دامت، مایکل: تفاوت میان نسخهها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ دامت، مایکل (۱۹۲۵) را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به دامت، مایکل منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =مایکل دامت | |عنوان =مایکل دامت | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
دامِت، مایْکِل (۱۹۲۵م - )(Dummett, Michael)<br /> [[File:20032200.jpg|thumb|دامِت، مايْکِل]] | |||
فیلسوف و منطقدان انگلیسی. در لندن بهدنیا آمد و در آکسفورد تحصیل کرد؛ در کالج آل سولز<ref>All Souls</ref> دانشگاه آکسفورد به تدریس مشغول شد و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ کرسی منطق آن دانشگاه را در اختیار داشت. دامت یکی از پرنفوذترین فیلسوفان انگلیسی نیمۀ دوم قرن ۲۰ است که آثارش حول فلسفۀ زبان و فلسفۀ ریاضیات دور میزند و با آرمانهای هواداران اثبات صدق<ref>verificationists </ref> و تکوینگرایان<ref>constructivists</ref> آشکارا همسویی نشان میدهد. او تقریباً یکتنه مشعل شهودگرایی ریاضی<ref>mathematical intuitionism</ref> را زنده نگاه داشت و در عین حال انبوه آثارش در فلسفۀ زبان الهامبخش پایدار علاقهای به ارتباط میان بداهت<ref>evidence</ref> یا تصدیقپذیری<ref>assertibility </ref> از یکسو و حقیقت ازسوی دیگر بوده است. دامت بهسبب ارزشیابی مجدد و آشتیناپذیر تفکر فلسفی غربی نیز مشهور است. به عقیدۀ او مخدوش بودن آثار فلسفی قبل از فلسفۀ تحلیلی<ref>analytic philosophy</ref> به دلیل مبنا قرار دادن شناختشناسی<ref>epistemology </ref> اجتنابناپذیر است. به عقیدۀ او رویکرد صحیح که زبان را بنیاد میداند فقط پس از آثار فرگه<ref>Frege</ref> پروبال گرفت. اما منتقدان میپرسند که آیا اندیشۀ فرگه به همین دلیل سترون از استنتاجهای خارجی زاده نشده است و معتقدند نزد افلاطون، ارسطو، مکتب فلسفی هندی نیایا<ref>Nyaya</ref> و مکتبهای دیگر چیزی بیش از توجهی گذرا به معنی وجود دارد. به علاوه پژوهش زبانی به اصطلاح محض در قرن ۲۰ همواره با شناختشناسی و مابعدالطبیعه<ref>metaphysics </ref>، نوعی همراهی مشکوک داشته است. از آثارش: ''فرگه: فلسفۀ زبان''<ref>''Frege: Philosophy of Language''</ref> (۱۹۷۳)؛ مجموعۀ مقالاتی با عنوان ''حقیقت و معماهای دیگر''<ref>''Truth and Other Enigmas''</ref> (۱۹۷۸)؛ ''دریاهای زبان''<ref>''The Seas of Language'' </ref> (۱۹۹۴)؛ ''فالِ تاروت''<ref>''The Game of Tarot''</ref> (۱۹۸۰) که از حوزۀ کاملاً متفاوتی از علائق خبر میدهد و بررسی بازیای است که برای بیاعتبارکردن آنچه دامت نظریههای غیر عقلانی و شبه تاریخ هواداران علوم خفیه میخواند طراحی شده است؛ ''سبک و دستور زبان''<ref>''Style and Grammar''</ref> (۱۹۹۳)، دربارۀ شیوۀ صحیح نگارش روشن و واضح. | فیلسوف و منطقدان انگلیسی. در لندن بهدنیا آمد و در آکسفورد تحصیل کرد؛ در کالج آل سولز<ref>All Souls</ref> دانشگاه آکسفورد به تدریس مشغول شد و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ کرسی منطق آن دانشگاه را در اختیار داشت. دامت یکی از پرنفوذترین فیلسوفان انگلیسی نیمۀ دوم قرن ۲۰ است که آثارش حول فلسفۀ زبان و فلسفۀ ریاضیات دور میزند و با آرمانهای هواداران اثبات صدق<ref>verificationists </ref> و تکوینگرایان<ref>constructivists</ref> آشکارا همسویی نشان میدهد. او تقریباً یکتنه مشعل شهودگرایی ریاضی<ref>mathematical intuitionism</ref> را زنده نگاه داشت و در عین حال انبوه آثارش در فلسفۀ زبان الهامبخش پایدار علاقهای به ارتباط میان بداهت<ref>evidence</ref> یا تصدیقپذیری<ref>assertibility </ref> از یکسو و حقیقت ازسوی دیگر بوده است. دامت بهسبب ارزشیابی مجدد و آشتیناپذیر تفکر فلسفی غربی نیز مشهور است. به عقیدۀ او مخدوش بودن آثار فلسفی قبل از فلسفۀ تحلیلی<ref>analytic philosophy</ref> به دلیل مبنا قرار دادن شناختشناسی<ref>epistemology </ref> اجتنابناپذیر است. به عقیدۀ او رویکرد صحیح که زبان را بنیاد میداند فقط پس از آثار فرگه<ref>Frege</ref> پروبال گرفت. اما منتقدان میپرسند که آیا اندیشۀ فرگه به همین دلیل سترون از استنتاجهای خارجی زاده نشده است و معتقدند نزد افلاطون، ارسطو، مکتب فلسفی هندی نیایا<ref>Nyaya</ref> و مکتبهای دیگر چیزی بیش از توجهی گذرا به معنی وجود دارد. به علاوه پژوهش زبانی به اصطلاح محض در قرن ۲۰ همواره با شناختشناسی و مابعدالطبیعه<ref>metaphysics </ref>، نوعی همراهی مشکوک داشته است. از آثارش: ''فرگه: فلسفۀ زبان''<ref>''Frege: Philosophy of Language''</ref> (۱۹۷۳)؛ مجموعۀ مقالاتی با عنوان ''حقیقت و معماهای دیگر''<ref>''Truth and Other Enigmas''</ref> (۱۹۷۸)؛ ''دریاهای زبان''<ref>''The Seas of Language'' </ref> (۱۹۹۴)؛ ''فالِ تاروت''<ref>''The Game of Tarot''</ref> (۱۹۸۰) که از حوزۀ کاملاً متفاوتی از علائق خبر میدهد و بررسی بازیای است که برای بیاعتبارکردن آنچه دامت نظریههای غیر عقلانی و شبه تاریخ هواداران علوم خفیه میخواند طراحی شده است؛ ''سبک و دستور زبان''<ref>''Style and Grammar''</ref> (۱۹۹۳)، دربارۀ شیوۀ صحیح نگارش روشن و واضح. | ||
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۲۱
| مایکل دامت Michael Dummett | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۲۵م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | آکسفورد |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف و منطق دان |
| سمت | مدرس در کالج آل سولز دانشگاه آکسفورد |
| آثار | حقیقت و معماهای دیگر (۱۹۷۸)، دریاهای زبان (۱۹۹۴) |
| گروه مقاله | فلسفه ، منطق و کلام |
دامِت، مایْکِل (۱۹۲۵م - )(Dummett, Michael)
فیلسوف و منطقدان انگلیسی. در لندن بهدنیا آمد و در آکسفورد تحصیل کرد؛ در کالج آل سولز[۱] دانشگاه آکسفورد به تدریس مشغول شد و از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ کرسی منطق آن دانشگاه را در اختیار داشت. دامت یکی از پرنفوذترین فیلسوفان انگلیسی نیمۀ دوم قرن ۲۰ است که آثارش حول فلسفۀ زبان و فلسفۀ ریاضیات دور میزند و با آرمانهای هواداران اثبات صدق[۲] و تکوینگرایان[۳] آشکارا همسویی نشان میدهد. او تقریباً یکتنه مشعل شهودگرایی ریاضی[۴] را زنده نگاه داشت و در عین حال انبوه آثارش در فلسفۀ زبان الهامبخش پایدار علاقهای به ارتباط میان بداهت[۵] یا تصدیقپذیری[۶] از یکسو و حقیقت ازسوی دیگر بوده است. دامت بهسبب ارزشیابی مجدد و آشتیناپذیر تفکر فلسفی غربی نیز مشهور است. به عقیدۀ او مخدوش بودن آثار فلسفی قبل از فلسفۀ تحلیلی[۷] به دلیل مبنا قرار دادن شناختشناسی[۸] اجتنابناپذیر است. به عقیدۀ او رویکرد صحیح که زبان را بنیاد میداند فقط پس از آثار فرگه[۹] پروبال گرفت. اما منتقدان میپرسند که آیا اندیشۀ فرگه به همین دلیل سترون از استنتاجهای خارجی زاده نشده است و معتقدند نزد افلاطون، ارسطو، مکتب فلسفی هندی نیایا[۱۰] و مکتبهای دیگر چیزی بیش از توجهی گذرا به معنی وجود دارد. به علاوه پژوهش زبانی به اصطلاح محض در قرن ۲۰ همواره با شناختشناسی و مابعدالطبیعه[۱۱]، نوعی همراهی مشکوک داشته است. از آثارش: فرگه: فلسفۀ زبان[۱۲] (۱۹۷۳)؛ مجموعۀ مقالاتی با عنوان حقیقت و معماهای دیگر[۱۳] (۱۹۷۸)؛ دریاهای زبان[۱۴] (۱۹۹۴)؛ فالِ تاروت[۱۵] (۱۹۸۰) که از حوزۀ کاملاً متفاوتی از علائق خبر میدهد و بررسی بازیای است که برای بیاعتبارکردن آنچه دامت نظریههای غیر عقلانی و شبه تاریخ هواداران علوم خفیه میخواند طراحی شده است؛ سبک و دستور زبان[۱۶] (۱۹۹۳)، دربارۀ شیوۀ صحیح نگارش روشن و واضح.