فاگوت: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
(یا: باسون) ساز بادی دوزبانهای در دو، ساز باس خانوادۀ [[ابوآ|اُبوآ]]. لولۀ بلند این ساز که ۲٫۵ متر طول دارد بر روی خودش تا خورده و طنینی غنی و عمیق دارد. رپرتوآر کنسرتی فاگوت از آثار دوران اولیۀ باروک و [[ویوالدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)|ویوالدی]]<ref>Vivaldi | (یا: باسون) ساز بادی دوزبانهای در دو، ساز باس خانوادۀ [[ابوآ|اُبوآ]]. لولۀ بلند این ساز که ۲٫۵ متر طول دارد بر روی خودش تا خورده و طنینی غنی و عمیق دارد. رپرتوآر کنسرتی فاگوت از آثار دوران اولیۀ باروک و [[ویوالدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)|ویوالدی]]<ref>Vivaldi | ||
</ref> و [[موتسارت، ولفگانگ | </ref> و [[موتسارت، ولفگانگ آمادئوس|موتسارت]]، تا [[دوکا، پل آبراهام (۱۸۶۵ـ۱۹۳۵)|دوکا]]<ref>Dukas </ref> و [[اشتوکهاوزن، کارل هاینتس (۱۹۲۸-۲۰۰۷م)|اشتوکهاوزِن]]<ref>Stockhausen </ref> را دربرمیگیرد. فاگوت در حدود ۱۶۶۰م بهمثابۀ یک ساز [[کنتینوئو]] و برای تقویت خط باس، از اصطلاح ساز رنسانسی کورتال<ref>curtal </ref> ساخته شد. پیشرفتهای بعدی این ساز در قرن ۱۸ به پیدایش ''دوبل باسون'' یا ''[[کنترفاگوت]]''، یک اکتاو بمتر، انجامید. هردو ساز، چابکی طنزآمیزی را بهنمایش میگذارند که با گسترۀ آوایی بم و طنین غنی مغایرت دارد، اما قادر به اجرای تکنوازیهای شکوهمند در ردیفهای بالایند، که میزانهای وهمانگیز آغازین بالۀ ''تقدیس بهار''<ref>''The Rite of Spring'' </ref> اثر [[استراوینسکی، ایگور (۱۸۸۲ـ۱۹۷۱)|استراوینسکی]]<ref>Stravinsky</ref> (۱۹۱۳م) نمونۀ معروفی از این دست برشمرده میشود. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۴۰
فاگوت (bassoon)
(یا: باسون) ساز بادی دوزبانهای در دو، ساز باس خانوادۀ اُبوآ. لولۀ بلند این ساز که ۲٫۵ متر طول دارد بر روی خودش تا خورده و طنینی غنی و عمیق دارد. رپرتوآر کنسرتی فاگوت از آثار دوران اولیۀ باروک و ویوالدی[۱] و موتسارت، تا دوکا[۲] و اشتوکهاوزِن[۳] را دربرمیگیرد. فاگوت در حدود ۱۶۶۰م بهمثابۀ یک ساز کنتینوئو و برای تقویت خط باس، از اصطلاح ساز رنسانسی کورتال[۴] ساخته شد. پیشرفتهای بعدی این ساز در قرن ۱۸ به پیدایش دوبل باسون یا کنترفاگوت، یک اکتاو بمتر، انجامید. هردو ساز، چابکی طنزآمیزی را بهنمایش میگذارند که با گسترۀ آوایی بم و طنین غنی مغایرت دارد، اما قادر به اجرای تکنوازیهای شکوهمند در ردیفهای بالایند، که میزانهای وهمانگیز آغازین بالۀ تقدیس بهار[۵] اثر استراوینسکی[۶] (۱۹۱۳م) نمونۀ معروفی از این دست برشمرده میشود.