گریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
گریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش)<br> | گریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش)<br> | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>نوازنده و معلم [[ویولن]]، رهبر ارکستر و آهنگ‌ساز ایرانی ارمنی‌تبار. ویولُن‌نوازی را ابتدا نزد پدرش فرا گرفت و سپس در [[تفلیس]] و [[پاریس]] پی‌گیری کرد و به اخذ دیپلم ویولن نائل شد. در بازگشت به ایران در [[هنرستان عالی موسیقی]] تهران کار کرد و گذشتۀ از تدریس ویولن، رهبری آوازهای جمعی (کر) را نیز به‌عهده داشت. شهرت او به‌سبب گردآوری برخی از ترانه‌های محلی ایران و تنظیم آن‌ها برای چهار صداست که در دو جلد انتشار یافته است. به‌همراه [[محمود، پرویز (تهران ۱۲۸۹ـ امریکا ۱۳۸۳ش)|پرویز محمود]] و چند تن از فارغ‌التحصیلان هنرستان عالی، بنیادگذاران [[ارکستر سمفونیک تهران]] بودند و به اجرای آثاری از آهنگ‌سازان بزرگ ایران و جهان پرداختند. ''ویولُن کنسرتوی'' پرویز محمود نیز در همین سال‌ها با اجرای او بر روی صحنه رفت. بعد از مهاجرت پرویز محمود به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، در ۱۳۲۸، روبیک گریگوریان مدتی رئیس هنرستان و رهبر ارکستر سمفونیک بود که در ۱۳۳۲ او نیز به امریکا مهاجرت کرد و در بوستون مقیم شد. در این سال‌ها (۱۳۳۲ـ ۱۳۵۶) به تدریس، رهبری و آهنگ‌سازی بر‌اساس تِم‌های ایرانی و ارمنی پرداخت. شارل فونتس، رهبر ارکستر معروف امریکایی، از حامیان او بود و برای شناخته‌شدن آثار روبیک در جهان کوشش کرد. آخرین سفر او به ایران در ۱۳۵۵ـ ۱۳۵۶ بود که به برگزاری کنسرت، مراسم بزرگداشت و یک ترم تدریس در گروه موسیقی [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] پرداخت. از روبیک گریگوریان پارتیتورهای بسیاری حاوی آهنگ‌مایه برای [[پیانو]]، ویولُن، ارکستر سمفونیک و گروه کر بر‌اساس تم‌های ایرانی و ارمنی، باقی مانده و قطعاتی از نوازندگی او نیز ضبط شده است. قطعه ''سوئیت ایرانی'' او برای ارکستر در ۱۳۵۴ـ ۱۳۵۶ در ایران ضبط و به دفعات از رادیو و تلویزیون پخش شده است.</p> | }} | ||
[[پرونده:RUBIK RUBEN GREGORIAN.jpg|بندانگشتی|418x418پیکسل|روبیک گریگوریان]] | |||
<p>نوازنده و معلم [[ویولن]]، رهبر ارکستر و آهنگ‌ساز ایرانی ارمنی‌تبار. ویولُن‌نوازی را ابتدا نزد پدرش فرا گرفت و سپس در [[تفلیس]] و [[پاریس]] پی‌گیری کرد و به اخذ دیپلم ویولن نائل شد. در بازگشت به ایران در [[هنرستان عالی موسیقی]] تهران کار کرد و گذشتۀ از تدریس ویولن، رهبری آوازهای جمعی (کر) را نیز به‌عهده داشت. شهرت او به‌سبب گردآوری برخی از ترانه‌های محلی ایران و تنظیم آن‌ها برای چهار صداست که در دو جلد انتشار یافته است. به‌همراه [[محمود، پرویز (تهران ۱۲۸۹ـ امریکا ۱۳۸۳ش)|پرویز محمود]] و چند تن از فارغ‌التحصیلان هنرستان عالی، بنیادگذاران [[ارکستر سمفونیک تهران]] بودند و به اجرای آثاری از آهنگ‌سازان بزرگ ایران و جهان پرداختند. ''ویولُن کنسرتوی'' پرویز محمود نیز در همین سال‌ها با اجرای او بر روی صحنه رفت. بعد از مهاجرت پرویز محمود به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، در ۱۳۲۸، روبیک گریگوریان مدتی رئیس هنرستان و رهبر ارکستر سمفونیک بود که در ۱۳۳۲ او نیز به امریکا مهاجرت کرد و در بوستون مقیم شد. در این سال‌ها (۱۳۳۲ـ ۱۳۵۶) به تدریس، رهبری و آهنگ‌سازی بر‌اساس تِم‌های ایرانی و ارمنی پرداخت. شارل فونتس، رهبر ارکستر معروف امریکایی، از حامیان او بود و برای شناخته‌شدن آثار روبیک در جهان کوشش کرد. آخرین سفر او به ایران در ۱۳۵۵ـ ۱۳۵۶ بود که به برگزاری کنسرت، مراسم بزرگداشت و یک ترم تدریس در گروه موسیقی [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران]] پرداخت. از روبیک گریگوریان پارتیتورهای بسیاری حاوی آهنگ‌مایه برای [[پیانو]]، ویولُن، ارکستر سمفونیک و گروه کر بر‌اساس تم‌های ایرانی و ارمنی، باقی مانده و قطعاتی از نوازندگی او نیز ضبط شده است. قطعه ''سوئیت ایرانی'' او برای ارکستر در ۱۳۵۴ـ ۱۳۵۶ در ایران ضبط و به دفعات از رادیو و تلویزیون پخش شده است.</p> | |||
<br><!--36087400--> | <br><!--36087400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۱۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۱
گریگوریان، روبیک (تفلیس ۱۲۹۴ـ بوستون ۱۳۶۹ش)
| روبیک گریگوریان | |
|---|---|
| زادروز |
تفلیس ۱۲۹۴ش |
| درگذشت | بوستون ۱۳۶۹ش |
| ملیت | ایرانی ارمنی تبار |
| تحصیلات و محل تحصیل | دیپلم ویولن |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده و معلم ویولن |
| شغل و تخصص های دیگر | رهبر ارکستر و آهنگ ساز |
| آثار | سوییت ایرانی |
| گروه مقاله | موسیقی |
نوازنده و معلم ویولن، رهبر ارکستر و آهنگ‌ساز ایرانی ارمنی‌تبار. ویولُن‌نوازی را ابتدا نزد پدرش فرا گرفت و سپس در تفلیس و پاریس پی‌گیری کرد و به اخذ دیپلم ویولن نائل شد. در بازگشت به ایران در هنرستان عالی موسیقی تهران کار کرد و گذشتۀ از تدریس ویولن، رهبری آوازهای جمعی (کر) را نیز به‌عهده داشت. شهرت او به‌سبب گردآوری برخی از ترانه‌های محلی ایران و تنظیم آن‌ها برای چهار صداست که در دو جلد انتشار یافته است. به‌همراه پرویز محمود و چند تن از فارغ‌التحصیلان هنرستان عالی، بنیادگذاران ارکستر سمفونیک تهران بودند و به اجرای آثاری از آهنگ‌سازان بزرگ ایران و جهان پرداختند. ویولُن کنسرتوی پرویز محمود نیز در همین سال‌ها با اجرای او بر روی صحنه رفت. بعد از مهاجرت پرویز محمود به امریکا، در ۱۳۲۸، روبیک گریگوریان مدتی رئیس هنرستان و رهبر ارکستر سمفونیک بود که در ۱۳۳۲ او نیز به امریکا مهاجرت کرد و در بوستون مقیم شد. در این سال‌ها (۱۳۳۲ـ ۱۳۵۶) به تدریس، رهبری و آهنگ‌سازی بر‌اساس تِم‌های ایرانی و ارمنی پرداخت. شارل فونتس، رهبر ارکستر معروف امریکایی، از حامیان او بود و برای شناخته‌شدن آثار روبیک در جهان کوشش کرد. آخرین سفر او به ایران در ۱۳۵۵ـ ۱۳۵۶ بود که به برگزاری کنسرت، مراسم بزرگداشت و یک ترم تدریس در گروه موسیقی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پرداخت. از روبیک گریگوریان پارتیتورهای بسیاری حاوی آهنگ‌مایه برای پیانو، ویولُن، ارکستر سمفونیک و گروه کر بر‌اساس تم‌های ایرانی و ارمنی، باقی مانده و قطعاتی از نوازندگی او نیز ضبط شده است. قطعه سوئیت ایرانی او برای ارکستر در ۱۳۵۴ـ ۱۳۵۶ در ایران ضبط و به دفعات از رادیو و تلویزیون پخش شده است.