مدرسی، تقی: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:38213400.jpg|جایگزین=تقی مدرسی|بندانگشتی|240x240پیکسل|تقی مدرسی]] | }}[[پرونده:38213400.jpg|جایگزین=تقی مدرسی|بندانگشتی|240x240پیکسل|تقی مدرسی]] | ||
تقی مُدَرِّسی (تهران ۱۳۱۱ـ امریکا ۱۳۷۶ش)<br>(نام کامل: سیدمحمدتقی مدرسی روحانی''')''' داستاننویس ایرانی. در خانوادهای روحانی پرورش یافت. مادرش راضیه طباطبایی نوۀ [[طباطبایی، سید محمد|سیدمحمد طباطبایی]] از رهبران جنبش مشروطه بود. وقتی دانشجوی طب بود، اولین رمانش، ''[[یکلیا و تنهایی او]]'' (۱۳۳۴)، را نوشت که جایزۀ [[سخن (نشریه)|مجلۀ ''سخن'']] را برای بهترین رمان سال به خود اختصاص داد. در ۱۳۳۷ش با همکاری [[نجفی، ابوالحسن|ابوالحسن نجفی]]، عبدالحسین آلرسول، [[کیانوش، محمود (مشهد ۱۳۱۳ش)|محمود کیانوش]]، [[صادقی، بهرام (نجف آباد ۱۳۱۵ـ تهران ۱۳۶۳ش)|بهرام صادقی]] و [[پرهام، سیروس | تقی مُدَرِّسی (تهران ۱۳۱۱ـ امریکا ۱۳۷۶ش)<br>(نام کامل: سیدمحمدتقی مدرسی روحانی''')''' داستاننویس ایرانی. در خانوادهای روحانی پرورش یافت. مادرش راضیه طباطبایی نوۀ [[طباطبایی، سید محمد|سیدمحمد طباطبایی]] از رهبران جنبش مشروطه بود. وقتی دانشجوی طب بود، اولین رمانش، ''[[یکلیا و تنهایی او]]'' (۱۳۳۴)، را نوشت که جایزۀ [[سخن (نشریه)|مجلۀ ''سخن'']] را برای بهترین رمان سال به خود اختصاص داد. در ۱۳۳۷ش با همکاری [[نجفی، ابوالحسن|ابوالحسن نجفی]]، عبدالحسین آلرسول، [[کیانوش، محمود (مشهد ۱۳۱۳ش)|محمود کیانوش]]، [[صادقی، بهرام (نجف آباد ۱۳۱۵ـ تهران ۱۳۶۳ش)|بهرام صادقی]] و [[پرهام، سیروس|سیروس پرهام]] مجلۀ ''صدف'' را راه انداختند و خود سردبیرش شد. در ۱۳۳۸ش پایاننامۀ دکترای روانپزشکیاش را دربارۀ زار (نشانگانی که بوميان آن را نوعی از جنزدگی میپندارند) نوشت. انجامدادنِ این تحقیق در حاشیۀ خلیج فارس، در شکلبخشیدن به حال و هوای وهمناک و رئالیسم جادوییِ داستانهایش نقش مؤثری ایفا کرد. سپس برای ادامۀ تحصیل در رشتۀ روانپزشکی به امریکا رفت. در آنجا با آن تیلر، نویسندۀ مشهور، ازدواج کرد و به تدریس روانکاوی در دانشگاه پرداخت. | ||
مدرسی پس از انقلاب، رمانهای ''[[کتاب آدمهای غایب (کتاب)|کتاب آدمهای غایب]]'' (۱۳۶۸ش) و ''آداب زیارت'' (۱۳۶۹ش) را نوشت. این کتابها به انگلیسی ترجمه شدهاند. ''آداب زیارت'' در ۱۳۷۳ش به فرانسوی نیز ترجمه شده است. | مدرسی پس از انقلاب، رمانهای ''[[کتاب آدمهای غایب (کتاب)|کتاب آدمهای غایب]]'' (۱۳۶۸ش) و ''آداب زیارت'' (۱۳۶۹ش) را نوشت. این کتابها به انگلیسی ترجمه شدهاند. ''آداب زیارت'' در ۱۳۷۳ش به فرانسوی نیز ترجمه شده است. | ||
نسخهٔ ۲۹ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۰۹
| تقی مدرسی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۱ش |
| درگذشت | امریکا ۱۳۷۶ش |
| محل زندگی | ایران- امریکا |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | روانپزشکی- دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | داستاننویس |
| شغل و تخصص های دیگر | روانپزشک |
| نام اصلی | سیدمحمدتقی مدرسی روحانی |
| آثار | یکلیا و تنهایی او؛ شریفجان، شریفجان؛ کتاب آدمهای غایب |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| خویشاوندان سرشناس | آن تیلر (همسر) |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ مجلۀ سخنِ بهترین رمان سال برای یکلیا و تنهایی او |
تقی مُدَرِّسی (تهران ۱۳۱۱ـ امریکا ۱۳۷۶ش)
(نام کامل: سیدمحمدتقی مدرسی روحانی) داستاننویس ایرانی. در خانوادهای روحانی پرورش یافت. مادرش راضیه طباطبایی نوۀ سیدمحمد طباطبایی از رهبران جنبش مشروطه بود. وقتی دانشجوی طب بود، اولین رمانش، یکلیا و تنهایی او (۱۳۳۴)، را نوشت که جایزۀ مجلۀ سخن را برای بهترین رمان سال به خود اختصاص داد. در ۱۳۳۷ش با همکاری ابوالحسن نجفی، عبدالحسین آلرسول، محمود کیانوش، بهرام صادقی و سیروس پرهام مجلۀ صدف را راه انداختند و خود سردبیرش شد. در ۱۳۳۸ش پایاننامۀ دکترای روانپزشکیاش را دربارۀ زار (نشانگانی که بوميان آن را نوعی از جنزدگی میپندارند) نوشت. انجامدادنِ این تحقیق در حاشیۀ خلیج فارس، در شکلبخشیدن به حال و هوای وهمناک و رئالیسم جادوییِ داستانهایش نقش مؤثری ایفا کرد. سپس برای ادامۀ تحصیل در رشتۀ روانپزشکی به امریکا رفت. در آنجا با آن تیلر، نویسندۀ مشهور، ازدواج کرد و به تدریس روانکاوی در دانشگاه پرداخت.
مدرسی پس از انقلاب، رمانهای کتاب آدمهای غایب (۱۳۶۸ش) و آداب زیارت (۱۳۶۹ش) را نوشت. این کتابها به انگلیسی ترجمه شدهاند. آداب زیارت در ۱۳۷۳ش به فرانسوی نیز ترجمه شده است.
تقی مدرسی براثر بیماری سرطان درگذشت.
کتابشناسی
- دائمالخمر (۱۳۲۵)
- یکلیا و تنهایی او (۱۳۳۴)
- شریفجان، شریفجان (۱۳۴۴)
- کتاب آدمهای غایب (۱۳۶۵)
- آداب زیارت (۱۳۶۸)