هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
دورهی هفدهم [[جشنواره فیلم فجر|جشنوارهی بینالمللی فیلم فجر]]. از ۱۲ تا ۲1 بهمن ۱۳۷7ش به دبیری [[داد، سیف الله (خرمشهر ۱۳۳۴ـ ۱۳۸۸ش)|سیفالله داد]]، توسط بنیاد سینمایی فارابی و زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تهران برگزار گردید. | دورهی هفدهم [[جشنواره فیلم فجر|جشنوارهی بینالمللی فیلم فجر]]. از ۱۲ تا ۲1 بهمن ۱۳۷7ش به دبیری [[داد، سیف الله (خرمشهر ۱۳۳۴ـ ۱۳۸۸ش)|سیفالله داد]]، توسط بنیاد سینمایی فارابی و زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تهران برگزار گردید. | ||
این دوره از جشنواره سرشار از بزرگداشت بود؛ از [[شکیبایی، خسرو (تهران ۱۳۲۳ـ ۱۳۸۷ش)|خسرو شکیبایی]]، هارون یشایایی (تهیهکننده)، مرتضی شایسته تا [[کارنه، مارسل (۱۹۰۶ـ۱۹۹۶)|مارسل کارنه]]، [[برسون، روبر (۱۹۰۷ـ۱۹۹۹)|روبر برسون]] و [[تاورنیه، برتران|برتران تاورنیه]]. در بخش سینمای ایران دو فیلم ''قرمز'' ([[جیرانی، فریدون (کاشمر ۱۳۳۰ش)|فریدون جیرانی]]) و ''دو زن'' ([[میلانی، تهمینه (تبریز ۱۳۳۹ش)|تهمینه میلانی]]) آشکارا مشکلات اجتماعی و خانوادگی زنان را با کنار زدن تابوهایی که از ابتدا هم میتوانستند خط قرمز نباشند، به تصویر کشیدند و استقبال از آنها چه در زمان جشنواره و چه در هنگام اکران، از این دو اثر فیلمهایی به عنوان پرچمدار فیلمهای اجتماعی سالهای بعد ساخت. [[فروتن، محمدرضا (تهران ۱۳۴۷ش)|محمدرضا فروتن]] و [[تهرانی، هدیه | این دوره از جشنواره سرشار از بزرگداشت بود؛ از [[شکیبایی، خسرو (تهران ۱۳۲۳ـ ۱۳۸۷ش)|خسرو شکیبایی]]، هارون یشایایی (تهیهکننده)، مرتضی شایسته تا [[کارنه، مارسل (۱۹۰۶ـ۱۹۹۶)|مارسل کارنه]]، [[برسون، روبر (۱۹۰۷ـ۱۹۹۹)|روبر برسون]] و [[تاورنیه، برتران|برتران تاورنیه]]. در بخش سینمای ایران دو فیلم ''قرمز'' ([[جیرانی، فریدون (کاشمر ۱۳۳۰ش)|فریدون جیرانی]]) و ''دو زن'' ([[میلانی، تهمینه (تبریز ۱۳۳۹ش)|تهمینه میلانی]]) آشکارا مشکلات اجتماعی و خانوادگی زنان را با کنار زدن تابوهایی که از ابتدا هم میتوانستند خط قرمز نباشند، به تصویر کشیدند و استقبال از آنها چه در زمان جشنواره و چه در هنگام اکران، از این دو اثر فیلمهایی به عنوان پرچمدار فیلمهای اجتماعی سالهای بعد ساخت. [[فروتن، محمدرضا (تهران ۱۳۴۷ش)|محمدرضا فروتن]] و [[تهرانی، هدیه|هدیه تهرانی]] زوج فیلم ''قرمز'' سیمرغها را ربودند و از بازی [[کریمی، نیکی (تهران ۱۳۵۰ش)|نیکی کریمی]] در دو زن تقدیر شد. در کنار این دو فیلم یاد شده، ''مصائب شیرین'' ([[داودنژاد، علیرضا (تهران ۱۳۳۲ش)|علیرضا داوودنژاد]]) با مطرح ساختن قضیهی ازدواج موقت و روابط میان نوجوانان و جوانان به این جریان رنگ و لعاب بیشتری بخشید. فیلم شاعرانهی ''رنگ خدا'' ([[مجیدی، مجید (تهران ۱۳۳۸ش)|مجید مجیدی]]) و فیلم هنری و نه چندان تماشاگرپسند ''روبان قرمز'' ([[حاتمی کیا، ابراهیم (تهران ۱۳۴۰ش)|ابراهیم حاتمیکیا]]) از دیگر آثار مطرح این دوره از جشنواره بودند که توانستند عمدهی جوایز بخش بینالملل جشنواره را به خود اختصاص دهند. اما در بخش سینمای ایران این فیلم ''هیوا'' ([[ملاقلی پور، رسول (تهران ۱۳۳۴ـ۱۳۸۵ش)|رسول ملاقلیپور]]) بود که توانست جوایز اصلی را درو کند و سیمرغ بلورین بهترین فیلم و کارگردانی را به نام خود بزند. از فیلمهای خارجی مطرح در بخش مسابقهی بینالملل میتوان به ''نام من جو است'' ([[لوچ، کن|کن لوچ]]) و ''ژنرال'' ([[بورمن، جان|جان بورمن]]) اشاره کرد. | ||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۳۰
هفدهمین دورهی جشنوارهی فیلم فجر The 17th Fajr Film Festival
دورهی هفدهم جشنوارهی بینالمللی فیلم فجر. از ۱۲ تا ۲1 بهمن ۱۳۷7ش به دبیری سیفالله داد، توسط بنیاد سینمایی فارابی و زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تهران برگزار گردید.
این دوره از جشنواره سرشار از بزرگداشت بود؛ از خسرو شکیبایی، هارون یشایایی (تهیهکننده)، مرتضی شایسته تا مارسل کارنه، روبر برسون و برتران تاورنیه. در بخش سینمای ایران دو فیلم قرمز (فریدون جیرانی) و دو زن (تهمینه میلانی) آشکارا مشکلات اجتماعی و خانوادگی زنان را با کنار زدن تابوهایی که از ابتدا هم میتوانستند خط قرمز نباشند، به تصویر کشیدند و استقبال از آنها چه در زمان جشنواره و چه در هنگام اکران، از این دو اثر فیلمهایی به عنوان پرچمدار فیلمهای اجتماعی سالهای بعد ساخت. محمدرضا فروتن و هدیه تهرانی زوج فیلم قرمز سیمرغها را ربودند و از بازی نیکی کریمی در دو زن تقدیر شد. در کنار این دو فیلم یاد شده، مصائب شیرین (علیرضا داوودنژاد) با مطرح ساختن قضیهی ازدواج موقت و روابط میان نوجوانان و جوانان به این جریان رنگ و لعاب بیشتری بخشید. فیلم شاعرانهی رنگ خدا (مجید مجیدی) و فیلم هنری و نه چندان تماشاگرپسند روبان قرمز (ابراهیم حاتمیکیا) از دیگر آثار مطرح این دوره از جشنواره بودند که توانستند عمدهی جوایز بخش بینالملل جشنواره را به خود اختصاص دهند. اما در بخش سینمای ایران این فیلم هیوا (رسول ملاقلیپور) بود که توانست جوایز اصلی را درو کند و سیمرغ بلورین بهترین فیلم و کارگردانی را به نام خود بزند. از فیلمهای خارجی مطرح در بخش مسابقهی بینالملل میتوان به نام من جو است (کن لوچ) و ژنرال (جان بورمن) اشاره کرد.
جوایز (بخش اصلی)
سیمرغ بلورین بهترین فیلم: هیوا (رسول ملاقلیپور)
جایزهی ویژه هیات داوران: مصائب شیرین (علیرضا داودنژاد)
سیمرغ بلورین فیلم برگزیدهی تماشاگران: رنگ خدا (مجید مجیدی)
سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی: رسول ملاقلیپور (هیوا)
با تقدیر از: مجید مجیدی (رنگ خدا)
سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه: تهمینه میلانی (دو زن)
دیپلم افتخار برای بهترین فیلمنامه: حمید جبلی (پسر مریم)
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد: محمدرضا فروتن (قرمز)
دیپلم افتخار برای بهترین بازیگر نقش اول مرد: جمشید هاشمپور (هیوا)، محسن رمضانی (رنگ خدا)
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن: هدیه تهرانی (قرمز)
با تقدیر از: نیکی کریمی (دو زن)
سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری: بهرام بدخشانی (هیوا)
دیپلم افتخار برای بهترین فیلمبرداری: حسین پویا (روبان قرمز)
سیمرغ بلورین بهترین تدوین: هایده صفییاری (روبان قرمز)
با تقدیر از: حسین زندباف (هیوا)
سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن: حسین علیزاده (زشت و زیبا)
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد: حسین محجوب (رنگ خدا)
با تقدیر از: فردوس کاویانی (جنگجوی پیروز)
سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم زن: احترامالسادات حبیبیان (مصائب شیرین)
با تقدیر از: کمند امیرسلیمانی (قرمز)
سیمرغ بلورین بهترین طراح صحنه: بهنار نازی، علی فداکار (هیوا)
سیمرغ بلورین بهترین چهرهپردازی: مسعود ولدبیگی (زشت و زیبا)
سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری و میکس: محمدرضا دلپاک (رنگ خدا)
سیمرغ بلورین بهترین صدابرداری: بهمن اردلان (هیوا)
سیمرغ بلورین بهترین جلوههای ویژه: محمدرضا شرفالدین (پرواز خاموش)