آتش کرکوی، سرود: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۰

آتش کَرَکوی، سرود (Karakoy Fire Anthem)

شعری شش‌هجایی بازمانده از اواخر عهد ساسانی یا اوایل دورۀ اسلامی، برپایۀ یکی از روایت‌های حماسی کهن. داستان پدیدآمدن آتش کرکوی/کرکویه و ساختن سرود آن در داستان گرشاسب از شاهنامۀ ابوالمؤید بلخی آمده بود و مؤلف گمنام تاریخ سیستان آن را از شاهنامه نقل کرده است. به روایت این کتاب، کرکویه در اصل پرستشگاه ویژه و عبادتگاه گرشاسب بود. آتشگاه را بعدها کیخسرو و رستم پس از پیروزی بر افراسیاب و جادوی او برآوردند تا در نیرو و روشنایی ایزدی که گرشاسب در آن نهاده بود سهیم شوند. کیخسرو و رستم به پای دژ افراسیاب رسیدند و به منجنیق آتش انداختند و آن دژ سوخت و افراسیاب از آن‌جا گریخت و دیگر کسان سوختند و دژ ویران شد. پس، کیخسرو شارستان و آتشگاه کرکوی را در آن‌جا ساخت.

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 آتش کَرَکوی، سرود (Karakoy Fire Anthem)
-شعری شش‌هجایی بازمانده از اواخر عهد [[ساسانیان|ساسانی]] یا اوایل دورۀ اسلامی، برپایۀ یکی از روایت‌های حماسی کهن. داستان پدیدآمدن آتش کرکوی/کرکویه و ساختن سرود آن در داستان [[گرشاسب]] از ''شاهنامۀ'' [[ابوالموید بلخی|ابوالمؤید بلخی]] آمده بود و مؤلف گمنام ''[[تاریخ سیستان]]'' آن را از ''[[شاهنامه]]'' نقل کرده است. به روایت این کتاب، کرکویه در اصل پرستشگاه ویژه و عبادتگاه گرشاسب بود. آتشگاه را بعدها [[کیخسرو]] و [[رستم (شاهنامه)|رستم]] پس از پیروزی بر [[افراسیاب]] و جادوی او برآوردند تا در نیرو و روشنایی ایزدی که گرشاسب در آن نهاده بود سهیم شوند. کیخسرو و رستم به پای دژ افراسیاب رسیدند و به [[منجنیق]] آتش انداختند و آن دژ سوخت و افراسیاب از آن‌جا گریخت و دیگر کسان سوختند و دژ ویران شد. پس، کیخسرو [[شارستان]] و آتشگاه کرکوی را در آن‌جا ساخت.
+شعری شش‌هجایی بازمانده از اواخر عهد [[ساسانیان|ساسانی]] یا اوایل دورۀ اسلامی، برپایۀ یکی از روایت‌های حماسی کهن. داستان پدیدآمدن آتش کرکوی/کرکویه و ساختن سرود آن در داستان [[گرشاسب]] از ''شاهنامۀ'' [[ابوالمؤید بلخی]] آمده بود و مؤلف گمنام ''[[تاریخ سیستان]]'' آن را از ''[[شاهنامه]]'' نقل کرده است. به روایت این کتاب، کرکویه در اصل پرستشگاه ویژه و عبادتگاه گرشاسب بود. آتشگاه را بعدها [[کیخسرو]] و [[رستم (شاهنامه)|رستم]] پس از پیروزی بر [[افراسیاب]] و جادوی او برآوردند تا در نیرو و روشنایی ایزدی که گرشاسب در آن نهاده بود سهیم شوند. کیخسرو و رستم به پای دژ افراسیاب رسیدند و به [[منجنیق]] آتش انداختند و آن دژ سوخت و افراسیاب از آن‌جا گریخت و دیگر کسان سوختند و دژ ویران شد. پس، کیخسرو [[شارستان]] و آتشگاه کرکوی را در آن‌جا ساخت.
 &nbsp;