یونکر، هاینریش (۱۸۸۹ـ۱۹۷۰): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان= | {{جعبه زندگینامه|عنوان=هایْنْریش یونْکِر|نام=Heinrich Junker|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۸۹م|تاریخ مرگ=۱۹۷۰م|دوره زندگی=|ملیت=آلمانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=خاورشناس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=خاورشناسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
یونْکِر، هایْنْریش (۱۸۸۹ـ۱۹۷۰م)(Junker, Heinrich)<br> | |||
<p>خاورشناس آلمانی. در شهرهای گیسن، استراسبورگ و هایدلبرگ درس خواند و زبانهای اوستایی، سانسکریت، پهلوی، سغدی و یغنابی را آموخت. با نوشتن رسالهای دربارۀ زبان پهلوی از دانشگاه هایدلبرگ دانشنامۀ دکتری گرفت. متخصص در زبانشناسی ایرانی و هندواروپایی بود. در ۱۹۱۳ به آسیای مرکزی سفر کرد و به مطالعۀ زبان یغنابی در شمال شرقی کوههای پامیر پرداخت. استاد زبانشناسی دانشگاههای هامبورگ (از ۱۹۱۹) و لاپیزیگ (از ۱۹۲۶)، مدیر مجلّۀ ''آرشیو آواشناسی'' (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵) و از بنیادگذاران موسسۀ زبانهای ایرانی در دانشگاه هومبولت بود. از آثارش: ''فرهنگ فارسیـآلمانی'' با همکاری بزرگ علوی (لایپزیگ ۱۹۶۵)؛ ''قرائت فلسفۀ زبان'' (۱۹۴۸)؛ ''فرهنگ پهلوی به ترتیب علائم'' (۱۹۵۵)؛ ''مطالعات قرآنی'' (۱۹۵۵)؛ ''فهرست نسخههای خطی دانشگاه کپنهاگ'' (۱۹۱۲).</p> | <p>خاورشناس آلمانی. در شهرهای گیسن، استراسبورگ و هایدلبرگ درس خواند و زبانهای اوستایی، سانسکریت، پهلوی، سغدی و یغنابی را آموخت. با نوشتن رسالهای دربارۀ زبان پهلوی از دانشگاه هایدلبرگ دانشنامۀ دکتری گرفت. متخصص در زبانشناسی ایرانی و هندواروپایی بود. در ۱۹۱۳ به آسیای مرکزی سفر کرد و به مطالعۀ زبان یغنابی در شمال شرقی کوههای پامیر پرداخت. استاد زبانشناسی دانشگاههای هامبورگ (از ۱۹۱۹) و لاپیزیگ (از ۱۹۲۶)، مدیر مجلّۀ ''آرشیو آواشناسی'' (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵) و از بنیادگذاران موسسۀ زبانهای ایرانی در دانشگاه هومبولت بود. از آثارش: ''فرهنگ فارسیـآلمانی'' با همکاری بزرگ علوی (لایپزیگ ۱۹۶۵)؛ ''قرائت فلسفۀ زبان'' (۱۹۴۸)؛ ''فرهنگ پهلوی به ترتیب علائم'' (۱۹۵۵)؛ ''مطالعات قرآنی'' (۱۹۵۵)؛ ''فهرست نسخههای خطی دانشگاه کپنهاگ'' (۱۹۱۲).</p> | ||
<br><!--42064800--> | <br><!--42064800--> | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۳۳
| هایْنْریش یونْکِر Heinrich Junker | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۹م |
| درگذشت | ۱۹۷۰م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
یونْکِر، هایْنْریش (۱۸۸۹ـ۱۹۷۰م)(Junker, Heinrich)
خاورشناس آلمانی. در شهرهای گیسن، استراسبورگ و هایدلبرگ درس خواند و زبانهای اوستایی، سانسکریت، پهلوی، سغدی و یغنابی را آموخت. با نوشتن رسالهای دربارۀ زبان پهلوی از دانشگاه هایدلبرگ دانشنامۀ دکتری گرفت. متخصص در زبانشناسی ایرانی و هندواروپایی بود. در ۱۹۱۳ به آسیای مرکزی سفر کرد و به مطالعۀ زبان یغنابی در شمال شرقی کوههای پامیر پرداخت. استاد زبانشناسی دانشگاههای هامبورگ (از ۱۹۱۹) و لاپیزیگ (از ۱۹۲۶)، مدیر مجلّۀ آرشیو آواشناسی (۱۹۳۷ـ۱۹۴۵) و از بنیادگذاران موسسۀ زبانهای ایرانی در دانشگاه هومبولت بود. از آثارش: فرهنگ فارسیـآلمانی با همکاری بزرگ علوی (لایپزیگ ۱۹۶۵)؛ قرائت فلسفۀ زبان (۱۹۴۸)؛ فرهنگ پهلوی به ترتیب علائم (۱۹۵۵)؛ مطالعات قرآنی (۱۹۵۵)؛ فهرست نسخههای خطی دانشگاه کپنهاگ (۱۹۱۲).