مونته وردی، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳م): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


مونْته‌وِرْدی‌، کلاودیو جووانّی‌ (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳)(Monteverdi, Claudio Giovanni )<br/> [[File:38529200.jpg|thumb|مونْته‌وِرْدي‌، کلاوديو جووانّي‌]] {{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = کلاودیو جووانی مونته وردی  
|عنوان = کلاودیو جووانی مونته وردی  
|نام = Claudio Giovanni Monteverdi
|نام = Claudio Giovanni Monteverdi
خط ۲۸: خط ۲۸:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}
 
مونْته‌وِرْدی‌، کلاودیو جووانّی‌ (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳)(Monteverdi, Claudio Giovanni )<br/> [[File:38529200.jpg|thumb|مونْته‌وِرْدي‌، کلاوديو جووانّي‌]]
آهنگ‌ساز ایتالیایی. با آثاری همچون''افسانۀ اورفئوس''<ref>''La favola d’ Orfeo/The Legend of Orpheus''</ref> (۱۶۰۷) و ''تاج‌گذاری پوپه‌آ''<ref>''L’incoronazione di Poppea/The Coronation of Poppea''</ref> (۱۶۴۲) نقش مهمی در پیشرفت و تکامل اپرا ایفا کرد. علاوه‌بر آن، مادریگال‌ها، موتت‌ها، و آثار مذهبی نیز می‌ساخت که از آن میان به ''وسپرها''<ref>''Vespers''</ref> (۱۶۱۰) می‌توان اشاره کرد. مونته‌وردی در کرِمونا<ref>Cremona </ref> به‌دنیا آمد. از حدود ۱۵۹۱ تا ۱۶۱۲ به دوکِ مانتوا<ref>Duke of Mantua </ref> خدمت می‌کرد، و از ۱۶۱۳ سرپرست موسیقی کلیسای سان مارکو<ref>St Mark’s </ref>، در ونیز بود. نخستین کسی بود که از یک ارکستر استفاده کرد و قابلیت‌های نمایشی فرم اپرایی را نشان داد. مونته‌وردی پسر یک پزشک بود. در گروه کر کلیسای جامع کرِمونا<ref>Cremona Cathedral </ref> آواز می‌خواند و از اینجِنیری<ref>Ingegneri </ref> تعلیم می‌گرفت، سپس ارگ‌نواز و نوازندۀ ویول شد و در ۱۵۸۳، در ۱۶‌سالگی، مادریگال‌های مذهبی خود را انتشار داد. در حدود ۱۵۹۱ با سِمت نوازندۀ ویولا و خواننده به خدمت دوک مانتووا، وینچنتسو گنتساگا<ref>Vincenzo Gonzaga </ref>، درآمد، و در آن‌جا با کلاودیا کاتانئو<ref>Claudia Cataneo </ref>، هارپ‌نواز، ازدواج کرد. احتمالاً''ائورودیکه''<ref>''Euridice''</ref> اثر پِری<ref>Peri </ref> را در سال ۱۶۰۰ در فلورانس شنید و در ۱۶۰۲ استاد موسیقی دربار مانتووا شد. همسرش در ۱۶۰۷ پس از یک بیماری طولانی درگذشت، و همان سال مونته‌وردی نخستین اپرای خود، ''افسانۀ اورفئوس''، را به‌پایان رساند؛ قدیمی‌ترین اپرایی که تا امروز هم مرتب اجرا می‌شود. اپرای بعدی او، ''آریانا''<ref>''Arianna''</ref>، که اکنون تمامی آن غیر از قسمت معروف «شکوه و زاری<ref>Lament </ref>» مفقود شده است، شهرت گسترده‌ای برای او به‌همراه داشت. در همان حال مونته‌وردی نخستین کتاب از پنج کتاب مادریگال‌های خود را نوشت، که اهمیت‌شان در پیشرفت این‌گونه کم نیست. در ۱۶۱۰ مجموعۀ آثار کلیسایی خود، وسپرها، را به پاپ پل پنجم<ref>Pope Paul V </ref> اهدا کرد؛ در این اثر، از کرال آغازین برمبنای توکاتای اورفئوس تا ماگنیفیکات پایانی، حرکت موسیقی برای نخستین‌بار از کاربرد خصوصی به‌سوی عرصه‌های همگانی آشکار است. در ۱۶۱۳ از سوی ونیز به او سِمت مائستروی کلیسای سان مارکو داده شد، که برترین منصب کلیسایی در شمال ایتالیا است. مونته‌وردی تا پایان عمر در ونیز ماند و آثار کلیسایی عظیم و شگفت‌انگیزی را به دستاورد قبلی خود افزود؛ او تا آن زمان آثار کلیسایی فراوان و مادریگال‌های متعددی ساخته بود. موسیقی کلیسایی او با به‌کارگیری معماری خاص کلیسای سان مارکو جلوه‌های فوق‌العاده‌ای را ایجاد کرد، زیرا ساختمان این کلیسا به گروه‌های سازی و آوازی امکان می‌داد تا از‌هم جدا باشند و جلوه‌های آنتی‌فونال پدید آورند. ۹ کتاب مادریگال از قطعه‌های کوچکِ ۱۵۸۷ تا فرم‌های بی‌نهایت بسط‌یافتۀ کتاب هشتم در ۱۶۳۸ تشکیل شدند. مونته‌وردی در ۱۶۳۰ پس از گریختن از طاعون ونیز به ‌لباس روحانیت درآمد. در ۱۶۳۹ دومین سالن اپرای عمومی ونیز، تئاتر دئی سانتی جووانی اِ پائولو<ref>Teatro dei SS Giovanni e Paolo </ref>، با اپرای ''آدونیس''<ref>''Adone''</ref> مونته‌وردی گشایش یافت، و آریانا نیز همان سال با آغاز فعالیت تئاترو دی سان مویزه<ref>Teatro di San Moisè </ref> به اجرای مجدد رسید. دو اپرای دیگر نیز از این دوره به‌جا مانده‌اند: ''بازگشت اولیس به وطن''<ref>''Teatro di d’Ulisse in patria''</ref> (۱۶۴۱)، و آخرین اپرای او ''تاج‌گذاری پوپه‌آ''، که امروزه با انواع و اقسام ویراست‌ها در همه‌جا به‌اجرا درمی‌آید. کار مونته‌وردی در این گونه (ژانر)، از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است و تأثیر فراوانی بر ساختار اپرا در این دوران اولیه گذاشته است. در معنای وسیع‌تر، مونته‌وردی چهره‌ای بسیار مهم در ایجاد انگیزۀ تحول بود، تحولی که در آن موسیقی غیرمذهبی و موسیقی برای عموم مردم اهمیتی فزاینده می‌یافت. از‌جمله آثار اوست: اپرا ''جدال تانکردی و کلوریندا''<ref>''Il combattimento di Tancredi e Clorinda''</ref> (از روی تاسّو<ref>Tasso </ref>، ۱۶۲۴). باله‌ها ''مجلس رقص ناسپاسان''<ref>''Ballo delle ingrate''</ref> (۱۶۰۸) و''تیرزیاس و کلوریس''<ref>''Tirsi e Clori''</ref> (۱۶۱۹). آوازی مس‌ها، ماگنیفیکات‌ها، و مزامیر؛ ''سانکتا ماریا''<ref>''Sancta Maria''</ref> برای خواننده و هشت ساز؛ ۴۰ مادریگال مذهبی؛ ۲۱ ''کانتسونتو''<ref>''Canzonette''</ref> برای سه خواننده، ''مادریگال‌های عشق و جنگ''<ref>''Madrigali guerrieri e amorosi/Madrigals of love and War''</ref> ؛ ۲۵''اسکرتسوی موسیقایی''<ref>''Scherzi Musicali''</ref> برای یک تا سه خواننده (۱۶۰۷).
آهنگ‌ساز ایتالیایی. با آثاری همچون''افسانۀ اورفئوس''<ref>''La favola d’ Orfeo/The Legend of Orpheus''</ref> (۱۶۰۷) و ''تاج‌گذاری پوپه‌آ''<ref>''L’incoronazione di Poppea/The Coronation of Poppea''</ref> (۱۶۴۲) نقش مهمی در پیشرفت و تکامل اپرا ایفا کرد. علاوه‌بر آن، مادریگال‌ها، موتت‌ها، و آثار مذهبی نیز می‌ساخت که از آن میان به ''وسپرها''<ref>''Vespers''</ref> (۱۶۱۰) می‌توان اشاره کرد. مونته‌وردی در کرِمونا<ref>Cremona </ref> به‌دنیا آمد. از حدود ۱۵۹۱ تا ۱۶۱۲ به دوکِ مانتوا<ref>Duke of Mantua </ref> خدمت می‌کرد، و از ۱۶۱۳ سرپرست موسیقی کلیسای سان مارکو<ref>St Mark’s </ref>، در ونیز بود. نخستین کسی بود که از یک ارکستر استفاده کرد و قابلیت‌های نمایشی فرم اپرایی را نشان داد. مونته‌وردی پسر یک پزشک بود. در گروه کر کلیسای جامع کرِمونا<ref>Cremona Cathedral </ref> آواز می‌خواند و از اینجِنیری<ref>Ingegneri </ref> تعلیم می‌گرفت، سپس ارگ‌نواز و نوازندۀ ویول شد و در ۱۵۸۳، در ۱۶‌سالگی، مادریگال‌های مذهبی خود را انتشار داد. در حدود ۱۵۹۱ با سِمت نوازندۀ ویولا و خواننده به خدمت دوک مانتووا، وینچنتسو گنتساگا<ref>Vincenzo Gonzaga </ref>، درآمد، و در آن‌جا با کلاودیا کاتانئو<ref>Claudia Cataneo </ref>، هارپ‌نواز، ازدواج کرد. احتمالاً''ائورودیکه''<ref>''Euridice''</ref> اثر پِری<ref>Peri </ref> را در سال ۱۶۰۰ در فلورانس شنید و در ۱۶۰۲ استاد موسیقی دربار مانتووا شد. همسرش در ۱۶۰۷ پس از یک بیماری طولانی درگذشت، و همان سال مونته‌وردی نخستین اپرای خود، ''افسانۀ اورفئوس''، را به‌پایان رساند؛ قدیمی‌ترین اپرایی که تا امروز هم مرتب اجرا می‌شود. اپرای بعدی او، ''آریانا''<ref>''Arianna''</ref>، که اکنون تمامی آن غیر از قسمت معروف «شکوه و زاری<ref>Lament </ref>» مفقود شده است، شهرت گسترده‌ای برای او به‌همراه داشت. در همان حال مونته‌وردی نخستین کتاب از پنج کتاب مادریگال‌های خود را نوشت، که اهمیت‌شان در پیشرفت این‌گونه کم نیست. در ۱۶۱۰ مجموعۀ آثار کلیسایی خود، وسپرها، را به پاپ پل پنجم<ref>Pope Paul V </ref> اهدا کرد؛ در این اثر، از کرال آغازین برمبنای توکاتای اورفئوس تا ماگنیفیکات پایانی، حرکت موسیقی برای نخستین‌بار از کاربرد خصوصی به‌سوی عرصه‌های همگانی آشکار است. در ۱۶۱۳ از سوی ونیز به او سِمت مائستروی کلیسای سان مارکو داده شد، که برترین منصب کلیسایی در شمال ایتالیا است. مونته‌وردی تا پایان عمر در ونیز ماند و آثار کلیسایی عظیم و شگفت‌انگیزی را به دستاورد قبلی خود افزود؛ او تا آن زمان آثار کلیسایی فراوان و مادریگال‌های متعددی ساخته بود. موسیقی کلیسایی او با به‌کارگیری معماری خاص کلیسای سان مارکو جلوه‌های فوق‌العاده‌ای را ایجاد کرد، زیرا ساختمان این کلیسا به گروه‌های سازی و آوازی امکان می‌داد تا از‌هم جدا باشند و جلوه‌های آنتی‌فونال پدید آورند. ۹ کتاب مادریگال از قطعه‌های کوچکِ ۱۵۸۷ تا فرم‌های بی‌نهایت بسط‌یافتۀ کتاب هشتم در ۱۶۳۸ تشکیل شدند. مونته‌وردی در ۱۶۳۰ پس از گریختن از طاعون ونیز به ‌لباس روحانیت درآمد. در ۱۶۳۹ دومین سالن اپرای عمومی ونیز، تئاتر دئی سانتی جووانی اِ پائولو<ref>Teatro dei SS Giovanni e Paolo </ref>، با اپرای ''آدونیس''<ref>''Adone''</ref> مونته‌وردی گشایش یافت، و آریانا نیز همان سال با آغاز فعالیت تئاترو دی سان مویزه<ref>Teatro di San Moisè </ref> به اجرای مجدد رسید. دو اپرای دیگر نیز از این دوره به‌جا مانده‌اند: ''بازگشت اولیس به وطن''<ref>''Teatro di d’Ulisse in patria''</ref> (۱۶۴۱)، و آخرین اپرای او ''تاج‌گذاری پوپه‌آ''، که امروزه با انواع و اقسام ویراست‌ها در همه‌جا به‌اجرا درمی‌آید. کار مونته‌وردی در این گونه (ژانر)، از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است و تأثیر فراوانی بر ساختار اپرا در این دوران اولیه گذاشته است. در معنای وسیع‌تر، مونته‌وردی چهره‌ای بسیار مهم در ایجاد انگیزۀ تحول بود، تحولی که در آن موسیقی غیرمذهبی و موسیقی برای عموم مردم اهمیتی فزاینده می‌یافت. از‌جمله آثار اوست: اپرا ''جدال تانکردی و کلوریندا''<ref>''Il combattimento di Tancredi e Clorinda''</ref> (از روی تاسّو<ref>Tasso </ref>، ۱۶۲۴). باله‌ها ''مجلس رقص ناسپاسان''<ref>''Ballo delle ingrate''</ref> (۱۶۰۸) و''تیرزیاس و کلوریس''<ref>''Tirsi e Clori''</ref> (۱۶۱۹). آوازی مس‌ها، ماگنیفیکات‌ها، و مزامیر؛ ''سانکتا ماریا''<ref>''Sancta Maria''</ref> برای خواننده و هشت ساز؛ ۴۰ مادریگال مذهبی؛ ۲۱ ''کانتسونتو''<ref>''Canzonette''</ref> برای سه خواننده، ''مادریگال‌های عشق و جنگ''<ref>''Madrigali guerrieri e amorosi/Madrigals of love and War''</ref> ؛ ۲۵''اسکرتسوی موسیقایی''<ref>''Scherzi Musicali''</ref> برای یک تا سه خواننده (۱۶۰۷).


نسخهٔ ‏۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۸

کلاودیو جووانی مونته وردی
Claudio Giovanni Monteverdi
زادروز کرمونا ۱۵۶۷م
درگذشت ۱۶۴۳م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی آهنگ ساز
آثار  افسانه اورفیوس (۱۶۰۷)؛ تاج گذاری پوپه آ (۱۶۴۲)
گروه مقاله موسیقی
خویشاوندان سرشناس کلاودیا کاتانیو (همسر)

مونْته‌وِرْدی‌، کلاودیو جووانّی‌ (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳)(Monteverdi, Claudio Giovanni )

مونْته‌وِرْدي‌، کلاوديو جووانّي‌

آهنگ‌ساز ایتالیایی. با آثاری همچونافسانۀ اورفئوس[۱] (۱۶۰۷) و تاج‌گذاری پوپه‌آ[۲] (۱۶۴۲) نقش مهمی در پیشرفت و تکامل اپرا ایفا کرد. علاوه‌بر آن، مادریگال‌ها، موتت‌ها، و آثار مذهبی نیز می‌ساخت که از آن میان به وسپرها[۳] (۱۶۱۰) می‌توان اشاره کرد. مونته‌وردی در کرِمونا[۴] به‌دنیا آمد. از حدود ۱۵۹۱ تا ۱۶۱۲ به دوکِ مانتوا[۵] خدمت می‌کرد، و از ۱۶۱۳ سرپرست موسیقی کلیسای سان مارکو[۶]، در ونیز بود. نخستین کسی بود که از یک ارکستر استفاده کرد و قابلیت‌های نمایشی فرم اپرایی را نشان داد. مونته‌وردی پسر یک پزشک بود. در گروه کر کلیسای جامع کرِمونا[۷] آواز می‌خواند و از اینجِنیری[۸] تعلیم می‌گرفت، سپس ارگ‌نواز و نوازندۀ ویول شد و در ۱۵۸۳، در ۱۶‌سالگی، مادریگال‌های مذهبی خود را انتشار داد. در حدود ۱۵۹۱ با سِمت نوازندۀ ویولا و خواننده به خدمت دوک مانتووا، وینچنتسو گنتساگا[۹]، درآمد، و در آن‌جا با کلاودیا کاتانئو[۱۰]، هارپ‌نواز، ازدواج کرد. احتمالاًائورودیکه[۱۱] اثر پِری[۱۲] را در سال ۱۶۰۰ در فلورانس شنید و در ۱۶۰۲ استاد موسیقی دربار مانتووا شد. همسرش در ۱۶۰۷ پس از یک بیماری طولانی درگذشت، و همان سال مونته‌وردی نخستین اپرای خود، افسانۀ اورفئوس، را به‌پایان رساند؛ قدیمی‌ترین اپرایی که تا امروز هم مرتب اجرا می‌شود. اپرای بعدی او، آریانا[۱۳]، که اکنون تمامی آن غیر از قسمت معروف «شکوه و زاری[۱۴]» مفقود شده است، شهرت گسترده‌ای برای او به‌همراه داشت. در همان حال مونته‌وردی نخستین کتاب از پنج کتاب مادریگال‌های خود را نوشت، که اهمیت‌شان در پیشرفت این‌گونه کم نیست. در ۱۶۱۰ مجموعۀ آثار کلیسایی خود، وسپرها، را به پاپ پل پنجم[۱۵] اهدا کرد؛ در این اثر، از کرال آغازین برمبنای توکاتای اورفئوس تا ماگنیفیکات پایانی، حرکت موسیقی برای نخستین‌بار از کاربرد خصوصی به‌سوی عرصه‌های همگانی آشکار است. در ۱۶۱۳ از سوی ونیز به او سِمت مائستروی کلیسای سان مارکو داده شد، که برترین منصب کلیسایی در شمال ایتالیا است. مونته‌وردی تا پایان عمر در ونیز ماند و آثار کلیسایی عظیم و شگفت‌انگیزی را به دستاورد قبلی خود افزود؛ او تا آن زمان آثار کلیسایی فراوان و مادریگال‌های متعددی ساخته بود. موسیقی کلیسایی او با به‌کارگیری معماری خاص کلیسای سان مارکو جلوه‌های فوق‌العاده‌ای را ایجاد کرد، زیرا ساختمان این کلیسا به گروه‌های سازی و آوازی امکان می‌داد تا از‌هم جدا باشند و جلوه‌های آنتی‌فونال پدید آورند. ۹ کتاب مادریگال از قطعه‌های کوچکِ ۱۵۸۷ تا فرم‌های بی‌نهایت بسط‌یافتۀ کتاب هشتم در ۱۶۳۸ تشکیل شدند. مونته‌وردی در ۱۶۳۰ پس از گریختن از طاعون ونیز به ‌لباس روحانیت درآمد. در ۱۶۳۹ دومین سالن اپرای عمومی ونیز، تئاتر دئی سانتی جووانی اِ پائولو[۱۶]، با اپرای آدونیس[۱۷] مونته‌وردی گشایش یافت، و آریانا نیز همان سال با آغاز فعالیت تئاترو دی سان مویزه[۱۸] به اجرای مجدد رسید. دو اپرای دیگر نیز از این دوره به‌جا مانده‌اند: بازگشت اولیس به وطن[۱۹] (۱۶۴۱)، و آخرین اپرای او تاج‌گذاری پوپه‌آ، که امروزه با انواع و اقسام ویراست‌ها در همه‌جا به‌اجرا درمی‌آید. کار مونته‌وردی در این گونه (ژانر)، از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است و تأثیر فراوانی بر ساختار اپرا در این دوران اولیه گذاشته است. در معنای وسیع‌تر، مونته‌وردی چهره‌ای بسیار مهم در ایجاد انگیزۀ تحول بود، تحولی که در آن موسیقی غیرمذهبی و موسیقی برای عموم مردم اهمیتی فزاینده می‌یافت. از‌جمله آثار اوست: اپرا جدال تانکردی و کلوریندا[۲۰] (از روی تاسّو[۲۱]، ۱۶۲۴). باله‌ها مجلس رقص ناسپاسان[۲۲] (۱۶۰۸) وتیرزیاس و کلوریس[۲۳] (۱۶۱۹). آوازی مس‌ها، ماگنیفیکات‌ها، و مزامیر؛ سانکتا ماریا[۲۴] برای خواننده و هشت ساز؛ ۴۰ مادریگال مذهبی؛ ۲۱ کانتسونتو[۲۵] برای سه خواننده، مادریگال‌های عشق و جنگ[۲۶] ؛ ۲۵اسکرتسوی موسیقایی[۲۷] برای یک تا سه خواننده (۱۶۰۷).

 

  1. ↑ La favola d’ Orfeo/The Legend of Orpheus
  2. ↑ L’incoronazione di Poppea/The Coronation of Poppea
  3. ↑ Vespers
  4. ↑ Cremona
  5. ↑ Duke of Mantua
  6. ↑ St Mark’s
  7. ↑ Cremona Cathedral
  8. ↑ Ingegneri
  9. ↑ Vincenzo Gonzaga
  10. ↑ Claudia Cataneo
  11. ↑ Euridice
  12. ↑ Peri
  13. ↑ Arianna
  14. ↑ Lament
  15. ↑ Pope Paul V
  16. ↑ Teatro dei SS Giovanni e Paolo
  17. ↑ Adone
  18. ↑ Teatro di San Moisè
  19. ↑ Teatro di d’Ulisse in patria
  20. ↑ Il combattimento di Tancredi e Clorinda
  21. ↑ Tasso
  22. ↑ Ballo delle ingrate
  23. ↑ Tirsi e Clori
  24. ↑ Sancta Maria
  25. ↑ Canzonette
  26. ↑ Madrigali guerrieri e amorosi/Madrigals of love and War
  27. ↑ Scherzi Musicali
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=مونته_وردی،_کلاودیو_جووانی_(۱۵۶۷ـ۱۶۴۳م)&oldid=2010183343»