مرادی، فرمان (کرمانشاه ۱۳۲۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:




سازنده‌ی سازهای ایرانی. کار ساخت تار و سه­تار را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد محمد نوایی (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349 و در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت تنبور نیز از راهنمایی­‌های علمی استاد الهی، نوازنده‌ی تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌­تار، تنبور، کمانچه و تار طبق الگوی اساتید گذشته‌ی این سازها یا به صورت ابتکاری می‌­سازد. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی­‌های اساتید برجسته‌­ای چون [[داریوش صفوت]]، [[احمد عبادی]]، [[سعید هرمزی]]، [[یوسف فروتن]]، [[علی اصغر بهاری (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۷۶ش)|علی‌­اصغر بهاری]]،­ [[علی تجویدی]]، [[فرهنگ شریف|­فرهنگ شریف]]،­ [[جلیل شهناز]]، [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]]، [[منصور نریمان]]، [[فریدون حافظی]]، [[محمود تاجبخش]]، [[بیگجه خانی، غلامحسین (تبریز 1297ـ1366ش)|غلامحسین بیگجه­‌خانی]] و [[محمد مقدسی]] برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌­نقص استفاده برده. او کتابی نیز با عنوان ''سوز و ساز عشقی'' (درباره‌ی هنر و زندگی محمد نوایی) تالیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387).  
 
سازنده‌ی سازهای ایرانی. کار ساخت تار و [[سه تار|سه ­تار]] را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد [[محمد نوایی]] (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349 و در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت [[تنبور]] نیز از راهنمایی­‌های علمی استاد الهی، نوازنده‌ی تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌­تار، تنبور، [[کمانچه]] و تار طبق الگوی اساتید گذشته‌ی این سازها یا به صورت ابتکاری می‌­سازد. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی­‌های اساتید برجسته‌­ای چون [[داریوش صفوت]]، [[احمد عبادی]]، [[سعید هرمزی]]، [[یوسف فروتن]]، [[علی اصغر بهاری (تهران ۱۲۸۶ـ ۱۳۷۶ش)|علی‌­اصغر بهاری]]،­ [[علی تجویدی]]، [[فرهنگ شریف|­فرهنگ شریف]]،­ [[جلیل شهناز]]، [[محمود کریمی (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۶۳ش)|محمود کریمی]]، [[منصور نریمان]]، [[فریدون حافظی]]، [[محمود تاجبخش]]، [[بیگجه خانی، غلامحسین (تبریز 1297ـ1366ش)|غلامحسین بیگجه­‌خانی]] و [[محمد مقدسی]] برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌­نقص استفاده برده. او کتابی نیز با عنوان ''سوز و ساز عشقی'' (درباره‌ی هنر و زندگی محمد نوایی) تألیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387).  


مرادی در سال 1372 با رتبه‌ی 5 سازسازی و با 23 سال سابقه‌ی کار در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی بازنشسته شده. او از این سال تاکنون نیز به عنوان مدرس  و کارشناس مرکز فعالیت داشته. وی دارای مدرک درجه‌ی یک هنری (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور است. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می­توان اشاره کرد: عضویت در کمیته‌ی نویسندگان اساسنامه‌ی کانون سازندگان ساز، عضویت در هیات مدیره‌ی کانون سازندگان ساز (سه دوره‌ی دو ساله)، یک دوره‌ی دوساله عضو علی­‌البدل هیات مدیره‌ی خانه‌ی موسیقی، دو دوره‌ی دوساله عضو علی‌­البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزه‌ی موسیقی ایران، طی چند سال اخیر. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه­‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد.
مرادی در سال 1372 با رتبه‌ی 5 سازسازی و با 23 سال سابقه‌ی کار در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی بازنشسته شده. او از این سال تاکنون نیز به عنوان مدرس  و کارشناس مرکز فعالیت داشته. وی دارای مدرک درجه‌ی یک هنری (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور است. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می­توان اشاره کرد: عضویت در کمیته‌ی نویسندگان اساسنامه‌ی کانون سازندگان ساز، عضویت در هیات مدیره‌ی کانون سازندگان ساز (سه دوره‌ی دو ساله)، یک دوره‌ی دوساله عضو علی­‌البدل هیات مدیره‌ی خانه‌ی موسیقی، دو دوره‌ی دوساله عضو علی‌­البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزه‌ی موسیقی ایران، طی چند سال اخیر. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه­‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد.

نسخهٔ ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۰

فرمان مرادی
زادروز کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی سازنده‌ی سازهای ایرانی
شغل و تخصص های دیگر نوازنده‌ی تار و سه‌تار و تنبور
سبک سنتی
آثار کتاب سوز و ساز عشقی (درباره‌ی هنر و زندگی محمد نوایی)
گروه مقاله موسیقی
جوایز و افتخارات مدرک درجه‌ی یک هنری (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور
فرمان مرادی
فرمان مرادی

مرادی، فرمان (کرمانشاه 5 خرداد ۱۳۲۶ش- )


سازنده‌ی سازهای ایرانی. کار ساخت تار و سه ­تار را طی دو دهه شاگردی و همکاری، نزد استاد محمد نوایی (معروف به عشقی) یاد گرفت. او فعالیت هنری خود را در سال 1349 و در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی سنتی آغاز کرد. بعدها سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت تنبور نیز از راهنمایی­‌های علمی استاد الهی، نوازنده‌ی تنبور، بهره گرفته است. او چندین نوع سه‌­تار، تنبور، کمانچه و تار طبق الگوی اساتید گذشته‌ی این سازها یا به صورت ابتکاری می‌­سازد. مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی­‌های اساتید برجسته‌­ای چون داریوش صفوت، احمد عبادی، سعید هرمزی، یوسف فروتن، علی‌­اصغر بهاری،­ علی تجویدی، ­فرهنگ شریف،­ جلیل شهناز، محمود کریمی، منصور نریمان، فریدون حافظی، محمود تاجبخش، غلامحسین بیگجه­‌خانی و محمد مقدسی برای ساختن سازهای ارزشمند و بی‌­نقص استفاده برده. او کتابی نیز با عنوان سوز و ساز عشقی (درباره‌ی هنر و زندگی محمد نوایی) تألیف کرده که توسط نشر تصنیف منتشر شده است (1387).

مرادی در سال 1372 با رتبه‌ی 5 سازسازی و با 23 سال سابقه‌ی کار در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی بازنشسته شده. او از این سال تاکنون نیز به عنوان مدرس  و کارشناس مرکز فعالیت داشته. وی دارای مدرک درجه‌ی یک هنری (معادل دکترا) از طرف شورای ارزش‌یابی هنرمندان کشور است. از فعالیت‌های اجرایی او به این موارد می­توان اشاره کرد: عضویت در کمیته‌ی نویسندگان اساسنامه‌ی کانون سازندگان ساز، عضویت در هیات مدیره‌ی کانون سازندگان ساز (سه دوره‌ی دو ساله)، یک دوره‌ی دوساله عضو علی­‌البدل هیات مدیره‌ی خانه‌ی موسیقی، دو دوره‌ی دوساله عضو علی‌­البدل کانون مدرسین سازسازی و همچنین کارشناس موزه‌ی موسیقی ایران، طی چند سال اخیر. فرمان مرادی جز ساخت سازهای ایرانی با نوازندگی سه­‌تار و تنبور نیز آشنایی دارد.

فرمان مرادی نوازنده‌ی تار و سه‌تار و تنبور است و در شناخت انواع ساخت در سازها و مرمت‌های دشوار تخصص دارد و در اجرای الگوی دقیق استادش ـ محمد عشقی نوایی ـ دارای قدرت و تبحر کامل است.