بدیعی، رحمت الله: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
بَدیعی، رحمتالله (کاشان ۱۳۱۵ش)<br/> | بَدیعی، رحمتالله (کاشان ۱۳۱۵ش)<br/> | ||
نوازندۀ ایرانی ویولن. ابتدا هنرجوی [[هنرستان موسیقی ملی|هنرستان ملی موسیقی]] بود و با تحصیل نزد استاد [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، پیش از ۲۰سالگی در زمرۀ بهترینهای کلاس صبا شناخته شد. فعالیت رسمی او از اواسط دهۀ ۱۳۳۰ آغاز شد و ۲۲ سال در ارکسترهای وزارت فرهنگوهنر و نیز با موسیقیدانانی چون [[دهلوی، حسین (تهران ۱۳۰۶ش )|حسین دهلوی]]، [[پایور، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]]، [[اسماعیلی، محمد (تهران ۱۳۱۳ش)|محمد اسماعیلی]]، و [[ظریف، هوشنگ (تهران ۱۳۱۷ش )|هوشنگ ظریف]] تکنوازی و همنوازی میکرد. در این مدت، به اقتضای برنامههایی خاص، که منحصراً با سازهای ایرانی اجرا میشد، کمانچه نیز مینواخت. از اجراهای ممتاز وی بازنوازیِ قطعاتی است که استادش ابوالحسن صبا قبلاً ساخته و اجرا کرده بود؛ دقّت اجرای او حاکی از این بود که تکنیک نوازندگیاش، فاصلۀ چندانی با تکنیک استادش ندارد. ازجمله فعالیتهای اوست: حضور در اجراهای گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور، نوازندۀ سنتور، و با حضور هوشنگ ظریف، نوازندۀ تار، محمد اسماعیلی، نوازندۀ تنبک، [[ناهید، حسن | نوازندۀ ایرانی ویولن. ابتدا هنرجوی [[هنرستان موسیقی ملی|هنرستان ملی موسیقی]] بود و با تحصیل نزد استاد [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]]، پیش از ۲۰سالگی در زمرۀ بهترینهای کلاس صبا شناخته شد. فعالیت رسمی او از اواسط دهۀ ۱۳۳۰ آغاز شد و ۲۲ سال در ارکسترهای وزارت فرهنگوهنر و نیز با موسیقیدانانی چون [[دهلوی، حسین (تهران ۱۳۰۶ش )|حسین دهلوی]]، [[پایور، فرامرز (تهران ۱۳۱۱ش ـ ۱۳۸۸)|فرامرز پایور]]، [[اسماعیلی، محمد (تهران ۱۳۱۳ش)|محمد اسماعیلی]]، و [[ظریف، هوشنگ (تهران ۱۳۱۷ش )|هوشنگ ظریف]] تکنوازی و همنوازی میکرد. در این مدت، به اقتضای برنامههایی خاص، که منحصراً با سازهای ایرانی اجرا میشد، کمانچه نیز مینواخت. از اجراهای ممتاز وی بازنوازیِ قطعاتی است که استادش ابوالحسن صبا قبلاً ساخته و اجرا کرده بود؛ دقّت اجرای او حاکی از این بود که تکنیک نوازندگیاش، فاصلۀ چندانی با تکنیک استادش ندارد. ازجمله فعالیتهای اوست: حضور در اجراهای گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور، نوازندۀ سنتور، و با حضور هوشنگ ظریف، نوازندۀ تار، محمد اسماعیلی، نوازندۀ تنبک، [[ناهید، حسن|حسن ناهید]]، نوازندۀ نی، و با آواز [[عبدالوهاب شهیدی (خواننده)|عبدالوهّاب شهیدی]]؛ و نیز نوازندگی در صفحات ''شناخت موسیقی ایرانی برای کودکان و نوجوانان''، اثر [[روشن روان، کامبیز (تهران ۱۳۲۸ ش )|کامبیز روشنروان]]. بدیعی از ۱۳۵۸ مقیم [[هلند]] شد و ضمن نوازندگی در ارکسترهای سمفونیک و مجلسی، به نواختن و تعلیمدادن موسیقی ایرانی و مکتب ویولننوازی استاد ابوالحسن صبا ادامه داد. ازجمله آثار اوست: کتاب ''راکها در دستگاه ماهور.'' | ||
<br/> <!--12153000--> | <br/> <!--12153000--> | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:ایران - اشخاص]] | [[Category:موسیقی]] [[Category:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۰۰
| رحمت الله بدیعی | |
|---|---|
| زادروز |
کاشان ۱۳۱۵ش |
| محل زندگی | هلند |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده ویولن |
| سمت | نوازنده صفحات شناخت موسیقی ایرانی برای کودکان و نوجوانان |
| آثار | کتاب راک ها در دستگاه ماهور |
| گروه مقاله | موسیقی |
بَدیعی، رحمتالله (کاشان ۱۳۱۵ش)
نوازندۀ ایرانی ویولن. ابتدا هنرجوی هنرستان ملی موسیقی بود و با تحصیل نزد استاد ابوالحسن صبا، پیش از ۲۰سالگی در زمرۀ بهترینهای کلاس صبا شناخته شد. فعالیت رسمی او از اواسط دهۀ ۱۳۳۰ آغاز شد و ۲۲ سال در ارکسترهای وزارت فرهنگوهنر و نیز با موسیقیدانانی چون حسین دهلوی، فرامرز پایور، محمد اسماعیلی، و هوشنگ ظریف تکنوازی و همنوازی میکرد. در این مدت، به اقتضای برنامههایی خاص، که منحصراً با سازهای ایرانی اجرا میشد، کمانچه نیز مینواخت. از اجراهای ممتاز وی بازنوازیِ قطعاتی است که استادش ابوالحسن صبا قبلاً ساخته و اجرا کرده بود؛ دقّت اجرای او حاکی از این بود که تکنیک نوازندگیاش، فاصلۀ چندانی با تکنیک استادش ندارد. ازجمله فعالیتهای اوست: حضور در اجراهای گروه اساتید به سرپرستی فرامرز پایور، نوازندۀ سنتور، و با حضور هوشنگ ظریف، نوازندۀ تار، محمد اسماعیلی، نوازندۀ تنبک، حسن ناهید، نوازندۀ نی، و با آواز عبدالوهّاب شهیدی؛ و نیز نوازندگی در صفحات شناخت موسیقی ایرانی برای کودکان و نوجوانان، اثر کامبیز روشنروان. بدیعی از ۱۳۵۸ مقیم هلند شد و ضمن نوازندگی در ارکسترهای سمفونیک و مجلسی، به نواختن و تعلیمدادن موسیقی ایرانی و مکتب ویولننوازی استاد ابوالحسن صبا ادامه داد. ازجمله آثار اوست: کتاب راکها در دستگاه ماهور.