بریو، لوچانو (۱۹۲۵- ۲۰۰۳م): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}}[[پرونده:Berio, Luciano1.jpg|بندانگشتی|لوچانو بریو]] | }}[[پرونده:Berio, Luciano1.jpg|بندانگشتی|لوچانو بریو]] | ||
آهنگ‌ساز ایتالیایی. کار او ترکیبی از فنون سری‌سازی با کُمِّدیا دِلّ آرته<ref>commedia dell’arte </ref> و کارهای آنتی‌فونال است، مانند ''هاله‌لویا ۲''<ref> Alleluja II </ref> (۱۹۵۸)، برای پنج گروه ساز. دستاورد پربار او عبارت‌اند از یازده ''سکوئِنتسا (سکانس)''<ref>Sequenzas/Sequences </ref> (۱۹۵۸ـ۱۹۸۵) برای انواع تک‌خوان‌ها یا تک‌نوازها، ''سینفونیا''<ref>Sinfonia </ref> (۱۹۶۸ـ۱۹۶۹) برای خوانندگان و ارکستر، ''فورماتسیونی''<ref>Formazioni/Formations </ref> (۱۹۸۷) برای ارکستر، و اپرای ''پادشاهی گوش می‌دهد''<ref>Un re in ascolto/A King Listens </ref> (۱۹۸۴). [[بریو]] در اونِلیا<ref>Oneglia </ref> به‌‌دنیا آمد. پس از تعلیم گرفتن از جورجو گدینی<ref>Giorgio Ghedini </ref> در [[میلان|میلان]] و [[دالاپیکولا، لوییجی (۱۹۰۴ـ۱۹۷۵)|لوئیجی دالاّ پیکّولا]]<ref>Luigi Dallapiccola </ref> در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، در ارتباط با اعضای جنبش پیشرو اروپایی مانند [[اشتوکهاوزن، کارل هاینتس (۱۹۲۸)|اشتوکهاوزِن]]<ref>Stockhausen</ref>، [[بولز، پیر (۱۹۲۵)|بولِز]]<ref> Boulez </ref>، و [[مادرنا، برونو (۱۹۲۰ـ۱۹۷۳)|برونو مادِرنا]]<ref>Bruno Maderna </ref> قرار گرفت؛ همراه با مادرنا یک استودیوی الکترونیک، با نام استودیو دی فونولوجیا موزیکاله (استودیوی صداشناسی موسیقایی)<ref>Studio di Fonologia Musicale </ref>، را در رادیو میلان<ref>Milan Radio </ref> تأسیس کرد (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰). از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۲ در امریکا اقامت داشت و در سال‌های ۱۹۶۵ـ۱۹۷۲ در [[جولیارد، مدرسه|مدرسۀ جولیارد]]<ref>Juilliard School </ref> [[نیویورک|نیویورک]] تدریس می‌کرد. هرچند تکنیک‌های آهنگ‌سازی او محکم و بی‌انعطافند، جلوۀ آن‌ها با نوعی بذله‌گویی و تصنع فراگیر تلطیف می‌شود. بریو از فعال‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی الکترونیک است و در انستیتوی پژوهش و هماهنگی آکوستیک/موسیقی (ایرکام)<ref>(The Institut de Recherche et de Co-ordination Acoustique/Musique (IRCAM | آهنگ‌ساز ایتالیایی. کار او ترکیبی از فنون سری‌سازی با کُمِّدیا دِلّ آرته<ref>commedia dell’arte </ref> و کارهای آنتی‌فونال است، مانند ''هاله‌لویا ۲''<ref> Alleluja II </ref> (۱۹۵۸)، برای پنج گروه ساز. دستاورد پربار او عبارت‌اند از یازده ''سکوئِنتسا (سکانس)''<ref>Sequenzas/Sequences </ref> (۱۹۵۸ـ۱۹۸۵) برای انواع تک‌خوان‌ها یا تک‌نوازها، ''سینفونیا''<ref>Sinfonia </ref> (۱۹۶۸ـ۱۹۶۹) برای خوانندگان و ارکستر، ''فورماتسیونی''<ref>Formazioni/Formations </ref> (۱۹۸۷) برای ارکستر، و اپرای ''پادشاهی گوش می‌دهد''<ref>Un re in ascolto/A King Listens </ref> (۱۹۸۴). [[بریو]] در اونِلیا<ref>Oneglia </ref> به‌‌دنیا آمد. پس از تعلیم گرفتن از جورجو گدینی<ref>Giorgio Ghedini </ref> در [[میلان|میلان]] و [[دالاپیکولا، لوییجی (۱۹۰۴ـ۱۹۷۵)|لوئیجی دالاّ پیکّولا]]<ref>Luigi Dallapiccola </ref> در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، در ارتباط با اعضای جنبش پیشرو اروپایی مانند [[اشتوکهاوزن، کارل هاینتس (۱۹۲۸)|اشتوکهاوزِن]]<ref>Stockhausen</ref>، [[بولز، پیر (۱۹۲۵-۲۰۱۶م)|بولِز]]<ref> Boulez </ref>، و [[مادرنا، برونو (۱۹۲۰ـ۱۹۷۳)|برونو مادِرنا]]<ref>Bruno Maderna </ref> قرار گرفت؛ همراه با مادرنا یک استودیوی الکترونیک، با نام استودیو دی فونولوجیا موزیکاله (استودیوی صداشناسی موسیقایی)<ref>Studio di Fonologia Musicale </ref>، را در رادیو میلان<ref>Milan Radio </ref> تأسیس کرد (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰). از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۲ در امریکا اقامت داشت و در سال‌های ۱۹۶۵ـ۱۹۷۲ در [[جولیارد، مدرسه|مدرسۀ جولیارد]]<ref>Juilliard School </ref> [[نیویورک|نیویورک]] تدریس می‌کرد. هرچند تکنیک‌های آهنگ‌سازی او محکم و بی‌انعطافند، جلوۀ آن‌ها با نوعی بذله‌گویی و تصنع فراگیر تلطیف می‌شود. بریو از فعال‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی الکترونیک است و در انستیتوی پژوهش و هماهنگی آکوستیک/موسیقی (ایرکام)<ref>(The Institut de Recherche et de Co-ordination Acoustique/Musique (IRCAM | ||
</ref> با بولز کار کرده است. همچنین از نت‌نویسی گرافیکی نیز استفاده کرد؛ بسیاری از آثار او، گسترۀ وسیعی از گزینش‌ها را برای اجراکننده بر‌جا می‌گذارند. بریو توجه خاصی به کشف امکانات زبان به‌‌شکل پیشرفته در اجرای موسیقی دارد.<br/> | </ref> با بولز کار کرده است. همچنین از نت‌نویسی گرافیکی نیز استفاده کرد؛ بسیاری از آثار او، گسترۀ وسیعی از گزینش‌ها را برای اجراکننده بر‌جا می‌گذارند. بریو توجه خاصی به کشف امکانات زبان به‌‌شکل پیشرفته در اجرای موسیقی دارد.<br/> | ||
نسخهٔ ۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۷
بِریو، لوچانو (۱۹۲۵- 2003م)(Berio, Luciano)
| لوچانو بریو Luciano Berio | |
|---|---|
| زادروز |
ونلیا ۱۹۲۵م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | یازده سکوینتسا؛ سینفونیا و اپرای پادشاهی گوش می دهد |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز ایتالیایی. کار او ترکیبی از فنون سری‌سازی با کُمِّدیا دِلّ آرته[۱] و کارهای آنتی‌فونال است، مانند هاله‌لویا ۲[۲] (۱۹۵۸)، برای پنج گروه ساز. دستاورد پربار او عبارت‌اند از یازده سکوئِنتسا (سکانس)[۳] (۱۹۵۸ـ۱۹۸۵) برای انواع تک‌خوان‌ها یا تک‌نوازها، سینفونیا[۴] (۱۹۶۸ـ۱۹۶۹) برای خوانندگان و ارکستر، فورماتسیونی[۵] (۱۹۸۷) برای ارکستر، و اپرای پادشاهی گوش می‌دهد[۶] (۱۹۸۴). بریو در اونِلیا[۷] به‌‌دنیا آمد. پس از تعلیم گرفتن از جورجو گدینی[۸] در میلان و لوئیجی دالاّ پیکّولا[۹] در امریکا، در ارتباط با اعضای جنبش پیشرو اروپایی مانند اشتوکهاوزِن[۱۰]، بولِز[۱۱]، و برونو مادِرنا[۱۲] قرار گرفت؛ همراه با مادرنا یک استودیوی الکترونیک، با نام استودیو دی فونولوجیا موزیکاله (استودیوی صداشناسی موسیقایی)[۱۳]، را در رادیو میلان[۱۴] تأسیس کرد (۱۹۵۳ـ۱۹۶۰). از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۲ در امریکا اقامت داشت و در سال‌های ۱۹۶۵ـ۱۹۷۲ در مدرسۀ جولیارد[۱۵] نیویورک تدریس می‌کرد. هرچند تکنیک‌های آهنگ‌سازی او محکم و بی‌انعطافند، جلوۀ آن‌ها با نوعی بذله‌گویی و تصنع فراگیر تلطیف می‌شود. بریو از فعال‌ترین آهنگ‌سازان موسیقی الکترونیک است و در انستیتوی پژوهش و هماهنگی آکوستیک/موسیقی (ایرکام)[۱۶] با بولز کار کرده است. همچنین از نت‌نویسی گرافیکی نیز استفاده کرد؛ بسیاری از آثار او، گسترۀ وسیعی از گزینش‌ها را برای اجراکننده بر‌جا می‌گذارند. بریو توجه خاصی به کشف امکانات زبان به‌‌شکل پیشرفته در اجرای موسیقی دارد.
- ↑ commedia dell’arte
- ↑ Alleluja II
- ↑ Sequenzas/Sequences
- ↑ Sinfonia
- ↑ Formazioni/Formations
- ↑ Un re in ascolto/A King Listens
- ↑ Oneglia
- ↑ Giorgio Ghedini
- ↑ Luigi Dallapiccola
- ↑ Stockhausen
- ↑ Boulez
- ↑ Bruno Maderna
- ↑ Studio di Fonologia Musicale
- ↑ Milan Radio
- ↑ Juilliard School
- ↑ (The Institut de Recherche et de Co-ordination Acoustique/Musique (IRCAM