اسکارچا، جیان روبرتو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Mohammadi3 صفحهٔ اسکارچا، جیان روبرتو (۱۹۳۳) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به اسکارچا، جیان روبرتو منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


اِسکارْچا، جیان روبرتو (۱۹۳۳م - )(Scarcia, Jean Roberto)<br>
اِسکارْچا، جیان روبرتو (۱۹۳۳- ۲۰۱۸م)(Scarcia, Jean Roberto)<br>


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
خط ۱۰: خط ۱۰:
|لقب=
|لقب=
|زادروز=۱۹۳۳م
|زادروز=۱۹۳۳م
|تاریخ مرگ=
|تاریخ مرگ=۲۰۱۸م
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
|ملیت=ایتالیایی
|ملیت=ایتالیایی

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۰۷

اِسکارْچا، جیان روبرتو (۱۹۳۳- ۲۰۱۸م)(Scarcia, Jean Roberto)

جیان روبرتو اسکارچا
Jean Roberto Scarcia
زادروز ۱۹۳۳م
درگذشت ۲۰۱۸م
ملیت ایتالیایی
تحصیلات و محل تحصیل زبان فارسی، دانشکده ادبیات رم
شغل و تخصص اصلی ایران شناس
سمت استاد زبان و ادبیات ایتالیایی در دانشگاه تهران (۱۹۵۶ـ۱۹۵۷) - استادیار اسلام‌شناسی در دانشگاه خاورشناسی ناپل و دانشگاه رم (۱۹۵۹ـ۱۹۶۷) - صاحب کرسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ونیز (۱۹۶۷)
آثار مسائل زمامداری نزد امامیه (ویسبادن، ۱۹۵۹)؛ ترجمۀ زردشت و تخیلات مذهبی از انگلیسی (میلان، ۱۹۶۲)؛ ترجمۀ تاریخ جهانگشای جوینی از روی ترجمۀ انگلیسی (میلان، ۱۹۶۲)؛ ترجمۀ گزیده‌ای از اشعار حافظ؛ ترجمۀ صفت‌نامۀ درویش محمدخان غازی، با تصحیح و توضیحات لغوی (رم، ۱۹۶۵)؛ سه نمایش کمدی که ترجمۀ سه اثر میرزا آقا تبریزی است (رم، ۱۹۶۷)؛ تاریخ ادبیات ترکی (میلان، ۱۹۷۱)؛ گلشن راز قدیم با همکاری ریکاردو تسیپولی (میلان، ۱۹۷۶)؛ سبک قدیم فارسی (تهران، ۱۹۷۷)؛ تحول و گسترش ادبیات فارسی از عصر صفوی تاکنون (رم، ۱۹۷۷)؛ تاریخ ادبیات جامع فارسی (۱۹۶۹)
گروه مقاله خاورشناسی

خاورشناس ایتالیایی. زبان فارسی را در دانشکدۀ ادبیات رم فراگرفت. استاد زبان و ادبیات ایتالیایی در دانشگاه تهران (۱۹۵۶ـ۱۹۵۷) و استادیار اسلام‌شناسی در دانشگاه خاورشناسی ناپل و دانشگاه رم (۱۹۵۹ـ۱۹۶۷) بود و صاحب کرسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ونیز شد (۱۹۶۷). در دانشگاه فوسکاری ونیز، بنیاد ایران‌شناسی پی‌افکند. کتاب‌ها و مقالات بسیاری دربارۀ زبان و تاریخ و فرهنگ ایران و اسلام نوشته یا به ایتالیایی ترجمه کرده است. از آثارش: مسائل زمامداری نزد امامیه (ویسبادن، ۱۹۵۹)؛ ترجمۀ زردشت و تخیلات مذهبی از انگلیسی (میلان، ۱۹۶۲)؛ ترجمۀ تاریخ جهانگشای جوینی از روی ترجمۀ انگلیسی (میلان، ۱۹۶۲)؛ ترجمۀ گزیده‌ای از اشعار حافظ؛ ترجمۀ صفت‌نامۀ درویش محمدخان غازی، با تصحیح و توضیحات لغوی (رم، ۱۹۶۵)؛ سه نمایش کمدی که ترجمۀ سه اثر میرزا آقا تبریزی است (رم، ۱۹۶۷)؛ تاریخ ادبیات ترکی (میلان، ۱۹۷۱)؛ گلشن راز قدیم با همکاری ریکاردو تسیپولی (میلان، ۱۹۷۶)؛ سبک قدیم فارسی (تهران، ۱۹۷۷)؛ تحول و گسترش ادبیات فارسی از عصر صفوی تاکنون (رم، ۱۹۷۷)؛ تاریخ ادبیات جامع فارسی (۱۹۶۹).