مرادی، شامیرزا (دورود ۱۳۱۴ـ همان جا ۱۳۷۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:مُرادی، شامیرزا1.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|شامیرزا مرادی]] | |||
مُرادی، شامیرزا (دورود ۱۳۱۴ـ همان‌جا ۱۳۷۶ش)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=شامیرزا مُرادی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=محمد مرادی|نام مستعار=|لقب=مروارید اقیانوس|زادروز=دورود ۱۳۱۴ش|تاریخ مرگ=همان‌جا ۱۳۷۶ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نوازنده سرنا و کمانچه|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مُرادی، شامیرزا (دورود ۱۳۱۴ـ همان‌جا ۱۳۷۶ش)<br><p>(نام اصلی: محمد مرادی) نوازندۀ [[سرنا]] و [[کمانچه]]. نواختن کمانچه را از ۱۰سالگی نزد عمویش، محمدعلی، از کمانچه‌نوازان بنام [[لرستان]]، و نواختن سرنا را نیز از ۱۵سالگی نزد پدر خود آغاز کرد. از دهۀ ۱۳۵۰ به‌بعد، در رادیوهای [[خرم آباد، شهر (لرستان)|خرم‌آباد]]، تهران، [[آبادان، شهر|آبادان]]، [[مازندران]]، و گیلان برنامه‌های بسیاری اجرا کرد. در مرداد ۱۳۷۰ با شرکت در فستیوال آوینیون، در [[فرانسه]]، به «مروارید اقیانوس» ملقب شد. شامیرزا مرادی از بزرگ‌ترین سرنانوازان ایران بود و در نواختن این ساز شیوه‌ای منحصربه‌فرد داشت.</p> | ||
<br><!--38225400--> | <br><!--38225400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۳
| شامیرزا مُرادی | |
|---|---|
| زادروز |
دورود ۱۳۱۴ش |
| درگذشت | همان‌جا ۱۳۷۶ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده سرنا و کمانچه |
| لقب | مروارید اقیانوس |
| گروه مقاله | موسیقی |
مُرادی، شامیرزا (دورود ۱۳۱۴ـ همان‌جا ۱۳۷۶ش)
(نام اصلی: محمد مرادی) نوازندۀ سرنا و کمانچه. نواختن کمانچه را از ۱۰سالگی نزد عمویش، محمدعلی، از کمانچه‌نوازان بنام لرستان، و نواختن سرنا را نیز از ۱۵سالگی نزد پدر خود آغاز کرد. از دهۀ ۱۳۵۰ به‌بعد، در رادیوهای خرم‌آباد، تهران، آبادان، مازندران، و گیلان برنامه‌های بسیاری اجرا کرد. در مرداد ۱۳۷۰ با شرکت در فستیوال آوینیون، در فرانسه، به «مروارید اقیانوس» ملقب شد. شامیرزا مرادی از بزرگ‌ترین سرنانوازان ایران بود و در نواختن این ساز شیوه‌ای منحصربه‌فرد داشت.