وردی، جوزپه (۱۸۱۳ـ۱۹۰۱): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


وِرْدی، جوزِپِّه (۱۸۱۳ـ۱۹۰۱)(Verdi, Giuseppe)<br /> [[File:40067800.jpg|thumb|وِِرْد‌ی، جوزِپِّه]]اپراساز ایتالیایی دوران رمانتیک<ref>Romantic period  
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}وِرْدی، جوزِپِّه (۱۸۱۳ـ۱۹۰۱)(Verdi, Giuseppe)<br /> [[File:40067800.jpg|thumb|وِِرْد‌ی، جوزِپِّه]]اپراساز ایتالیایی دوران رمانتیک<ref>Romantic period  
</ref>. سبک اپرایی سرزمین خود را به قله‌های تازه‌ای از بیان پرشور رساند. در ۱۸۴۲ اپرای ''نَبوکَدنِصَّر''<ref>''Nabucco'' </ref> را ساخت، و پس از آن نوبت به ''اِرنانی''<ref>''Ernani''  
</ref>. سبک اپرایی سرزمین خود را به قله‌های تازه‌ای از بیان پرشور رساند. در ۱۸۴۲ اپرای ''نَبوکَدنِصَّر''<ref>''Nabucco'' </ref> را ساخت، و پس از آن نوبت به ''اِرنانی''<ref>''Ernani''  
</ref> (۱۸۴۴) و ''ریگوِلتّو''<ref>''Rigoletto'' </ref> (۱۸۵۱) رسید. از‌جمله آثار اوست: ''تروبادور (نغمه‌سرا)''<ref>''Il trovatore/The Troubadour'' </ref> و''لاتراویاتا''<ref>''La Traviata'' </ref> (هردو ۱۸۵۳)، ''آئیدا'' (۱۸۷۱)، و شاهکارهای دوران پیری او،''اُتللو''<ref>''Otello''</ref> (۱۸۷۷) و ''فالستاف''<ref>''Falstaff'' </ref> (۱۸۹۳). ''رکویِم''<ref>''Requiem'' </ref> (۱۸۷۴) او به یادِ شاعر و رمان‌نویس معاصرش، آلِسّاندرو ماندزونی<ref>Alessandro Manzoni</ref>، ساخته شد. موسیقی وردی اساساً خصیصه‌ایی ایتالیایی دارد، و هیچ نشانی از نفوذ واگنر<ref>Wagner </ref> در آن دیده ‌نمی‌شود، هرچند که او در آثار اخیر خود (''اُتللو و فالستاف'') به پرورش و پیشبرد ساختاری نمایشی و بافتی پیوسته‌تر پرداخت که تحت سلطۀ ارکستر قرار داشت. وردی در اواسط قرن ۱۹ مظهر مبارزۀ ایتالیا برای استقلال از اتریش شد، و مدام با مقامات اتریشی که حس می‌کردند اپراهای او روح ملی‌گرایی ایتالیایی را تقویت می‌کند، درگیری پیدا می‌کرد. وردی جانشین هُنری دونیتْسِتّی<ref>''Donizetti'' </ref> و بلّینی<ref>Bellini </ref> است، اما ارزش بسیاری به احساسات پرشور و رنج‌آلود می‌دهد. سِیر تکامل موسیقایی او فراز و نشیب‌ها و گوناگونی‌هایی هم‌پایۀ بتهوون دارد؛ تغزل‌گرایی او همواره پایدار است، اما آخرین آثارش از معنویتی کم‌نظیر، نوعی پالایش و خود‌آگاهی مذهبی، نشان دارند که او را در میان بزرگ‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی مذهبی، و نیز اپرا، قرار می‌دهد. از دیگر جمله آثار اوست: اپرا: ''کنت دی سان بونیفاچو''<ref>''Conte di San Bonifacio''</ref> (۱۸۳۹)، ''لمباردیایی‌ها در جنگ صلیبی اول''<ref>''I Lombardi alla prima crociata'' </ref> (۱۸۴۳)، ''ژاندارک''<ref>''Giovanna d’Arco'' </ref> (۱۸۴۵)، ''آتّیلا''<ref>''Attila''</ref> (۱۸۴۵ـ۱۸۴۶)، بیت‌المقدس (اورشلیم) (روایت فرانسوی بازنگری‌شدۀ ''لمباردیایی‌ها''، ۱۸۴۷)، ''نبرد لِنیانو''<ref>''La battaglia di Legnano''</ref> (۱۸۴۹)، ''وسپرهای سیسیلیایی''<ref>''Les Vêpres siciliennes''</ref> (۱۸۵۵)، ''آرولدو''<ref>''Aroldo''</ref> (بازنگری ''استیفِّلیو''، ۱۸۵۷)، (۱۸۵۹). کُرال: ''پاتِر نوستِر''<ref>''Pater noster''</ref>، ''آوه ماریا''<ref>''Ave Maria''</ref>، ''لائودا آلاّ وِرجینه ماریا''<ref>''Louda alla Vergine Maria''</ref>.
</ref> (۱۸۴۴) و ''ریگوِلتّو''<ref>''Rigoletto'' </ref> (۱۸۵۱) رسید. از‌جمله آثار اوست: ''تروبادور (نغمه‌سرا)''<ref>''Il trovatore/The Troubadour'' </ref> و''لاتراویاتا''<ref>''La Traviata'' </ref> (هردو ۱۸۵۳)، ''آئیدا'' (۱۸۷۱)، و شاهکارهای دوران پیری او،''اُتللو''<ref>''Otello''</ref> (۱۸۷۷) و ''فالستاف''<ref>''Falstaff'' </ref> (۱۸۹۳). ''رکویِم''<ref>''Requiem'' </ref> (۱۸۷۴) او به یادِ شاعر و رمان‌نویس معاصرش، آلِسّاندرو ماندزونی<ref>Alessandro Manzoni</ref>، ساخته شد. موسیقی وردی اساساً خصیصه‌ایی ایتالیایی دارد، و هیچ نشانی از نفوذ واگنر<ref>Wagner </ref> در آن دیده ‌نمی‌شود، هرچند که او در آثار اخیر خود (''اُتللو و فالستاف'') به پرورش و پیشبرد ساختاری نمایشی و بافتی پیوسته‌تر پرداخت که تحت سلطۀ ارکستر قرار داشت. وردی در اواسط قرن ۱۹ مظهر مبارزۀ ایتالیا برای استقلال از اتریش شد، و مدام با مقامات اتریشی که حس می‌کردند اپراهای او روح ملی‌گرایی ایتالیایی را تقویت می‌کند، درگیری پیدا می‌کرد. وردی جانشین هُنری دونیتْسِتّی<ref>''Donizetti'' </ref> و بلّینی<ref>Bellini </ref> است، اما ارزش بسیاری به احساسات پرشور و رنج‌آلود می‌دهد. سِیر تکامل موسیقایی او فراز و نشیب‌ها و گوناگونی‌هایی هم‌پایۀ بتهوون دارد؛ تغزل‌گرایی او همواره پایدار است، اما آخرین آثارش از معنویتی کم‌نظیر، نوعی پالایش و خود‌آگاهی مذهبی، نشان دارند که او را در میان بزرگ‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی مذهبی، و نیز اپرا، قرار می‌دهد. از دیگر جمله آثار اوست: اپرا: ''کنت دی سان بونیفاچو''<ref>''Conte di San Bonifacio''</ref> (۱۸۳۹)، ''لمباردیایی‌ها در جنگ صلیبی اول''<ref>''I Lombardi alla prima crociata'' </ref> (۱۸۴۳)، ''ژاندارک''<ref>''Giovanna d’Arco'' </ref> (۱۸۴۵)، ''آتّیلا''<ref>''Attila''</ref> (۱۸۴۵ـ۱۸۴۶)، بیت‌المقدس (اورشلیم) (روایت فرانسوی بازنگری‌شدۀ ''لمباردیایی‌ها''، ۱۸۴۷)، ''نبرد لِنیانو''<ref>''La battaglia di Legnano''</ref> (۱۸۴۹)، ''وسپرهای سیسیلیایی''<ref>''Les Vêpres siciliennes''</ref> (۱۸۵۵)، ''آرولدو''<ref>''Aroldo''</ref> (بازنگری ''استیفِّلیو''، ۱۸۵۷)، (۱۸۵۹). کُرال: ''پاتِر نوستِر''<ref>''Pater noster''</ref>، ''آوه ماریا''<ref>''Ave Maria''</ref>، ''لائودا آلاّ وِرجینه ماریا''<ref>''Louda alla Vergine Maria''</ref>.

نسخهٔ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۳

جعبه زندگینامه

وِرْدی، جوزِپِّه (۱۸۱۳ـ۱۹۰۱)(Verdi, Giuseppe)

وِِرْد‌ی، جوزِپِّه

اپراساز ایتالیایی دوران رمانتیک[۱]. سبک اپرایی سرزمین خود را به قله‌های تازه‌ای از بیان پرشور رساند. در ۱۸۴۲ اپرای نَبوکَدنِصَّر[۲] را ساخت، و پس از آن نوبت به اِرنانی[۳] (۱۸۴۴) و ریگوِلتّو[۴] (۱۸۵۱) رسید. از‌جمله آثار اوست: تروبادور (نغمه‌سرا)[۵] ولاتراویاتا[۶] (هردو ۱۸۵۳)، آئیدا (۱۸۷۱)، و شاهکارهای دوران پیری او،اُتللو[۷] (۱۸۷۷) و فالستاف[۸] (۱۸۹۳). رکویِم[۹] (۱۸۷۴) او به یادِ شاعر و رمان‌نویس معاصرش، آلِسّاندرو ماندزونی[۱۰]، ساخته شد. موسیقی وردی اساساً خصیصه‌ایی ایتالیایی دارد، و هیچ نشانی از نفوذ واگنر[۱۱] در آن دیده ‌نمی‌شود، هرچند که او در آثار اخیر خود (اُتللو و فالستاف) به پرورش و پیشبرد ساختاری نمایشی و بافتی پیوسته‌تر پرداخت که تحت سلطۀ ارکستر قرار داشت. وردی در اواسط قرن ۱۹ مظهر مبارزۀ ایتالیا برای استقلال از اتریش شد، و مدام با مقامات اتریشی که حس می‌کردند اپراهای او روح ملی‌گرایی ایتالیایی را تقویت می‌کند، درگیری پیدا می‌کرد. وردی جانشین هُنری دونیتْسِتّی[۱۲] و بلّینی[۱۳] است، اما ارزش بسیاری به احساسات پرشور و رنج‌آلود می‌دهد. سِیر تکامل موسیقایی او فراز و نشیب‌ها و گوناگونی‌هایی هم‌پایۀ بتهوون دارد؛ تغزل‌گرایی او همواره پایدار است، اما آخرین آثارش از معنویتی کم‌نظیر، نوعی پالایش و خود‌آگاهی مذهبی، نشان دارند که او را در میان بزرگ‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی مذهبی، و نیز اپرا، قرار می‌دهد. از دیگر جمله آثار اوست: اپرا: کنت دی سان بونیفاچو[۱۴] (۱۸۳۹)، لمباردیایی‌ها در جنگ صلیبی اول[۱۵] (۱۸۴۳)، ژاندارک[۱۶] (۱۸۴۵)، آتّیلا[۱۷] (۱۸۴۵ـ۱۸۴۶)، بیت‌المقدس (اورشلیم) (روایت فرانسوی بازنگری‌شدۀ لمباردیایی‌ها، ۱۸۴۷)، نبرد لِنیانو[۱۸] (۱۸۴۹)، وسپرهای سیسیلیایی[۱۹] (۱۸۵۵)، آرولدو[۲۰] (بازنگری استیفِّلیو، ۱۸۵۷)، (۱۸۵۹). کُرال: پاتِر نوستِر[۲۱]، آوه ماریا[۲۲]، لائودا آلاّ وِرجینه ماریا[۲۳].



  1. ↑ Romantic period
  2. ↑ Nabucco
  3. ↑ Ernani
  4. ↑ Rigoletto
  5. ↑ Il trovatore/The Troubadour
  6. ↑ La Traviata
  7. ↑ Otello
  8. ↑ Falstaff
  9. ↑ Requiem
  10. ↑ Alessandro Manzoni
  11. ↑ Wagner
  12. ↑ Donizetti
  13. ↑ Bellini
  14. ↑ Conte di San Bonifacio
  15. ↑ I Lombardi alla prima crociata
  16. ↑ Giovanna d’Arco
  17. ↑ Attila
  18. ↑ La battaglia di Legnano
  19. ↑ Les Vêpres siciliennes
  20. ↑ Aroldo
  21. ↑ Pater noster
  22. ↑ Ave Maria
  23. ↑ Louda alla Vergine Maria
برگرفته از «https://wikijoo.ir/index.php?title=وردی،_جوزپه_(۱۸۱۳ـ۱۹۰۱)&oldid=2010183782»