فرانچا، فرانچسکو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
فرانچا، فرانچسکو (1450ـ1517م) Francia, Francesco | فرانچا، فرانچسکو (1450ـ1517م) Francia, Francesco | ||
(نام اصلی: فرانچسکو رایبولینی<ref>Francesco Raibolini</ref>) نقاش ایتالیایی. او شدیداً در زیرنفوذ «[[پروجینو، پیترو (ح ۱۴۵۰م ـ۱۵۲۳)|پروجینو]]» و «[[ | (نام اصلی: فرانچسکو رایبولینی<ref>Francesco Raibolini</ref>) نقاش ایتالیایی. او شدیداً در زیرنفوذ «[[پروجینو، پیترو (ح ۱۴۵۰م ـ۱۵۲۳)|پروجینو]]» و «[[رافائل سانتسیو]]»، و همچنین «لورِنتسوکوستا» قرار داشت، که با این آخری همکاری هم می‌کرد؛ و شیوۀ التقاطی او را در آثارش از جمله «''مریم عذرا و کودک و قدیس آنا''» یا در «''سوگ مریم بر جسد مسیح''» می‌توان بازیافت ([[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی، لندن]]). فرانچا در [[بولونیا، شهر|بولونیا]] به دنیا آمد، و در ابتدا کارش زرگری و حدیده‌سازی برای مدال‌های فلزی بود. زمانی نیز در بولونیا متصدی ضرب سکه شد. در میان‌سالی پس از آشنایی‌یافتن با «[[مانتنیا، آندرآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶)|آندرآ مانتنیا]]» به کار نقاشی پرداخت. در این مسیر وی مورد حمایت «بارتولومئو بیانچینی» یکی از متفکران انسان‌گرا قرار گرفت، که در حدود سال 1485م چهره‌ای نیز از او ساخت (نگارخانۀ ملی، لندن). | ||
فرانچا در کار نقاشی خود پیشرفت سریع یافت و برای خانواده فرمانروای شهر، به نام «بنستی وولیو»، پردۀ بزرگ «''مریم عذرای بر تخت نشسته با قدیس اوگوستین و پنج‌تن قدیسان دیگر''» (نگارخانۀ بولونیا)، و نیز پردۀ «''شهادت سن پیر''» (گالری بورگِزِه، [[رم، شهر|رم]]) را ساخت. آثار بعدی وی مشتمل‌اند بر دیوارنگاره‌های کلیسای «سن سچیلیا»، در بولونیا (که کوستا با او همکاری داشت). هنگامی‌که بنتی و ولیوا از قدرت ساقط شد (1506م) برخی از آثار فرانچا معدوم گردید، و او در جست‌وجوی درآمد به شهرهای «[[مودنا، شهر|مودِنا]]» و «[[پارما، شهر|پارما]]» روی آورد. بعداً دست خالی به بولونیا بازگشت و همان‌جا درگذشت. | فرانچا در کار نقاشی خود پیشرفت سریع یافت و برای خانواده فرمانروای شهر، به نام «بنستی وولیو»، پردۀ بزرگ «''مریم عذرای بر تخت نشسته با قدیس اوگوستین و پنج‌تن قدیسان دیگر''» (نگارخانۀ بولونیا)، و نیز پردۀ «''شهادت سن پیر''» (گالری بورگِزِه، [[رم، شهر|رم]]) را ساخت. آثار بعدی وی مشتمل‌اند بر دیوارنگاره‌های کلیسای «سن سچیلیا»، در بولونیا (که کوستا با او همکاری داشت). هنگامی‌که بنتی و ولیوا از قدرت ساقط شد (1506م) برخی از آثار فرانچا معدوم گردید، و او در جست‌وجوی درآمد به شهرهای «[[مودنا، شهر|مودِنا]]» و «[[پارما، شهر|پارما]]» روی آورد. بعداً دست خالی به بولونیا بازگشت و همان‌جا درگذشت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۰۸
| فرانچسکو فرانچا Francesco Francia | |
|---|---|
| زادروز |
بولونیا 1450م |
| درگذشت | 1517م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | مریم عذرا و کودک و قدیس آنا»؛ «سوگ مریم بر جسد مسیح» (نگارخانه ملی، لندن)؛ پرده «مریم عذرای بر تخت نشسته با قدیس اوگوستین و پنج‌تن قدیسان دیگر» (نگارخانه بولونیا)؛ پرده «شهادت سن پیر» (گالری بورگِزِه، رم)؛ دیوارنگاره‌های کلیسای «سن سچیلیا» |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
فرانچا، فرانچسکو (1450ـ1517م) Francia, Francesco
(نام اصلی: فرانچسکو رایبولینی[۱]) نقاش ایتالیایی. او شدیداً در زیرنفوذ «پروجینو» و «رافائل سانتسیو»، و همچنین «لورِنتسوکوستا» قرار داشت، که با این آخری همکاری هم می‌کرد؛ و شیوۀ التقاطی او را در آثارش از جمله «مریم عذرا و کودک و قدیس آنا» یا در «سوگ مریم بر جسد مسیح» می‌توان بازیافت (نگارخانۀ ملی، لندن). فرانچا در بولونیا به دنیا آمد، و در ابتدا کارش زرگری و حدیده‌سازی برای مدال‌های فلزی بود. زمانی نیز در بولونیا متصدی ضرب سکه شد. در میان‌سالی پس از آشنایی‌یافتن با «آندرآ مانتنیا» به کار نقاشی پرداخت. در این مسیر وی مورد حمایت «بارتولومئو بیانچینی» یکی از متفکران انسان‌گرا قرار گرفت، که در حدود سال 1485م چهره‌ای نیز از او ساخت (نگارخانۀ ملی، لندن).
فرانچا در کار نقاشی خود پیشرفت سریع یافت و برای خانواده فرمانروای شهر، به نام «بنستی وولیو»، پردۀ بزرگ «مریم عذرای بر تخت نشسته با قدیس اوگوستین و پنج‌تن قدیسان دیگر» (نگارخانۀ بولونیا)، و نیز پردۀ «شهادت سن پیر» (گالری بورگِزِه، رم) را ساخت. آثار بعدی وی مشتمل‌اند بر دیوارنگاره‌های کلیسای «سن سچیلیا»، در بولونیا (که کوستا با او همکاری داشت). هنگامی‌که بنتی و ولیوا از قدرت ساقط شد (1506م) برخی از آثار فرانچا معدوم گردید، و او در جست‌وجوی درآمد به شهرهای «مودِنا» و «پارما» روی آورد. بعداً دست خالی به بولونیا بازگشت و همان‌جا درگذشت.
- ↑ Francesco Raibolini