رضا عباسی (ح ۹۸۰ـ ح ۱۰۴۴ق): تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رضا عبّاسی (ح ۹۸۰ـ ح ۱۰۴۴ق)<br> | رضا عبّاسی (ح ۹۸۰ـ ح ۱۰۴۴ق)<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =رضا عباسی | |عنوان =رضا عباسی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}نگارگر و طراح ایرانی. از پایهگذاران مکتب اصفهان بود. در دربار شاهعباس صفوی هنرآفرینی میکرد و در دوران حیاتش، مقام و منزلتی والا داشت. از زندگی و احوال او اطلاع دقیقی دردست نیست؛ احتمالاً همان آقا رضا (کاشانی) است. پیش از دریافت لقب عبّاسی، خود را به نامهای رضا مصور، رضا، و یا کمینه رضا میخوانده است. رضا عبّاسی روشی را در طراحی و قلمگیری ابتکار کرد که به یافتن ارزش بیانی خط در نگارگری منجر شد. استفاده از خطوط نرم، روان، و دَوَرانیشکلِ برگرفته از کیفیت هماهنگ و پرپیچوتاب خط شکستهنستعلیق ویژگی کار اوست. در نقاشیهایش، از واقعگرایی آثار کمالالدین | }} | ||
[[پرونده:22100000-4.jpg|بندانگشتی|یکی از آثار رضا عباسی]] | |||
نگارگر و طراح ایرانی. از پایهگذاران [[مکتب اصفهان]] بود. در دربار [[عباس صفوی اول|شاهعباس صفوی]] هنرآفرینی میکرد و در دوران حیاتش، مقام و منزلتی والا داشت. از زندگی و احوال او اطلاع دقیقی دردست نیست؛ احتمالاً همان آقا رضا (کاشانی) است. پیش از دریافت لقب عبّاسی، خود را به نامهای رضا مصور، رضا، و یا کمینه رضا میخوانده است. رضا عبّاسی روشی را در طراحی و قلمگیری ابتکار کرد که به یافتن ارزش بیانی خط در نگارگری منجر شد. استفاده از خطوط نرم، روان، و دَوَرانیشکلِ برگرفته از کیفیت هماهنگ و پرپیچوتاب [[شکسته نستعلیق، خط|خط شکستهنستعلیق]] ویژگی کار اوست. در نقاشیهایش، از واقعگرایی آثار [[بهزاد، کمال الدین|کمالالدین بهزاد]]، و استادش محمدی بسیار تأثیر گرفت. در گرفتوگیر، و طراحی جانوران و رعایت تناسبات، حساسیت و توانایی منحصربهفردی داشت. با اینحال در آثارش به طبیعتپردازی با بهرهگیری از عمق و پرسپکتیو و یا برجستهکاری نپرداخت. در حقیقت با درآمیختن سنّتهای پیشین نگارگری، و بازنمایی حرکات، حالات و عادات مردمان زمانهاش، و جهان واقعی پیرامون خود، شیوهای را بنیاد نهاد که تا آن زمان در نقاشی ایران سابقه نداشت. شاگردانش، ازجمله [[شفیع عباسی|شفیع عبّاسی]]، معین مصوّر، محمد یوسف و افضلالحسینی، با بهرهگیری از روش استاد، شاهکارهایی پدید آوردند. رضا عبّاسی از رنگهای محدودتری نسبت به پیشینیان خود بهره گرفت، و برای اولینبار از فامهای خاکستری در کنار دیگر رنگها استفاده کرد. نقاشی بر روی رقعه، و تکبرگهای جداشده از متن کتاب از دیگر دستاوردهای مهم اوست؛ لیکن کتابهایی همچون ''شاهنامۀ'' فردوسی''،'' و ''دیوان'' [[امیرعلی شیر نوایی|امیرعلیشیر نوایی]] را نیز مصّور ساخت. برخی از نقاشیهای دیواریِ [[چهل ستون اصفهان|کاخ چهلستون]] و [[عالی قاپو|عالیقاپو]]، در [[اصفهان، شهر|اصفهان]]، را نیز به او نسبت دادهاند. ازجمله آثارش عبارتاند از: ''جوان و درویش'' (ح ۱۰۲۳ق)، ''ساقی'' (ح ۱۰۳۲ق، مجموعۀ هنرهای تزیینی)، ''بزاز'' (ح قرن ۱۱ق)، ''شاهعباس و حکیم شمسا محمد'' (ح۱۰۴۲ق)، ''پیرمرد کاتب'' (ح ۱۰۳۵ق)، ''دو دلداده'' (ح ۱۰۳۹ق) و ''جوان لمیده و یک قوچ'' (ح ۱۰۴۰ق). | |||
<br><!--22100000--> | <br><!--22100000--> | ||
[[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | [[رده:نگارگری و مجسمه سازی ایران]] | ||
[[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | [[رده:(نگارگری و مجسمه سازی ایران)اشخاص و آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۷:۱۵
رضا عبّاسی (ح ۹۸۰ـ ح ۱۰۴۴ق)
| رضا عباسی | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۹۸۰ق |
| درگذشت | ح ۱۰۴۴ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | نگارگر |
| شغل و تخصص های دیگر | طراح |
| لقب | عباسی |
| آثار | جوان و درویش (ح ۱۰۲۳ق)؛ ساقی (ح ۱۰۳۲ق؛ مجموعه هنرهای تزیینی)؛ بزاز (ح قرن ۱۱ق) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی ایران |
نگارگر و طراح ایرانی. از پایهگذاران مکتب اصفهان بود. در دربار شاهعباس صفوی هنرآفرینی میکرد و در دوران حیاتش، مقام و منزلتی والا داشت. از زندگی و احوال او اطلاع دقیقی دردست نیست؛ احتمالاً همان آقا رضا (کاشانی) است. پیش از دریافت لقب عبّاسی، خود را به نامهای رضا مصور، رضا، و یا کمینه رضا میخوانده است. رضا عبّاسی روشی را در طراحی و قلمگیری ابتکار کرد که به یافتن ارزش بیانی خط در نگارگری منجر شد. استفاده از خطوط نرم، روان، و دَوَرانیشکلِ برگرفته از کیفیت هماهنگ و پرپیچوتاب خط شکستهنستعلیق ویژگی کار اوست. در نقاشیهایش، از واقعگرایی آثار کمالالدین بهزاد، و استادش محمدی بسیار تأثیر گرفت. در گرفتوگیر، و طراحی جانوران و رعایت تناسبات، حساسیت و توانایی منحصربهفردی داشت. با اینحال در آثارش به طبیعتپردازی با بهرهگیری از عمق و پرسپکتیو و یا برجستهکاری نپرداخت. در حقیقت با درآمیختن سنّتهای پیشین نگارگری، و بازنمایی حرکات، حالات و عادات مردمان زمانهاش، و جهان واقعی پیرامون خود، شیوهای را بنیاد نهاد که تا آن زمان در نقاشی ایران سابقه نداشت. شاگردانش، ازجمله شفیع عبّاسی، معین مصوّر، محمد یوسف و افضلالحسینی، با بهرهگیری از روش استاد، شاهکارهایی پدید آوردند. رضا عبّاسی از رنگهای محدودتری نسبت به پیشینیان خود بهره گرفت، و برای اولینبار از فامهای خاکستری در کنار دیگر رنگها استفاده کرد. نقاشی بر روی رقعه، و تکبرگهای جداشده از متن کتاب از دیگر دستاوردهای مهم اوست؛ لیکن کتابهایی همچون شاهنامۀ فردوسی، و دیوان امیرعلیشیر نوایی را نیز مصّور ساخت. برخی از نقاشیهای دیواریِ کاخ چهلستون و عالیقاپو، در اصفهان، را نیز به او نسبت دادهاند. ازجمله آثارش عبارتاند از: جوان و درویش (ح ۱۰۲۳ق)، ساقی (ح ۱۰۳۲ق، مجموعۀ هنرهای تزیینی)، بزاز (ح قرن ۱۱ق)، شاهعباس و حکیم شمسا محمد (ح۱۰۴۲ق)، پیرمرد کاتب (ح ۱۰۳۵ق)، دو دلداده (ح ۱۰۳۹ق) و جوان لمیده و یک قوچ (ح ۱۰۴۰ق).