سرکین ، رودولف (۱۹۰۳ـ۱۹۹۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Serkin, Rudolf.jpg|بندانگشتی|رودولف سرکین]] | |||
سِرکین، | سِرکین، رودولف (۱۹۰۳ـ۱۹۹۱)(Serkin, Rudolf)<br /> {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = رودولف سرکین | |||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان = | |||
|نام = Rudolf Serkin | |نام = Rudolf Serkin | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۲: | ||
|ملیت=امریکایی | |ملیت=امریکایی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل= | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =نوازنده پـیـانو و مدرّس | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت =مدرس در مؤسسه کرتیس، بنیادگذار و مدیر جشنوارۀ مارلبورو در ورمانت | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
| خط ۳۱: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
نوازندۀ [[پیانو]] و مدرّس امریکایی، زادۀ [[اتریش]]. اقامت او در این کشور از ۱۹۳۹ آغاز شد، و نامش به‌سبب کیفیت و صدادهی اجراهای پرقدرتش از آثار [[باخ، یوهان سباستیان (۱۶۸۵ـ۱۷۵۰)|یوهان سباستیان باخ]]<ref>Johann Sebastian Bach</ref> و [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]]، [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]]، [[شوبرت ، فرانتس (۱۷۹۷ـ ۱۸۲۸)|شوبرت]]<ref>Schubert </ref>، و [[برامس، یوهانس (۱۸۳۳ـ۱۸۹۷)|برامس]]<ref>Brahms </ref> در یادها مانده است. همراه با [[ویولن|ویولن]]<nowiki/>نواز آلمانی [[بوش، آدولف (۱۸۹۱ـ۱۹۵۲)|آدولف بوش]]<ref>Adolf Busch </ref>، جشنوارۀ مارلبورو<ref>Marlboro Festival</ref> را در [[ورمانت]]<ref>Vermont </ref> بنیاد گذاشت که مخصوص آثار مجلسی است، و مدیریت آن را از ۱۹۵۲ تا پایان عمر برعهده داشت. سرکین نخستین کنسرت خود را در ۱۲سالگی همراه با ارکستر سمفونی وین<ref>Vienna Symphony</ref> اجرا کرد. نزد آهنگ‌ساز آلمانی [[شونبرگ، آرنولد (۱۸۷۴ـ۱۹۵۱)|آرنولد شونبرگ]]<ref>Arnold Schoenberg</ref> به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت و او را یکی از سه شخصیت اصلی تأثیرگذار زندگی خود می‌دانست؛ دو شخصیت دیگر رهبر ارکستر ایتالیایی، [[توسکانینی، آرتورو (۱۸۶۷ـ۱۹۵۷)|آرتورو توسکانینی]]<ref>Arturo Toscanini </ref> و آدولف بوش بودند. بوش و سرکین در دهۀ ۱۹۲۰ گروه دونوازی موفقی تشکیل دادند و در ارکستر مجلسی بوش که در برلین پایه‌گذاری شده بود نیز فعالیت می‌کردند. در ۱۹۳۶ با ارکستر فیلارمونیک نیویورک<ref>New York Philharmonic orchestra</ref> در سوئیس برنامه اجرا کرد. پس از مهاجرت به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] به بخش پیانوی مؤسسۀ کِرتیس<ref>Curtis Institute</ref> در [[فیلادلفیا]] پیوست، و تا ۱۹۷۵ در این مؤسسه تدریس کرد، و از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۵ مدیریت آن را نیز برعهده داشت. سرکین ضمن تدریس در فیلادلفیا در اجرای کنسرت‌های حرفه‌ای بسیار پرکار بود و اهمیت سرازیرشدن استعدادهای موسیقایی به امریکا را در تغییر برداشت این کشور از سهم موسیقی در حیات فرهنگی می‌دانست. با خدمت در شورای ملّی هنرها<ref>National Council of the Arts</ref> و پایه‌گذاری جشنواره و مدرسۀ موسیقی مارلبورو نقش بزرگی در این پیشرفت ایفا کرد. | |||
| | ||
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۰۳
سِرکین، رودولف (۱۹۰۳ـ۱۹۹۱)(Serkin, Rudolf)
| رودولف سرکین Rudolf Serkin | |
|---|---|
| زادروز |
اتریش 1903م |
| درگذشت | 1991م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده پـیـانو و مدرّس |
| گروه مقاله | موسیقی |
نوازندۀ پیانو و مدرّس امریکایی، زادۀ اتریش. اقامت او در این کشور از ۱۹۳۹ آغاز شد، و نامش به‌سبب کیفیت و صدادهی اجراهای پرقدرتش از آثار یوهان سباستیان باخ[۱] و موتسارت، بتهوون، شوبرت[۲]، و برامس[۳] در یادها مانده است. همراه با ویولن‌نواز آلمانی آدولف بوش[۴]، جشنوارۀ مارلبورو[۵] را در ورمانت[۶] بنیاد گذاشت که مخصوص آثار مجلسی است، و مدیریت آن را از ۱۹۵۲ تا پایان عمر برعهده داشت. سرکین نخستین کنسرت خود را در ۱۲سالگی همراه با ارکستر سمفونی وین[۷] اجرا کرد. نزد آهنگ‌ساز آلمانی آرنولد شونبرگ[۸] به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت و او را یکی از سه شخصیت اصلی تأثیرگذار زندگی خود می‌دانست؛ دو شخصیت دیگر رهبر ارکستر ایتالیایی، آرتورو توسکانینی[۹] و آدولف بوش بودند. بوش و سرکین در دهۀ ۱۹۲۰ گروه دونوازی موفقی تشکیل دادند و در ارکستر مجلسی بوش که در برلین پایه‌گذاری شده بود نیز فعالیت می‌کردند. در ۱۹۳۶ با ارکستر فیلارمونیک نیویورک[۱۰] در سوئیس برنامه اجرا کرد. پس از مهاجرت به امریکا به بخش پیانوی مؤسسۀ کِرتیس[۱۱] در فیلادلفیا پیوست، و تا ۱۹۷۵ در این مؤسسه تدریس کرد، و از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۵ مدیریت آن را نیز برعهده داشت. سرکین ضمن تدریس در فیلادلفیا در اجرای کنسرت‌های حرفه‌ای بسیار پرکار بود و اهمیت سرازیرشدن استعدادهای موسیقایی به امریکا را در تغییر برداشت این کشور از سهم موسیقی در حیات فرهنگی می‌دانست. با خدمت در شورای ملّی هنرها[۱۲] و پایه‌گذاری جشنواره و مدرسۀ موسیقی مارلبورو نقش بزرگی در این پیشرفت ایفا کرد.