بنیاد سینمایی فارابی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:12349000- 2.jpg|جایگزین=لوگوی بنیاد|بندانگشتی|لوگوی بنیاد]] | [[پرونده:12349000- 2.jpg|جایگزین=لوگوی بنیاد|بندانگشتی|لوگوی بنیاد]] | ||
بنیاد سینمایی فارابی <br><p>این بنیاد در اوایل ۱۳۶۲ش تشکیل شد. همچنین بازوی اجرایی سیاستهای معاونت امور سینمایی بهشمار میرفت و در دورۀ نخستوزیری [[موسوی، میرحسین | بنیاد سینمایی فارابی <br><p>این بنیاد در اوایل ۱۳۶۲ش تشکیل شد. همچنین بازوی اجرایی سیاستهای معاونت امور سینمایی بهشمار میرفت و در دورۀ نخستوزیری [[موسوی، میرحسین|میرحسین موسوی]] پایهریزی شد. در بنیاد با این ارزیابی که سینمای ایران از حیث فرهنگی و اقتصادی ورشکسته است، سیاستهایی برای حل مشکلات سینما وضع شد که مهمترین آنها اعمال سیاستهای هدایتی و حمایتی بود. با اجرای این سیاست بسیاری از جوانهای بااستعداد موفق شدند تواناییهای خود را در عرصهها و رشتههای مختلف سینما بیازمایند. براساس آمارهای رسمی در ۱۳۶۲، حدود ۵۵ درصد کارگردانهای سینمای ایران قدیمی بودند و ۴۵ درصد در سالهای پس از انقلاب وارد سینما شدند. این نسبت در ۱۳۶۵ به ۲۴ درصد کارگردان قدیمی و ۷۶ درصد کارگردان جدید رسید. مسئولین اولیۀ بنیاد مروج «سینمای اسلامی» و «عرفانی» بودند، که ظاهراً نمونۀ مشخص چنین فیلمی ''آنسوی مه'' (۱۳۶۴) بود که فیلمنامهاش را [[بهشتی، سید محمد (اصفهان ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۶۰ش)|سید محمد بهشتی]] نوشت و منوچهر عسگرینسب آن را کارگردانی کرد. اما این فیلم توجه زیادی برنیانگیخت و بهمثابۀ الگو پذیرفته نشد.</p> | ||
<br><!--12349000--> | <br><!--12349000--> | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - سینما و نهادهای سینمایی]] | [[رده:ایران - سینما و نهادهای سینمایی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۲
بنیاد سینمایی فارابی
این بنیاد در اوایل ۱۳۶۲ش تشکیل شد. همچنین بازوی اجرایی سیاستهای معاونت امور سینمایی بهشمار میرفت و در دورۀ نخستوزیری میرحسین موسوی پایهریزی شد. در بنیاد با این ارزیابی که سینمای ایران از حیث فرهنگی و اقتصادی ورشکسته است، سیاستهایی برای حل مشکلات سینما وضع شد که مهمترین آنها اعمال سیاستهای هدایتی و حمایتی بود. با اجرای این سیاست بسیاری از جوانهای بااستعداد موفق شدند تواناییهای خود را در عرصهها و رشتههای مختلف سینما بیازمایند. براساس آمارهای رسمی در ۱۳۶۲، حدود ۵۵ درصد کارگردانهای سینمای ایران قدیمی بودند و ۴۵ درصد در سالهای پس از انقلاب وارد سینما شدند. این نسبت در ۱۳۶۵ به ۲۴ درصد کارگردان قدیمی و ۷۶ درصد کارگردان جدید رسید. مسئولین اولیۀ بنیاد مروج «سینمای اسلامی» و «عرفانی» بودند، که ظاهراً نمونۀ مشخص چنین فیلمی آنسوی مه (۱۳۶۴) بود که فیلمنامهاش را سید محمد بهشتی نوشت و منوچهر عسگرینسب آن را کارگردانی کرد. اما این فیلم توجه زیادی برنیانگیخت و بهمثابۀ الگو پذیرفته نشد.