ارژنگی، فرهاد: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}}[[File:11191900.jpg|thumb|اَرژَنگي، فرهاد]] | }}[[File:11191900.jpg|thumb|اَرژَنگي، فرهاد]] | ||
نوازندۀ تار، نواساز و نقاش ایرانی. فرزند [[ارژنگی، رسام (تبریز ۱۲۷۱ـ۱۳۵۴ش)|رسّام ارژنگی]]، نقاش معروف عصر [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]]، بود. با راهنمایی پدرش به [[هنرستان موسیقی ملی|هنرستان ملی موسیقی]] وارد شد و از درسهای [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبر شهنازی]] و [[معروفی، موسی | نوازندۀ تار، نواساز و نقاش ایرانی. فرزند [[ارژنگی، رسام (تبریز ۱۲۷۱ـ۱۳۵۴ش)|رسّام ارژنگی]]، نقاش معروف عصر [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]]، بود. با راهنمایی پدرش به [[هنرستان موسیقی ملی|هنرستان ملی موسیقی]] وارد شد و از درسهای [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبر شهنازی]] و [[معروفی، موسی|موسی معروفی]]، استادان بزرگ تار، بهره گرفت. استعداد سرشار او با اجرای کنسرتهایی موفق در داخل و خارج از کشور و نیز با ساختن آهنگهایی متعدد و موردپسند محافل موسیقی در مدتی کوتاه شناخته شد و با ضبطهای تلویزیونی متعدد به شهرت رسید. علت مرگ او در ۲۲ سالگی در پردهای از ابهام باقی ماند و مجموعۀ آثارش نیز تاکنون در شمارگان بالا منتشر نشده است. [[لطفی، محمدرضا (گرگان ۱۳۲۵ـ۱۳۹۳ش)|محمدرضا لطفی]]، کارشناس برجستۀ موسیقی ایرانی، او را یگانه وارثِ مکتب هنری استاد علیاکبر شهنازی معرفی کرده است. | ||
<br /> <!--11191900--> | <br /> <!--11191900--> | ||
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۵۸
اَرژَنگی، فرهاد (تهران ۱۳۱۷ـ همانجا ۱۳۴۰ش)
| فرهاد ارژنگی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۷ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۴۰ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده تار و آهنگساز |
| شغل و تخصص های دیگر | نقاش |
| سبک | سنتی |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | رسام ارژنگی (پدر) |
نوازندۀ تار، نواساز و نقاش ایرانی. فرزند رسّام ارژنگی، نقاش معروف عصر رضاشاه، بود. با راهنمایی پدرش به هنرستان ملی موسیقی وارد شد و از درسهای علیاکبر شهنازی و موسی معروفی، استادان بزرگ تار، بهره گرفت. استعداد سرشار او با اجرای کنسرتهایی موفق در داخل و خارج از کشور و نیز با ساختن آهنگهایی متعدد و موردپسند محافل موسیقی در مدتی کوتاه شناخته شد و با ضبطهای تلویزیونی متعدد به شهرت رسید. علت مرگ او در ۲۲ سالگی در پردهای از ابهام باقی ماند و مجموعۀ آثارش نیز تاکنون در شمارگان بالا منتشر نشده است. محمدرضا لطفی، کارشناس برجستۀ موسیقی ایرانی، او را یگانه وارثِ مکتب هنری استاد علیاکبر شهنازی معرفی کرده است.