آندرآس، فریدریش کارل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}}<p> | }}<p> | ||
خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]]<ref>Hamburg</ref> و [[ژنو]] به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های | خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]]<ref>Hamburg</ref> و [[ژنو]]<ref>Geneva</ref> به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های [[ارلانگن]]<ref>Erlangen</ref>، گوتینگن، هاله، لایپزیگ و سرانجام در کپنهاگ و کیل به مطالعات ایرانی و شرقی پرداخت. در ۱۸۷۵ همراه با گروهی برای رصدکردن زهره به ایران سفر کرد و تا ۱۸۸۲ برای مطالعه و تحقیق در ایران ماند. در این میان، یک سال نیز به هند سفر کرد. در ۱۸۸۷ با لو سالومه، بانوی نویسنده و روان‌کاو آلمانی، ازدواج کرد. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰، استاد خاورشناسی و زبان‌شناسی دانشگاه گوتینگن بود. با همۀ زبان‌های ایرانی از اوستایی تا فارسی امروزی و بسیاری گویش‌های رایج ایرانی، ازجمله افغانی، آستی و کردی آشنایی تمام داشت و نیز زبان‌های عربی، ترکی، سریانی، عبری، سانسکریت و ارمنی را هم می‌دانست. دربارۀ نام‌های شهرهای ایران و ویژگی‌های آن‌ها، به‌ویژه شهرهای آذربایجان، تحقیق و بررسی کرده است. پژوهش‌های او در تاریخ الفبای اوستا و خواندن نوشته‌های تورفان نیز شهرت دارد. از آثارش: ''تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت جمشید'' (۱۸۸۲)؛ ''بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها'' (لایپزیگ، ۱۸۹۶)؛ ''پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن'' (لیدن، ۱۹۰۳)؛ ''یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران'' (۱۹۳۹)؛ ''شش ماه در ایران''.</p> | ||
<br><!--10246800--> | <br><!--10246800--> | ||
[[رده:خاورشناسی]] | [[رده:خاورشناسی]] | ||
[[رده:(خاورشناسی)ایران]] | [[رده:(خاورشناسی)ایران]] | ||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۶
آندْرِآس، فریدریش کارْل (۱۸۴۶ـ۱۹۳۰م)(Andreas, Freidrich Carl)
| فریدریش کارل آندرآس Freidrich Carl Andreas | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۶م |
| درگذشت | ۱۹۳۰م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| آثار | تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت جمشید (۱۸۸۲)؛ بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها (لایپزیگ، ۱۸۹۶)؛ پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن (لیدن، ۱۹۰۳)؛ یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران (۱۹۳۹)؛ شش ماه در ایران |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
| خویشاوندان سرشناس | لو سالومه (همسر) |
خاورشناس آلمانی. تحصیلات مقدماتی و عمومی را در هامبورگ[۱] و ژنو[۲] به پایان برد و سپس در دانشگاه‌های ارلانگن[۳]، گوتینگن، هاله، لایپزیگ و سرانجام در کپنهاگ و کیل به مطالعات ایرانی و شرقی پرداخت. در ۱۸۷۵ همراه با گروهی برای رصدکردن زهره به ایران سفر کرد و تا ۱۸۸۲ برای مطالعه و تحقیق در ایران ماند. در این میان، یک سال نیز به هند سفر کرد. در ۱۸۸۷ با لو سالومه، بانوی نویسنده و روان‌کاو آلمانی، ازدواج کرد. از ۱۹۰۳ تا ۱۹۳۰، استاد خاورشناسی و زبان‌شناسی دانشگاه گوتینگن بود. با همۀ زبان‌های ایرانی از اوستایی تا فارسی امروزی و بسیاری گویش‌های رایج ایرانی، ازجمله افغانی، آستی و کردی آشنایی تمام داشت و نیز زبان‌های عربی، ترکی، سریانی، عبری، سانسکریت و ارمنی را هم می‌دانست. دربارۀ نام‌های شهرهای ایران و ویژگی‌های آن‌ها، به‌ویژه شهرهای آذربایجان، تحقیق و بررسی کرده است. پژوهش‌های او در تاریخ الفبای اوستا و خواندن نوشته‌های تورفان نیز شهرت دارد. از آثارش: تندیس‌ها و سنگ‌نبشته‌های هخامنشی و ساسانی تخت جمشید (۱۸۸۲)؛ بابی‌ها در ایران، تاریخ و آموزه‌های آن‌ها (لایپزیگ، ۱۸۹۶)؛ پیدایش الفبای اوستایی و منشأ ارزش آوایی آن (لیدن، ۱۹۰۳)؛ یادداشت‌هایی دربارۀ گویش‌های محلی ایران (۱۹۳۹)؛ شش ماه در ایران.