مهدوی کنی، محمدرضا: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز=کن ۱۳۱۰ش | |زادروز=کن ۱۳۱۰ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=1393ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= ایرانی | |ملیت= ایرانی | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}مهدوی کنی، محمّدرضا (کَن | }}مهدوی کنی، محمّدرضا (کَن ۱۳۱۰- 1393ش)<br> | ||
[[پرونده: 38545400.jpg | بندانگشتی|محمدرضا مهدوی کنی]]<p>روحانی ایرانی و از مبارزان سیاسی در نهضت [[امام خمینی|امام خمینی]] (ره). تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. در فاصلۀ سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ش در تهران به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به [[قم، شهر|قم]] رفت و ۱۴ سال در مدارس علمیۀ فیضیه و حجتیه نزد آیات عظام [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|بروجردی]]، امام خمینی، [[علامه طباطبایی]]، [[گلپایگانی، محمدرضا (گلپایگان ۱۲۷۷ ـ قم ۱۳۷۲ش)|گلپایگانی]] و [[محقق داماد، سید مصطفی|محقق داماد]] تحصیل کرد و به درجۀ [[اجتهاد]] رسید. وی از ۱۳۴۰ش به تهران رفت و امام جماعت مسجد جلیلی و مدرس مدرسۀ مروی شد. سپس به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و فعالیتهای سیاسی خود را تشدید کرد تا آنکه در ۱۳۵۳ش بازداشت و به سه سال [[تبعید]] در [[بوکان، شهر|بوکان]] محکوم شد، اما پس از گذشت دو ماه، وی را به تهران انتقال دادند و زندانی کردند. مهدوی کنی در زمستان ۱۳۵۷ش از سوی امام خمینی (ره) به عضویت [[شورای انقلاب]] درآمد. وی از مؤسسان جامعۀ روحانیت مبارز بود و پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، به فرمان امام به سرپرستی کمیتههای انقلاب اسلامی منصوب شد. دیگر مشاغل وی عبارتاند از عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در [[شورای نگهبان]]، عضویت در هیئت بازنگری قانون اساسی، سرپرست دولت موقت پس از سقوط [[بنی صدر، ابوالحسن (همدان ۱۳۱۲ش)|بنیصدر]]، وزیر کشور در دورۀ نخستوزیری شهید [[رجایی ، محمدعلی (قزوین ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۶۰ش)|رجایی]] و شهید [[باهنر، محمدجواد (کرمان ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۶۰ش)|باهنر]]، عضویت در [[مجمع تشخیص مصلحت نظام]]، ریاست [[دانشگاه امام صادق]] (ع) که خود مؤسس آن بود، دبیرکلّی جامعه روحانیت مبارز تهران. از آثار اوست: ''نقطههای آغاز در اخلاق عملی''؛ ''ترجمه و شرح دعای افتتاح''؛ ''بیستودو گفتار''.</p> | [[پرونده: 38545400.jpg | بندانگشتی|محمدرضا مهدوی کنی]]<p>روحانی ایرانی و از مبارزان سیاسی در نهضت [[امام خمینی|امام خمینی]] (ره). تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. در فاصلۀ سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ش در تهران به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به [[قم، شهر|قم]] رفت و ۱۴ سال در مدارس علمیۀ فیضیه و حجتیه نزد آیات عظام [[بروجردی، سید حسین (بروجرد ۱۲۵۴ـ قم ۱۳۴۰ش)|بروجردی]]، امام خمینی، [[علامه طباطبایی]]، [[گلپایگانی، محمدرضا (گلپایگان ۱۲۷۷ ـ قم ۱۳۷۲ش)|گلپایگانی]] و [[محقق داماد، سید مصطفی|محقق داماد]] تحصیل کرد و به درجۀ [[اجتهاد]] رسید. وی از ۱۳۴۰ش به تهران رفت و امام جماعت مسجد جلیلی و مدرس مدرسۀ مروی شد. سپس به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و فعالیتهای سیاسی خود را تشدید کرد تا آنکه در ۱۳۵۳ش بازداشت و به سه سال [[تبعید]] در [[بوکان، شهر|بوکان]] محکوم شد، اما پس از گذشت دو ماه، وی را به تهران انتقال دادند و زندانی کردند. مهدوی کنی در زمستان ۱۳۵۷ش از سوی امام خمینی (ره) به عضویت [[شورای انقلاب]] درآمد. وی از مؤسسان جامعۀ روحانیت مبارز بود و پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، به فرمان امام به سرپرستی کمیتههای انقلاب اسلامی منصوب شد. دیگر مشاغل وی عبارتاند از عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در [[شورای نگهبان]]، عضویت در هیئت بازنگری قانون اساسی، سرپرست دولت موقت پس از سقوط [[بنی صدر، ابوالحسن (همدان ۱۳۱۲ش)|بنیصدر]]، وزیر کشور در دورۀ نخستوزیری شهید [[رجایی ، محمدعلی (قزوین ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۶۰ش)|رجایی]] و شهید [[باهنر، محمدجواد (کرمان ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۶۰ش)|باهنر]]، عضویت در [[مجمع تشخیص مصلحت نظام]]، ریاست [[دانشگاه امام صادق]] (ع) که خود مؤسس آن بود، دبیرکلّی جامعه روحانیت مبارز تهران. از آثار اوست: ''نقطههای آغاز در اخلاق عملی''؛ ''ترجمه و شرح دعای افتتاح''؛ ''بیستودو گفتار''.</p> | ||
<br><!--38545400--> | <br><!--38545400--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | [[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | ||
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۰۳
| محمدرضا مهدوی کنی | |
|---|---|
| زادروز |
کن ۱۳۱۰ش |
| درگذشت | 1393ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیلات حوزوی تا درجه اجتهاد |
| شغل و تخصص اصلی | روحانی و دولتمرد |
| سمت | از موسسان جامعه روحانیت مبارز، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضو شورای نگهبان، عضو هییت بازنگری قانون اساسی، سرپرست دولت موقت پس از سقوط بنی صدر، وزیر کشور در دوره نخست وزیری شهید رجایی و شهید باهنر، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، رییس دانشگاه امام صادق (ع)، دبیرکل جامعه روحانیت مبارز تهران |
| آثار | نقطه های آغاز در اخلاق عملی؛ ترجمه و شرح دعای افتتاح؛ بیست ودو گفتار |
| گروه مقاله | دین اسلام |
مهدوی کنی، محمّدرضا (کَن ۱۳۱۰- 1393ش)
روحانی ایرانی و از مبارزان سیاسی در نهضت امام خمینی (ره). تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. در فاصلۀ سالهای ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ش در تهران به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به قم رفت و ۱۴ سال در مدارس علمیۀ فیضیه و حجتیه نزد آیات عظام بروجردی، امام خمینی، علامه طباطبایی، گلپایگانی و محقق داماد تحصیل کرد و به درجۀ اجتهاد رسید. وی از ۱۳۴۰ش به تهران رفت و امام جماعت مسجد جلیلی و مدرس مدرسۀ مروی شد. سپس به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و فعالیتهای سیاسی خود را تشدید کرد تا آنکه در ۱۳۵۳ش بازداشت و به سه سال تبعید در بوکان محکوم شد، اما پس از گذشت دو ماه، وی را به تهران انتقال دادند و زندانی کردند. مهدوی کنی در زمستان ۱۳۵۷ش از سوی امام خمینی (ره) به عضویت شورای انقلاب درآمد. وی از مؤسسان جامعۀ روحانیت مبارز بود و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به فرمان امام به سرپرستی کمیتههای انقلاب اسلامی منصوب شد. دیگر مشاغل وی عبارتاند از عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در شورای نگهبان، عضویت در هیئت بازنگری قانون اساسی، سرپرست دولت موقت پس از سقوط بنیصدر، وزیر کشور در دورۀ نخستوزیری شهید رجایی و شهید باهنر، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، ریاست دانشگاه امام صادق (ع) که خود مؤسس آن بود، دبیرکلّی جامعه روحانیت مبارز تهران. از آثار اوست: نقطههای آغاز در اخلاق عملی؛ ترجمه و شرح دعای افتتاح؛ بیستودو گفتار.