ریکوردر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ریکوردر (recorder) | |||
[[File:22220400.jpg|thumb|ريکورْدِر]] | [[File:22220400.jpg|thumb|ريکورْدِر]] | ||
یک ساز بادی چوبی از نوع سوت با گستره‌ای وسیع که در دوران‌های رنسانس<ref>Renaissance</ref> و باروک<ref>baroque </ref> در هم‌نوازی موسیقی پولی‌فونیک قرارگرفت. ریکوردر را برخلاف فلوت به‌صورت عمودی نگه می‌دارند و در دهانی آن می‌دمند، هوا در این دهانی با یک مانع به‌نام «زبانک» منحرف می‌شود و آوایی ملایم‌تر از فلوت تولید می‌کند. کنسرت امروزین می‌تواند یک سوپرانینو در فا۵، یک سوپرانو در دو۴، یک آلتو در فا۳، یک تنور در دو۳، یک باس در فا۲، و یک باس بزرگ در دو۲ داشته باشد. ریکوردرهای رنسانسی نخستین، قطر لولۀ کاملاً گشاد و آوایی نافذ داشتند؛ سازهای بعدی دوران‌های رنسانس و باروک فلوت‌های زبانکدارند که قطرهای باریک‌تر و آوای درخشان شیرین‌تری دارند. ریکوردر در قرن ۱۸ همچنان از سازهای پرطرفدار برای تک‌نوازی بود، و برانگیختن مجدد علاقۀ همگان به نواختن ریکوردر پس از ۱۹۲۰، با کوشش‌های گستردۀ آرنولد دلمچ<ref>Arnold Dolmetsch</ref>، پذیرش فراگیر آن به‌منزلۀ سازی مناسب برای مدارس را موجب شد. سازندگان امروزی ریکوردر از چوب‌های سخت غیرمعمولی مثل چوب انار برای ساختن سازهایی با آوای شفاف‌تر و پرقدرت‌تر برای تک‌نوازان کنسرتی بهره گرفته‌اند، و به کنسرت‌های موجود، ریکوردرهایی ابتکاری نیز افزودند.<br/> <!--22220400--> | یک ساز بادی چوبی از نوع سوت با گستره‌ای وسیع که در دوران‌های رنسانس<ref>Renaissance</ref> و [[باروک]]<ref>baroque </ref> در هم‌نوازی موسیقی پولی‌فونیک قرارگرفت. ریکوردر را برخلاف [[فلوت]] به‌صورت عمودی نگه می‌دارند و در دهانی آن می‌دمند، هوا در این دهانی با یک مانع به‌نام «زبانک» منحرف می‌شود و آوایی ملایم‌تر از فلوت تولید می‌کند. کنسرت امروزین می‌تواند یک سوپرانینو در فا۵، یک سوپرانو در دو۴، یک آلتو در فا۳، یک تنور در دو۳، یک باس در فا۲، و یک باس بزرگ در دو۲ داشته باشد. ریکوردرهای رنسانسی نخستین، قطر لولۀ کاملاً گشاد و آوایی نافذ داشتند؛ سازهای بعدی دوران‌های رنسانس و باروک فلوت‌های زبانکدارند که قطرهای باریک‌تر و آوای درخشان شیرین‌تری دارند. ریکوردر در قرن ۱۸ همچنان از سازهای پرطرفدار برای تک‌نوازی بود، و برانگیختن مجدد علاقۀ همگان به نواختن ریکوردر پس از ۱۹۲۰، با کوشش‌های گستردۀ [[دلمچ، آرنولد|آرنولد دلمچ]]<ref>Arnold Dolmetsch</ref>، پذیرش فراگیر آن به‌منزلۀ سازی مناسب برای مدارس را موجب شد. سازندگان امروزی ریکوردر از چوب‌های سخت غیرمعمولی مثل چوب انار برای ساختن سازهایی با آوای شفاف‌تر و پرقدرت‌تر برای تک‌نوازان کنسرتی بهره گرفته‌اند، و به کنسرت‌های موجود، ریکوردرهایی ابتکاری نیز افزودند.<br/> <!--22220400--> | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:سازهای غیرایرانی]] | [[Category:موسیقی]] [[Category:سازهای غیرایرانی]] | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۵
ریکوردر (recorder)
یک ساز بادی چوبی از نوع سوت با گستره‌ای وسیع که در دوران‌های رنسانس[۱] و باروک[۲] در هم‌نوازی موسیقی پولی‌فونیک قرارگرفت. ریکوردر را برخلاف فلوت به‌صورت عمودی نگه می‌دارند و در دهانی آن می‌دمند، هوا در این دهانی با یک مانع به‌نام «زبانک» منحرف می‌شود و آوایی ملایم‌تر از فلوت تولید می‌کند. کنسرت امروزین می‌تواند یک سوپرانینو در فا۵، یک سوپرانو در دو۴، یک آلتو در فا۳، یک تنور در دو۳، یک باس در فا۲، و یک باس بزرگ در دو۲ داشته باشد. ریکوردرهای رنسانسی نخستین، قطر لولۀ کاملاً گشاد و آوایی نافذ داشتند؛ سازهای بعدی دوران‌های رنسانس و باروک فلوت‌های زبانکدارند که قطرهای باریک‌تر و آوای درخشان شیرین‌تری دارند. ریکوردر در قرن ۱۸ همچنان از سازهای پرطرفدار برای تک‌نوازی بود، و برانگیختن مجدد علاقۀ همگان به نواختن ریکوردر پس از ۱۹۲۰، با کوشش‌های گستردۀ آرنولد دلمچ[۳]، پذیرش فراگیر آن به‌منزلۀ سازی مناسب برای مدارس را موجب شد. سازندگان امروزی ریکوردر از چوب‌های سخت غیرمعمولی مثل چوب انار برای ساختن سازهایی با آوای شفاف‌تر و پرقدرت‌تر برای تک‌نوازان کنسرتی بهره گرفته‌اند، و به کنسرت‌های موجود، ریکوردرهایی ابتکاری نیز افزودند.