طراد، میشل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ طراد، میشل (زهله ۱۹۱۲) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به طراد، میشل منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


طَرّاد، میشِل (زَهله ۱۹۱۲)<br>
طَرّاد، میشِل (زَهله ۱۹۱۲م - ؟)<br>


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>شاعر مسیحی لبنانی. در خانواده‌ای تهی‌دست به‌دنیا آمد و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی و فراگیری زبان و ادبیات عرب، زبان فرانسه را نیز آموخت. زادگاه کوهستانی او در پرورش ذوق شاعرانه‌اش تأثیر بسزا داشت. نخستین سروده‌هایش توجه آموزگار او، مارون عَبّود، را جلب کرد. عبّود او را نابغۀ شعر در گویش لبنانی می‌خواند. طراد به شعر عامیانه زَجَل ارزش و اعتباری تازه بخشید. شعر او کنایی و اشرافی است. با انتشار ''گلناز'' (۱۹۵۱) و ''دولاب'' (۱۹۵۷) شاعری رمانتیک ـ سمبولیست شناخته شد، و چاپ اشعارش در نشریۀ ''شعر'' در کنار اشعار دیگر شاعران نوپرداز عرب مایۀ شهرت او شد.</p>
}}<p>شاعر مسیحی لبنانی. در خانواده‌ای تهی‌دست به دنیا آمد و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی و فراگیری زبان و ادبیات عرب، زبان فرانسه را نیز آموخت. زادگاه کوهستانی او در پرورش ذوق شاعرانه‌اش تأثیر بسزا داشت. نخستین سروده‌هایش توجه آموزگار او، مارون عَبّود، را جلب کرد. عبّود او را نابغۀ شعر در گویش لبنانی می‌خواند. طراد به شعر عامیانه زَجَل ارزش و اعتباری تازه بخشید. شعر او کنایی و اشرافی است. با انتشار ''گلناز'' (۱۹۵۱م) و ''دولاب'' (۱۹۵۷م) شاعری رمانتیک ـ سمبولیست شناخته شد، و چاپ اشعارش در نشریۀ ''شعر'' در کنار اشعار دیگر شاعران نوپرداز عرب مایۀ شهرت او شد.</p>
<br><!--29021000-->
<br><!--29021000-->
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:ادبیات عرب]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]
[[رده:(ادبیات عرب)آثار و اشخاص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۱۲

طَرّاد، میشِل (زَهله ۱۹۱۲م - ؟)

میشِل طَرّاد
زادروز زَهله 1912م
ملیت لبنانی
تحصیلات و محل تحصیل زبان و ادبیات عرب و زبان فرانسه
شغل و تخصص اصلی شاعر
سبک رمانتیسم، سمبولیسم
لقب نابغۀ زمان و شاعر دوران
آثار گلناز (1951) و دولاب (1957)
گروه مقاله ادبیات عرب

شاعر مسیحی لبنانی. در خانواده‌ای تهی‌دست به دنیا آمد و پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی و فراگیری زبان و ادبیات عرب، زبان فرانسه را نیز آموخت. زادگاه کوهستانی او در پرورش ذوق شاعرانه‌اش تأثیر بسزا داشت. نخستین سروده‌هایش توجه آموزگار او، مارون عَبّود، را جلب کرد. عبّود او را نابغۀ شعر در گویش لبنانی می‌خواند. طراد به شعر عامیانه زَجَل ارزش و اعتباری تازه بخشید. شعر او کنایی و اشرافی است. با انتشار گلناز (۱۹۵۱م) و دولاب (۱۹۵۷م) شاعری رمانتیک ـ سمبولیست شناخته شد، و چاپ اشعارش در نشریۀ شعر در کنار اشعار دیگر شاعران نوپرداز عرب مایۀ شهرت او شد.