پاراماریبو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| شهرستان = | | شهرستان = | ||
| بخش = | | بخش = | ||
| موقعیت = کرانۀ غربی رود سورینام، نزدیک اقیانوس | | موقعیت = کرانۀ غربی رود سورینام، نزدیک اقیانوس اطلس | ||
| جمعیت = 240,924 نفر (۲۰۱۲) | | جمعیت = 240,924 نفر (۲۰۱۲) | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۱۶
| پاراماریبو | |
|---|---|
| کشور | سورینام |
| جمعیت | 240,924 نفر (۲۰۱۲) |
| موقعیت | کرانۀ غربی رود سورینام، نزدیک اقیانوس اطلس |
| ارتفاع از سطح دریا | ۳ متر |
| تولیدات و صنایع مهم | مرکز توزیع بوکسیت الوار، برنج، نیشکر، و مرکبات |
| برخی بناهای مهم | دانشگاه سورینام (۱۹۶۸) و نیز مسجد جامع. موزۀ سورینام (۱۹۵۴)، و مرکز فرهنگی سورینام (۱۹۴۷) |
| مساحت | ۱۸۲ کیلومتر مربع |
پاراماریبو (Paramaribo)
پایتخت و بندر کشور سورینام[۱]، در کرانۀ غربی رود سورینام[۲]، نزدیک اقیانوس اطلس، با 240,924 نفر جمعیت (۲۰۱۲) و ۱۸۲ کیلومتر مربع مساحت. در ارتفاع ۳ متری از سطح دریا قرار دارد. بزرگترین شهر و دریابندر اصلی کشور مزبور و مرکز توزیع بوکسیت الوار، برنج، نیشکر، و مرکبات است. بناهای مهم آن عبارتاند از دانشگاه سورینام[۳](۱۹۶۸) و نیز مسجد جامع. موزۀ سورینام[۴] (۱۹۵۴)، و مرکز فرهنگی سورینام[۵] (۱۹۴۷). پاراماریبو در ابتدا دهکدهای هندینشین بود و در اوایل دهۀ ۱۹۴۰ مهاجران فرانسوی در آن ساکن شدند. در ۱۶۶۷، بهموجب پیمان بِرِدا[۶] به هلندیها واگذار شد. پس از جنگ جهانی دوم از نظر گردشگری و صنعت پیشرفت چشمگیری داشته است. پاراماریبو در ۱۹۷۵ پایتخت کشور مستقل سورینام و مرکز مهم بازرگانی و تولیدی کشور مزبور شد.