معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان جا ۱۳۷۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان‌جا ۱۳۷۲ش)<br> | معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان‌جا ۱۳۷۲ش)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }}[[پرونده:Javad-maroofi.jpg|بندانگشتی|313x313پیکسل|جواد معروفی]] | ||
[[پرونده:Javad Maroufi.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|جواد معروفی]] | [[پرونده:Javad Maroufi.jpg|بندانگشتی|250x250پیکسل|جواد معروفی]] | ||
<p>نوازندۀ [[پیانو]] و آهنگساز ایرانی. از پدرش، [[معروفی، موسی (تهران۱۲۶۸ـ۱۳۴۴ش)|موسی معروفی]]، مقدمات موسیقی را فراگرفت؛ سپس در مدرسۀ موسیقی وزیری نزد [[وزیری، علینقی (تهران ۱۲۶۶ـ همان جا ۱۳۵۸ش)|علینقی وزیری]] و بعدها نزد تانیا خاراتیان به فراگیری پیانو پرداخت. از مدرسۀ موسیقی دولتی دیپلم پیانو دریافت کرد و پس از آن همکاری با ارکستر مدرسۀ موسیقی وزیری را آغاز کرد. از ۱۳۱۹ش با رادیو تهران همکاری کرد و از ۱۳۲۳ تا ۱۳۲۸ش نوازندۀ ارکستر انجمن موسیقی ملی، به رهبری [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌الله خالقی]]، بود. از حدود ۱۳۴۰ش رهبر ارکستر شمارۀ یک رادیو بود و با ارکستر گل‌ها نیز همکاری داشت. معروفی از ۱۳۲۸ش در [[هنرستان موسیقی ملی]] پیانو تدریس می‌کرد و هنرمندانی چون [[روحانی، انوشیروان (رشت ۱۳۱۹ش)|انوشیروان روحانی]] و [[روحانی، اردشیر (تهران ۱۳۲۵ش)|اردشیر روحانی]] از هنرجویان او بودند. به‌سبب آشنایی با موسیقی کلاسیک و استفاده از [[آکورد]] در اجرای نغمه‌های ایرانی، سبک تازه‌ای را برای اجرای موسیقی ایرانی با پیانو پدید آورد. در ایران از برخی آثارش که با الهام از موسیقی ایرانی است، بسیار استقبال شد. از آثار اوست: قطعات ''خواب‌های طلایی''، ''فانتزی ژیلا''، ''راپسودی در اصفهان، همایون، ماهور''، ''عاشورا'' و ... همگی برای پیانو، آلبوم، کتاب و نوار ''ردیف موسیقی ایرانی برای پیانو''، و آلبومی با [[ویولن]] [[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]].</p> | <p>نوازندۀ [[پیانو]] و آهنگساز ایرانی. از پدرش، [[معروفی، موسی (تهران۱۲۶۸ـ۱۳۴۴ش)|موسی معروفی]]، مقدمات موسیقی را فراگرفت؛ سپس در مدرسۀ موسیقی وزیری نزد [[وزیری، علینقی (تهران ۱۲۶۶ـ همان جا ۱۳۵۸ش)|علینقی وزیری]] و بعدها نزد تانیا خاراتیان به فراگیری پیانو پرداخت. از مدرسۀ موسیقی دولتی دیپلم پیانو دریافت کرد و پس از آن همکاری با ارکستر مدرسۀ موسیقی وزیری را آغاز کرد. از ۱۳۱۹ش با رادیو تهران همکاری کرد و از ۱۳۲۳ تا ۱۳۲۸ش نوازندۀ ارکستر انجمن موسیقی ملی، به رهبری [[خالقی، روح الله (کرمان ۱۲۸۵ـ سالزبورگ ۱۳۴۳ش)|روح‌الله خالقی]]، بود. از حدود ۱۳۴۰ش رهبر ارکستر شمارۀ یک رادیو بود و با ارکستر گل‌ها نیز همکاری داشت. معروفی از ۱۳۲۸ش در [[هنرستان موسیقی ملی]] پیانو تدریس می‌کرد و هنرمندانی چون [[روحانی، انوشیروان (رشت ۱۳۱۹ش)|انوشیروان روحانی]] و [[روحانی، اردشیر (تهران ۱۳۲۵ش)|اردشیر روحانی]] از هنرجویان او بودند. به‌سبب آشنایی با موسیقی کلاسیک و استفاده از [[آکورد]] در اجرای نغمه‌های ایرانی، سبک تازه‌ای را برای اجرای موسیقی ایرانی با پیانو پدید آورد. در ایران از برخی آثارش که با الهام از موسیقی ایرانی است، بسیار استقبال شد. از آثار اوست: قطعات ''خواب‌های طلایی''، ''فانتزی ژیلا''، ''راپسودی در اصفهان، همایون، ماهور''، ''عاشورا'' و ... همگی برای پیانو، آلبوم، کتاب و نوار ''ردیف موسیقی ایرانی برای پیانو''، و آلبومی با [[ویولن]] [[خرم، امیرهمایون (تهران ۱۳۰۹ـ۱۳۹۱ش)|همایون خرم]].</p> | ||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۸
معروفی، جواد (تهران ۱۲۹۱ـ همان‌جا ۱۳۷۲ش)
| جواد معروفی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۹۱ش |
| درگذشت | همان جا ۱۳۷۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسه موسیقی وزیری، دیپلم پیانوی مدرسه موسیقی دولتی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده پیانو |
| شغل و تخصص های دیگر | آهنگساز |
| سبک | سنتی |
| آثار | کتاب و نوار ردیف موسیقی ایرانی برای پیانو |
| گروه مقاله | موسیقی |
نوازندۀ پیانو و آهنگساز ایرانی. از پدرش، موسی معروفی، مقدمات موسیقی را فراگرفت؛ سپس در مدرسۀ موسیقی وزیری نزد علینقی وزیری و بعدها نزد تانیا خاراتیان به فراگیری پیانو پرداخت. از مدرسۀ موسیقی دولتی دیپلم پیانو دریافت کرد و پس از آن همکاری با ارکستر مدرسۀ موسیقی وزیری را آغاز کرد. از ۱۳۱۹ش با رادیو تهران همکاری کرد و از ۱۳۲۳ تا ۱۳۲۸ش نوازندۀ ارکستر انجمن موسیقی ملی، به رهبری روح‌الله خالقی، بود. از حدود ۱۳۴۰ش رهبر ارکستر شمارۀ یک رادیو بود و با ارکستر گل‌ها نیز همکاری داشت. معروفی از ۱۳۲۸ش در هنرستان موسیقی ملی پیانو تدریس می‌کرد و هنرمندانی چون انوشیروان روحانی و اردشیر روحانی از هنرجویان او بودند. به‌سبب آشنایی با موسیقی کلاسیک و استفاده از آکورد در اجرای نغمه‌های ایرانی، سبک تازه‌ای را برای اجرای موسیقی ایرانی با پیانو پدید آورد. در ایران از برخی آثارش که با الهام از موسیقی ایرانی است، بسیار استقبال شد. از آثار اوست: قطعات خواب‌های طلایی، فانتزی ژیلا، راپسودی در اصفهان، همایون، ماهور، عاشورا و ... همگی برای پیانو، آلبوم، کتاب و نوار ردیف موسیقی ایرانی برای پیانو، و آلبومی با ویولن همایون خرم.