کوریاک، منطقه خودمختار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کوریاک، منطقۀ خودمختار (Koryak)<br/> (یا: کوریاکیا<ref>Koryakia </ref>) بخشی در استان کامچاتکا<ref>Kamchatka </ref> در خاور دور روسیه<ref>Russian Far East </ref>، با ۳۰۱,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و | کوریاک، منطقۀ خودمختار (Koryak)<br/> (یا: کوریاکیا<ref>Koryakia </ref>) بخشی در استان کامچاتکا<ref>Kamchatka </ref> در خاور دور روسیه<ref>Russian Far East </ref>، با ۳۰۱,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱۸،۶۰۰ نفر جمعیت (۲۰۱۰). ۲۴درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند. ۶۲درصد از ساکنان این بخش روس و ۱۷درصد کوریاک‌اند. مرکز آن پالانا<ref>Palana </ref> است و شهرهای مهم آن عبارت‌اند از اوسورا<ref>Ossora </ref> و اوسْتْرُوْنوی<ref>Ostrovnoy </ref>. این بخش بین دریاهای اُختسک<ref>Okhotsk </ref> و برینگ<ref>Bering</ref> واقع شده و نیمۀ شمالی شبه‌جزیرۀ<ref> peninsula</ref> کامچاتکا را با بخشی از سرزمین اصلی<ref> mainland </ref> و جزیره <ref>Karagin | ||
</ref> اشغال کرده است. عمدتاً کوهستانی با آب و هوای بسیار سرد است. صنایع آن ماهی‌گیری، پرورش<ref> deer | </ref> اشغال کرده است. عمدتاً کوهستانی با آب و هوای بسیار سرد است. صنایع آن ماهی‌گیری، پرورش<ref> deer | ||
</ref> و استخراج زغال‌سنگ است. روس‌ها از قرن ۱۷ وارد این منطقه شدند؛ شهر مزبور در ۱۹۳۰ بخشی از شوروی شد. تمرکز اقتصادی در منطقه به‌مدت ۱۰ سال و سوء‌مدیریت، که شیوه‌های سنتی زندگی را به خطر انداخته‌اند، سبب تحرکاتی در میان قوم بومی کوریاک برای خودمختاری بیشتر شده است. | </ref> و استخراج زغال‌سنگ است. روس‌ها از قرن ۱۷ وارد این منطقه شدند؛ شهر مزبور در ۱۹۳۰ بخشی از شوروی شد. تمرکز اقتصادی در منطقه به‌مدت ۱۰ سال و سوء‌مدیریت، که شیوه‌های سنتی زندگی را به خطر انداخته‌اند، سبب تحرکاتی در میان قوم بومی کوریاک برای خودمختاری بیشتر شده است. | ||
نسخهٔ ۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۱
کوریاک، منطقۀ خودمختار (Koryak)
(یا: کوریاکیا[۱]) بخشی در استان کامچاتکا[۲] در خاور دور روسیه[۳]، با ۳۰۱,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱۸،۶۰۰ نفر جمعیت (۲۰۱۰). ۲۴درصد از جمعیت آن در شهر زندگی می‌کنند. ۶۲درصد از ساکنان این بخش روس و ۱۷درصد کوریاک‌اند. مرکز آن پالانا[۴] است و شهرهای مهم آن عبارت‌اند از اوسورا[۵] و اوسْتْرُوْنوی[۶]. این بخش بین دریاهای اُختسک[۷] و برینگ[۸] واقع شده و نیمۀ شمالی شبه‌جزیرۀ[۹] کامچاتکا را با بخشی از سرزمین اصلی[۱۰] و جزیره [۱۱] اشغال کرده است. عمدتاً کوهستانی با آب و هوای بسیار سرد است. صنایع آن ماهی‌گیری، پرورش[۱۲] و استخراج زغال‌سنگ است. روس‌ها از قرن ۱۷ وارد این منطقه شدند؛ شهر مزبور در ۱۹۳۰ بخشی از شوروی شد. تمرکز اقتصادی در منطقه به‌مدت ۱۰ سال و سوء‌مدیریت، که شیوه‌های سنتی زندگی را به خطر انداخته‌اند، سبب تحرکاتی در میان قوم بومی کوریاک برای خودمختاری بیشتر شده است.