ایذه، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| استان = خوزستان | | استان = خوزستان | ||
| شهرستان = | | شهرستان = | ||
| بخش = مرکزی و | | بخش = مرکزی و سوسن | ||
| موقعیت = | | موقعیت = نواحی شرقی استان خوزستان | ||
| جمعیت = ۱۹8,871نفر (1395ش) | | جمعیت = ۱۹8,871نفر (1395ش) | ||
| نوع اقلیم = در ارتفاعات معتدل تا معتدل مایل به سرد و در مرکز و غرب معتدلِ مایل به گرم و نیمه‌خشک | | نوع اقلیم = در ارتفاعات معتدل تا معتدل مایل به سرد و در مرکز و غرب معتدلِ مایل به گرم و نیمه‌خشک | ||
| ارتفاع از سطح دریا = | | ارتفاع از سطح دریا = | ||
| تولیدات و صنایع مهم = | | تولیدات و صنایع مهم = | ||
| برخی بناهای مهم = | | برخی بناهای مهم =سنگ‌‌نگارۀ کول فرح | ||
| شهر ها و آبادی های مهم = | | شهر ها و آبادی های مهم = باجول، کولفرح، راسوند، چنارستان، ترشک، و پشت پیان | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:11675300.jpg|بندانگشتی|موقعیت شهرستان ایذه بر روی نقشه]] | [[پرونده:11675300.jpg|بندانگشتی|موقعیت شهرستان ایذه بر روی نقشه]] | ||
ایذِه، شهرستان | ایذِه، شهرستان | ||
واقع در | واقع در نواحی شرقی [[خوزستان|استان خوزستان]]، مشتمل بر بخش‌های مرکزی و سوسن، با مرکزیت اداری شهر ایذه. از شمال به شهرستان اندیکا، از شرق به کوهرنگ و اردل (در استان چهارمحال و بختیاری)، از جنوب به شهرستان‌های دزپارت و باغ‌ملک، و از غرب به شهرستان مسجد سلیمان محدود است. سرزمینی کوهستانی است که رو به شرق بر ارتفاع کوه‌های آن افزوده می‌شود؛ کوه سفید با ارتفاع ۳,۱۱۳متر، بلندترین آنهاست و کوه گژگرد از دیگر ارتفاعات مهم این منطقه است. شهرستان پرآبی است که رودخانه‌های کارون، مرغاب، و هلایجان آن را مشروب می‌کنند. اقلیم این شهرستان در ارتفاعات معتدل تا معتدل مایل به سرد و در مرکز و غرب معتدلِ مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن ۱۹8,871نفر است (۱۳9۵). | ||
مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از | مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از باجول، کولفرح، راسوند، چنارستان، ترشک، و پشت پیان. دریاچۀ سد کارون در شمال ایذه حدّ فاصل این شهرستان و شهرستان مسجدسلیمان است، رودخانۀ مرغاب مرز غربی آن با شهرستان‌های باغ‌ملک و مسجدسلیمان است و آب بازفت، در شرق، آن را از استان چهارمحال و بختیاری جدا می‌کند. مردم این شهرستان از لرهای بختیاری و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. این منطقه دارای تاریخی چندهزارساله است و جزو قلمرو تمدن عیلامی بوده. سنگ‌‌نگارۀ کول فرح در ۷ کیلومتری شمال شرقی شهر ایذه از جمله آثار تاریخی به جا مانده از آن دوره است. | ||
----<br/> <!--11675300--> | ----<br/> <!--11675300--> | ||
[[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:خوزستان]] | [[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:خوزستان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۸
| ایذه، شهرستان | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | خوزستان |
| بخش | مرکزی و سوسن |
| جمعیت | ۱۹8,871نفر (1395ش) |
| موقعیت | نواحی شرقی استان خوزستان |
| نوع اقلیم | در ارتفاعات معتدل تا معتدل مایل به سرد و در مرکز و غرب معتدلِ مایل به گرم و نیمه‌خشک |
| برخی بناهای مهم | سنگ‌‌نگارۀ کول فرح |
| شهر ها و آبادی های مهم | باجول، کولفرح، راسوند، چنارستان، ترشک، و پشت پیان |
ایذِه، شهرستان
واقع در نواحی شرقی استان خوزستان، مشتمل بر بخش‌های مرکزی و سوسن، با مرکزیت اداری شهر ایذه. از شمال به شهرستان اندیکا، از شرق به کوهرنگ و اردل (در استان چهارمحال و بختیاری)، از جنوب به شهرستان‌های دزپارت و باغ‌ملک، و از غرب به شهرستان مسجد سلیمان محدود است. سرزمینی کوهستانی است که رو به شرق بر ارتفاع کوه‌های آن افزوده می‌شود؛ کوه سفید با ارتفاع ۳,۱۱۳متر، بلندترین آنهاست و کوه گژگرد از دیگر ارتفاعات مهم این منطقه است. شهرستان پرآبی است که رودخانه‌های کارون، مرغاب، و هلایجان آن را مشروب می‌کنند. اقلیم این شهرستان در ارتفاعات معتدل تا معتدل مایل به سرد و در مرکز و غرب معتدلِ مایل به گرم و نیمه‌خشک و جمعیت آن ۱۹8,871نفر است (۱۳9۵).
مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از باجول، کولفرح، راسوند، چنارستان، ترشک، و پشت پیان. دریاچۀ سد کارون در شمال ایذه حدّ فاصل این شهرستان و شهرستان مسجدسلیمان است، رودخانۀ مرغاب مرز غربی آن با شهرستان‌های باغ‌ملک و مسجدسلیمان است و آب بازفت، در شرق، آن را از استان چهارمحال و بختیاری جدا می‌کند. مردم این شهرستان از لرهای بختیاری و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. این منطقه دارای تاریخی چندهزارساله است و جزو قلمرو تمدن عیلامی بوده. سنگ‌‌نگارۀ کول فرح در ۷ کیلومتری شمال شرقی شهر ایذه از جمله آثار تاریخی به جا مانده از آن دوره است.