرزو''" (به خوانندگی نادر اسماعيل‌زاده)، "''سنگرسازان بی‌سنگر''" (با صدای مهرداد کاظمی)، "''ميلاد آزادی" و "فراق''" (به مناسبت رحلت امام خمينی و به خوانندگی بهمن معروفی) و همچنین "''غم‌نامه''" (به مناسبت رحلت امام خمينی و به خوانندگی [[مهرداد کاظمی]]) اشاره کرد. | |||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۴
| محمدعلی حیدرنیا | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1316ش |
| درگذشت | تهران 27 آبان 1389ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانش‌آموخته‌ی هنرستان موسیقى ملى |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| سبک | سنتی- پاپ- کلاسیک |
| آثار | شهر آرزو (به خوانندگی نادر اسماعيل‌زاده)، سنگرسازان بی‌سنگر (با صدای مهرداد كاظمی)، ميلاد آزادی و فراق (به خوانندگی بهمن معروفی)، غم‌نامه (به خوانندگی مهرداد كاظمی) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | اخذ درجه‌ی دوم هنرى (معادل فوق لیسانس) در ارزش‌یابی هنرمندان (1367) |
محمدعلى حیدرنیا (تهران 1316ش- تهران 27 آبان 1389ش)
(نام اصلی: علی درخشان) آهنگ‌ساز ایرانی. پدربزرگ و پدرش اهل سنندج بودند و با نواختن ویولن آشنایى داشتند. او هم از کودکی نزد پدرش شروع به یادگیری ویولن کرد. پس از سال اول دبیرستان به هنرستان موسیقى ملى رفت و مدت دو سال در این مرکز به تحصیل پرداخت و دوباره پس از این مدت به تحصیلات دبیرستانی‌اش ادامه داد. او در سال 1333 برای یادگیری سبک‌هاى مختلف نوازندگى، نزد نوازنده‌ای به نام مهاجر و پس از مدتى نیز به محضر ابوالحسن صبا رفت و مدت پنج سال نزد وی تمام ردیفها و گوشههاى موسیقى ایرانى را فراگرفت. در همین دوره به سازهاى کلاویهاى پیانو و آکوردئون روى آورد و مدت دو سال نزد خاچاطوریان و سپس نزد یوسف یوسفزاده به یادگیری این سازها پرداخت.
دوره‌ی پرکاری درخشان در کار آهنگ‌سازی از سال 1347 شروع شد. او از سال 1349 به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد و سرپرست ارکستر نوین این وزارتخانه شد. همکاران درخشان در این ارکستر عبارت بودند از مجتبى میرزاده، هادى آزرم، همایون خواجه‌نورى، جهانبخش، رضاقلى ملکى و تعداد دیگری از هنرمندان معروف. او از همین سال هم همکاری‌اش را با رادیو و تلویزیون آغاز کرد و تعدادی آهنگ براى برنامههاى مختلف این مرکز ساخت. از سال 1357 به بعد سرپرستى ارکستر شماره‌ی یک سنتى به وى واگذار شد. درخشان در حاشیه‌ی کارهاى هنرى در تلویزیون، رادیو، تالار رودکى و وزارت ارشاد اسلامى، براى کودکان و نوجوانان موسیقى‌های بسیاری ساخت.
از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به ساخت موسیقی سریالهاى مستند 13 قسمتى"طبیعت ایران" و چند فیلم سینمایى (از جمله "پیرک" و "شیلات") اشاره کرد. درخشان از سال‌ها پیش از انقلاب با ارکستر سمفونیک تهران همکارى داشت و این فعالیت بعد از سال 1357 بیش‌تر شد. وى علاوه بر تعلیم شاگرد در مراکز هنرى، به طور خصوصى هم آموزش می‌داد. او در سال 1367 بنابر ارزش‌یابى هنرى، موفق به دریافت درجه‌ی دوم هنرى (معادل فوق لیسانس) شد.
درخشان بیش‌تر از 500 موسیقی و از جمله برای کودکان و نوجوانان، سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی ساخت. وی سازنده‌ی آهنگ مشهور "جهاد" در سال 1357 بوده و سرودهای انقلابی زيادی را در سال‌های دهه‌ی 1360 و 1370 ساخته که از آن جمله می‌توان به "شهر آرزو" (به خوانندگی نادر اسماعيل‌زاده)، "سنگرسازان بی‌سنگر" (با صدای مهرداد کاظمی)، "ميلاد آزادی" و "فراق" (به مناسبت رحلت امام خمينی و به خوانندگی بهمن معروفی) و همچنین "غم‌نامه" (به مناسبت رحلت امام خمينی و به خوانندگی مهرداد کاظمی) اشاره کرد.