وردی، جوزپه (۱۸۱۳ـ۱۹۰۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جوزپِّه وردی|نام=Giuseppe Verdi|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۱۳م|تاریخ مرگ=۱۹۰۱م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=اپراساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اپرای نَبوکَدنِصَّر (۱۸۴۲ )، تروبادور (نغمه‌سرا) ولاتراویاتا (هردو ۱۸۵۳)، آئیدا (۱۸۷۱)، اُتللو (۱۸۷۷)، فالستاف (۱۸۹۳)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
وردی، جوزپِّه (۱۸۱۳ـ۱۹۰۱) | |||
(Verdi, Giuseppe)<br /> | |||
[[پرونده:Verdi, Giuseppe1.jpg|بندانگشتی|جوزپه وردی]] | |||
اپراساز ایتالیایی دوران رمانتیک<ref>Romantic period | |||
</ref>. سبک اپرایی سرزمین خود را به قله‌های تازه‌ای از بیان پرشور رساند. در ۱۸۴۲ اپرای ''نَبوکَدنِصَّر''<ref>''Nabucco'' </ref> را ساخت، و پس از آن نوبت به ''اِرنانی''<ref>''Ernani'' | </ref>. سبک اپرایی سرزمین خود را به قله‌های تازه‌ای از بیان پرشور رساند. در ۱۸۴۲ اپرای ''نَبوکَدنِصَّر''<ref>''Nabucco'' </ref> را ساخت، و پس از آن نوبت به ''اِرنانی''<ref>''Ernani'' | ||
</ref> (۱۸۴۴) و ''ریگوِلتّو''<ref>''Rigoletto'' </ref> (۱۸۵۱) رسید. از‌جمله آثار اوست: ''تروبادور (نغمه‌سرا)''<ref>''Il trovatore/The Troubadour'' </ref> و''لاتراویاتا''<ref>''La Traviata'' </ref> (هردو ۱۸۵۳)، ''آئیدا'' (۱۸۷۱)، و شاهکارهای دوران پیری او،''اُتللو''<ref>''Otello''</ref> (۱۸۷۷) و ''فالستاف''<ref>''Falstaff'' </ref> (۱۸۹۳). ''رکویِم''<ref>''Requiem'' </ref> (۱۸۷۴) او به یادِ شاعر و رمان‌نویس معاصرش، آلِسّاندرو ماندزونی<ref>Alessandro Manzoni</ref>، ساخته شد. موسیقی وردی اساساً خصیصه‌ایی ایتالیایی دارد، و هیچ نشانی از نفوذ واگنر<ref>Wagner </ref> در آن دیده نمی‌شود، هرچند که او در آثار اخیر خود (''اُتللو و فالستاف'') به پرورش و پیشبرد ساختاری نمایشی و بافتی پیوسته‌تر پرداخت که تحت سلطۀ ارکستر قرار داشت. وردی در اواسط قرن ۱۹ مظهر مبارزۀ ایتالیا برای استقلال از اتریش شد، و مدام با مقامات اتریشی که حس می‌کردند اپراهای او روح ملی‌گرایی ایتالیایی را تقویت می‌کند، درگیری پیدا می‌کرد. وردی جانشین هُنری دونیتْسِتّی<ref>''Donizetti'' </ref> و بلّینی<ref>Bellini </ref> است، اما ارزش بسیاری به احساسات پرشور و رنج‌آلود می‌دهد. سِیر تکامل موسیقایی او فراز و نشیب‌ها و گوناگونی‌هایی هم‌پایۀ بتهوون دارد؛ تغزل‌گرایی او همواره پایدار است، اما آخرین آثارش از معنویتی کم‌نظیر، نوعی پالایش و خود‌آگاهی مذهبی، نشان دارند که او را در میان بزرگ‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی مذهبی، و نیز اپرا، قرار می‌دهد. از دیگر جمله آثار اوست: اپرا: ''کنت دی سان بونیفاچو''<ref>''Conte di San Bonifacio''</ref> (۱۸۳۹)، ''لمباردیایی‌ها در جنگ صلیبی اول''<ref>''I Lombardi alla prima crociata'' </ref> (۱۸۴۳)، ''ژاندارک''<ref>''Giovanna d’Arco'' </ref> (۱۸۴۵)، ''آتّیلا''<ref>''Attila''</ref> (۱۸۴۵ـ۱۸۴۶)، بیت‌المقدس (اورشلیم) (روایت فرانسوی بازنگری‌شدۀ ''لمباردیایی‌ها''، ۱۸۴۷)، ''نبرد لِنیانو''<ref>''La battaglia di Legnano''</ref> (۱۸۴۹)، ''وسپرهای سیسیلیایی''<ref>''Les Vêpres siciliennes''</ref> (۱۸۵۵)، ''آرولدو''<ref>''Aroldo''</ref> (بازنگری ''استیفِّلیو''، ۱۸۵۷)، (۱۸۵۹). کُرال: ''پاتِر نوستِر''<ref>''Pater noster''</ref>، ''آوه ماریا''<ref>''Ave Maria''</ref>، ''لائودا آلاّ وِرجینه ماریا''<ref>''Louda alla Vergine Maria''</ref>. | </ref> (۱۸۴۴) و ''ریگوِلتّو''<ref>''Rigoletto'' </ref> (۱۸۵۱) رسید. از‌جمله آثار اوست: ''تروبادور (نغمه‌سرا)''<ref>''Il trovatore/The Troubadour'' </ref> و''لاتراویاتا''<ref>''La Traviata'' </ref> (هردو ۱۸۵۳)، ''آئیدا'' (۱۸۷۱)، و شاهکارهای دوران پیری او، ''اُتللو''<ref>''Otello''</ref> (۱۸۷۷) و ''فالستاف''<ref>''Falstaff'' </ref> (۱۸۹۳). ''رکویِم''<ref>''Requiem'' </ref> (۱۸۷۴) او به یادِ شاعر و رمان‌نویس معاصرش، [[مانتزونی، آلساندرو (۱۷۸۵ـ۱۸۷۳)|آلِسّاندرو ماندزونی]]<ref>Alessandro Manzoni</ref>، ساخته شد. موسیقی وردی اساساً خصیصه‌ایی ایتالیایی دارد، و هیچ نشانی از نفوذ [[واگنر، ریشارد (۱۸۱۳ـ۱۸۸۳)|واگنر]]<ref>Wagner </ref> در آن دیده نمی‌شود، هرچند که او در آثار اخیر خود (''اُتللو و فالستاف'') به پرورش و پیشبرد ساختاری نمایشی و بافتی پیوسته‌تر پرداخت که تحت سلطۀ ارکستر قرار داشت. وردی در اواسط قرن ۱۹ مظهر مبارزۀ [[ایتالیا]] برای استقلال از [[اتریش]] شد، و مدام با مقامات اتریشی که حس می‌کردند اپراهای او روح ملی‌گرایی ایتالیایی را تقویت می‌کند، درگیری پیدا می‌کرد. وردی جانشین هُنری [[دونیتستی، گایتانو (۱۷۹۷ـ۱۸۴۸)|دونیتْسِتّی]]<ref>''Donizetti'' </ref> و [[بلینی، وینچنتسو (۱۸۰۱ـ۱۸۳۵)|بلّینی]]<ref>Bellini </ref> است، اما ارزش بسیاری به احساسات پرشور و رنج‌آلود می‌دهد. سِیر تکامل موسیقایی او فراز و نشیب‌ها و گوناگونی‌هایی هم‌پایۀ [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]] دارد؛ تغزل‌گرایی او همواره پایدار است، اما آخرین آثارش از معنویتی کم‌نظیر، نوعی پالایش و خود‌آگاهی مذهبی، نشان دارند که او را در میان بزرگ‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی مذهبی، و نیز اپرا، قرار می‌دهد. از دیگر جمله آثار اوست: اپرا: ''کنت دی سان بونیفاچو''<ref>''Conte di San Bonifacio''</ref> (۱۸۳۹)، ''لمباردیایی‌ها در جنگ صلیبی اول''<ref>''I Lombardi alla prima crociata'' </ref> (۱۸۴۳)، ''ژاندارک''<ref>''Giovanna d’Arco'' </ref> (۱۸۴۵)، ''آتّیلا''<ref>''Attila''</ref> (۱۸۴۵ـ۱۸۴۶)، بیت‌المقدس (اورشلیم) (روایت فرانسوی بازنگری‌شدۀ ''لمباردیایی‌ها''، ۱۸۴۷)، ''نبرد لِنیانو''<ref>''La battaglia di Legnano''</ref> (۱۸۴۹)، ''وسپرهای سیسیلیایی''<ref>''Les Vêpres siciliennes''</ref> (۱۸۵۵)، ''آرولدو''<ref>''Aroldo''</ref> (بازنگری ''استیفِّلیو''، ۱۸۵۷)، (۱۸۵۹). کُرال: ''پاتِر نوستِر''<ref>''Pater noster''</ref>، ''آوه ماریا''<ref>''Ave Maria''</ref>، ''لائودا آلاّ وِرجینه ماریا''<ref>''Louda alla Vergine Maria''</ref>. | ||
<br /><!--40067800--> | <br /><!--40067800--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۱
| جوزپِّه وردی Giuseppe Verdi | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۱۳م |
| درگذشت | ۱۹۰۱م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | اپراساز |
| آثار | اپرای نَبوکَدنِصَّر (۱۸۴۲ )، تروبادور (نغمه‌سرا) ولاتراویاتا (هردو ۱۸۵۳)، آئیدا (۱۸۷۱)، اُتللو (۱۸۷۷)، فالستاف (۱۸۹۳) |
| گروه مقاله | موسیقی |
وردی، جوزپِّه (۱۸۱۳ـ۱۹۰۱)
(Verdi, Giuseppe)
اپراساز ایتالیایی دوران رمانتیک[۱]. سبک اپرایی سرزمین خود را به قله‌های تازه‌ای از بیان پرشور رساند. در ۱۸۴۲ اپرای نَبوکَدنِصَّر[۲] را ساخت، و پس از آن نوبت به اِرنانی[۳] (۱۸۴۴) و ریگوِلتّو[۴] (۱۸۵۱) رسید. از‌جمله آثار اوست: تروبادور (نغمه‌سرا)[۵] ولاتراویاتا[۶] (هردو ۱۸۵۳)، آئیدا (۱۸۷۱)، و شاهکارهای دوران پیری او، اُتللو[۷] (۱۸۷۷) و فالستاف[۸] (۱۸۹۳). رکویِم[۹] (۱۸۷۴) او به یادِ شاعر و رمان‌نویس معاصرش، آلِسّاندرو ماندزونی[۱۰]، ساخته شد. موسیقی وردی اساساً خصیصه‌ایی ایتالیایی دارد، و هیچ نشانی از نفوذ واگنر[۱۱] در آن دیده نمی‌شود، هرچند که او در آثار اخیر خود (اُتللو و فالستاف) به پرورش و پیشبرد ساختاری نمایشی و بافتی پیوسته‌تر پرداخت که تحت سلطۀ ارکستر قرار داشت. وردی در اواسط قرن ۱۹ مظهر مبارزۀ ایتالیا برای استقلال از اتریش شد، و مدام با مقامات اتریشی که حس می‌کردند اپراهای او روح ملی‌گرایی ایتالیایی را تقویت می‌کند، درگیری پیدا می‌کرد. وردی جانشین هُنری دونیتْسِتّی[۱۲] و بلّینی[۱۳] است، اما ارزش بسیاری به احساسات پرشور و رنج‌آلود می‌دهد. سِیر تکامل موسیقایی او فراز و نشیب‌ها و گوناگونی‌هایی هم‌پایۀ بتهوون دارد؛ تغزل‌گرایی او همواره پایدار است، اما آخرین آثارش از معنویتی کم‌نظیر، نوعی پالایش و خود‌آگاهی مذهبی، نشان دارند که او را در میان بزرگ‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی مذهبی، و نیز اپرا، قرار می‌دهد. از دیگر جمله آثار اوست: اپرا: کنت دی سان بونیفاچو[۱۴] (۱۸۳۹)، لمباردیایی‌ها در جنگ صلیبی اول[۱۵] (۱۸۴۳)، ژاندارک[۱۶] (۱۸۴۵)، آتّیلا[۱۷] (۱۸۴۵ـ۱۸۴۶)، بیت‌المقدس (اورشلیم) (روایت فرانسوی بازنگری‌شدۀ لمباردیایی‌ها، ۱۸۴۷)، نبرد لِنیانو[۱۸] (۱۸۴۹)، وسپرهای سیسیلیایی[۱۹] (۱۸۵۵)، آرولدو[۲۰] (بازنگری استیفِّلیو، ۱۸۵۷)، (۱۸۵۹). کُرال: پاتِر نوستِر[۲۱]، آوه ماریا[۲۲]، لائودا آلاّ وِرجینه ماریا[۲۳].
- ↑ Romantic period
- ↑ Nabucco
- ↑ Ernani
- ↑ Rigoletto
- ↑ Il trovatore/The Troubadour
- ↑ La Traviata
- ↑ Otello
- ↑ Falstaff
- ↑ Requiem
- ↑ Alessandro Manzoni
- ↑ Wagner
- ↑ Donizetti
- ↑ Bellini
- ↑ Conte di San Bonifacio
- ↑ I Lombardi alla prima crociata
- ↑ Giovanna d’Arco
- ↑ Attila
- ↑ La battaglia di Legnano
- ↑ Les Vêpres siciliennes
- ↑ Aroldo
- ↑ Pater noster
- ↑ Ave Maria
- ↑ Louda alla Vergine Maria